اندازه های اندازه گیری درازا / واحدهای اندازه گیری طول:
اندازه های اندازه گیری درازا
(واحدهای اندازه گیری طول)
چگونه اندازه / واحدهای اندازه گیری درازا پدید آمدند؟
دوستان در بعضی مواقع در پیدا کردن علایم یا در حفاری به مشکل بر میخورند و زود نا امید می شوند که این مشکل ناشی از اختلاف متراژهاست .عزیزان زیاد روی متراژ ها در پیدا کردن علایم و یا حفاری تکیه نکنید.ببینید خیلی ساده است واحدهای اندازه گیری در باستان از نظر نام در بین انسانها امپراطوری ها و قومها یکی بوده اما از نظر مقیاس اختلاف کمی با هم دارند که در بعضی مواقع جمع این اختلاف ها باعث اختلافات فاحشی می شود. بخش بزرگی از این اختلاف ها ناشی از استخوان بندی انسانها در دوره های مختلف است مثلا گز و یا عرش مربوط به اندازه گیری با دست و پاها هستند. مطمنا گذشتگان ما از نظر بدنی نسبت به انسانهای عصر حاضر قوی بنیه و قوی هیکل تر بوده اند.پس سعی کنید اگر متراژ شما مثلا یک زراع (بین ۹۰ سانت تا یک ۱ مترو ۴ سانت) بود شما حد وسط آن که ۹۷ سانت را در نظر بگیرید تا گمراه نشوید. در پایین مطلب بسیار جامعی در این رابطه در یکی از وبلاگ ها مشاهده کردم که برای عزیزان علاقه مند در اینجا قرار می دهم…
در زمان های خیلی دور، انسان از اندازه قسمت های مختلف بدنش برای اندازه گیری استفاده می کرد.
اندازه گیری با قدم
انسان از قدم هایش برای اندازه گیری مزرعه استفاده می کرد.
اندازه گیری با پا
برای اندازه گیری چیزهای کوچکتر هم از کف پاهایش استفاده می کرد. مانند اندازه گیری پوست خرس.
اندازه گیری با دست (اَرَج / ارش)
برای اندازه گیری چیزهای بزرگتر، از فاصله بین آرنج تا انگشتانش استفاده کرده و این اندازه را اَرَج یا ارَش نامید.
اندازه گیری با کف دست (وجب)
اما گاهی برای اندازه گیری بعضی چیزها یک اندازه / مقیاس به تنهایی کافی نبود؛ از این رو، انسان مجبور بود تا آنجا که می توانست با ارَج، و مقدار باقیمانده را با وَجَب اندازه گیری کند.
اندازه گیری با اندازه های ارَج و وجب
مانند اینکه وقتی می خواست یک تنه درخت را اندازه گیری کند، هم از ارَج و هم از وجَب استفاده می کرد.
اندازه گیری با اندازه چهار انگشت
بعضی چیزها از یک وجب هم کوچکتر بودند. انسان برای اندازه گیری آنها از چهار انگشت استفاده می کرد.
برای اندازه گیری چیزهایی حتی از این هم کوچکتر، از اندازه عرض انگشتانش استفاده کرد و آن را انگشت نام نهاد.
در ایران، واحد کوچکی به نام بند انگشت هم به کار می رفته است.
چگونه واحدهای اندازه گیری یکسان درازا به وجود آمدند؟
انسان برای انجام کارهای بازرگانی و هر گونه مبادله نیز با اندازه قسمت های مختلف بدنش چیزها را اندازه گیری می کرد.
این امر باعث می شد که اندازه ها، گاهی کم و گاهی زیاد، و بطور کلی در هر هر بار اندازه گیری، اندازه های متفاوتی به دست می آمد.
مانند اینکه کسی می خواست پوست خرسی بخرد که درازایش ۶ پا باشد.
اما از آنجا که قد انسان ها متفاوت بود، اندازه پاهایشان هم با هم فرق داشت و همه به یک اندازه نبود،
درازی ۶ پا می توانست به اندازه نمای بالا، یا به اندازه نمای زیر باشد.
بنابراین انسان ها به اندازه / واحدهای یکسان و ثابت نیاز داشتند که امروز واحد یا مقیاس استاندارد / اندازه معیار نامیده می شود.
چگونه مقیاس های استاندارد / اندازه های معیار آماده شدند؟
احتمالاً برای به دست آوردن مقیاس استاندارد ارَج، فاصله آرنج تا انگشتان افراد بسیاری را اندازه گرفتند و سپس معمولی ترین آنها را انتخاب کردند.
از آن پس، انسان ها برای اندازه گیری، دیگر از اعضای بدنشان استفاده نمی کردند؛ ولی مجبور بودند آن مقیاس استاندارد را همراه داشته باشند.
مصری ها بر اساس اندازه معیار، میله هایی ساختند که در آغاز جنس آنها از سنگ بود.
حمل میله های سنگی به دلیل سنگینی آنها بسیار دشوار بود. بنابراین آنها را از چوب ساختند.
استفاده از میله های چوبی راحت تر بود؛ اما میله های چوبی وقتی خیس می شدند. اندازه شان کمی تغییر می کرد. اشکال دیگر این میله ها این بود که بعد از مدتی دچار پوسیدگی می شدند.
مصری ها مقیاس استاندارد را روی دیوارهای سنگی معابدشان حک کردند. بدین ترتیب، هر کسی می توانست طول مقیاس استاندارد خود را با طول مقیاس حک شده بسنجد.
آیا مقیاس استاندارد / اندازه معیار در همه جا یکسان بود؟
انواع میله های ارَج
هر کشوری برای خود مقیاس استانداردی داشت که طول آنها با هم برابر نبود و نه تنها در کشورهای گوناگون با هم فرق داشت، بلکه در بعضی کشورها حتی این مقیاس های استاندارد نیز همیشه با هم برابر نبود؛ مانند اینکه
میله های بریتانیایی با واحد فوت / پا
در بریتانیا، سه مقیاس متفاوت برای واحد فوت / پا وجود داشت.
چگونه نظام واحدهای اندازه گیری انگلیسی درازا به وجود آمدند؟
نظام واحدهای اندازه گیری انگلیسی، از زمان های دور به دست آمده است، مانند
اینکه وقتی مردم روم باستان می خواستند طول چیزی را اندازه بگیرند، از قدم انسان استفاده می کردند. همان گونه که امروز در نظام اندازه گیری انگلیسی نیز فوت / پا یک واحد اندازه گیری درازا است و یا اینکه عرض یک انگشت، یا طول بند اول از انگشت اشاره، مبنای پیدا شدن اینچ بوده است.
تعداد شهرها و روستاها هم که بتدریج افزایش می یافت، مردم می خواستند فاصله (درازی راه) شهرهایشان را با یکدیگر بدانند.
برای این منظور رومی ها از واحدی استفاده می کردند که آن را مایل می نامیدند که واژه ای رومی به معنی یک هزار گام / قدم بود و به حساب آنان، هر گام برابر با دو قدم انسان امروزی بود و همچنین در روم باستان، برای اندازه گیری مسافت های زیاد، از آن استفاده می کردند..
اما آنها نمی توانستند میله ای به طول یک مایل درست کنند. بنابراین، موافقت کردند که اندازه درازای یک مایل برابر ۱۷۶۰ یارد باشد.
البته اینها راه های دقیقی برای اندازه گیری نبودند. چه در امپراتوری روم برای یک پا، تنها در یک زمان ۲۰۰ اندازه مختلف وجود داشت.
ساختن مقیاسی به درازای یک یارد ساده است.
هنری (هفتم – پادشاه انگلستان) میله ای به درازای یک یارد داشت که جنس آن از برنز بود.
میله برنزی یارد
این میله برنزی به ۳ فوت / پا تقسیم شده بود و هر فوت هم ۱۲ اینچ بود.
برای اندازه گیری حیاط، مردم از طول بازوی یک انسان استفاده می کردند. امروزه نیز واحدی به نام یارد وجود دارد که در زبان انگلیسی به معنی حیاط است.
به کارگیری نظام واحدهای اندازه گیری انگلیسی درازا چگونه است؟
ایالات متحده امریکا و انگلستان تنها جاهایی هستند که عملاً از این نظام استفاده می کنند.
واحدهای اندازه گیری که در امریکا رایج است از انگلستان گرفته شده و از این رو، آن را نظام اندازه گیری انگلیسی می نامند.
در دوره استعمار امریکا نیز مقیاس های اندازه گیری در هر مستعمره ای با مستعمره دیگر فرق می کرد. اما امروزه، به کار بردن واحدهای اندازه گیری یکسان در همه جا بسیار مهم تلقی شده است. از این رو، به کنگره امریکا اختیار دادند تا مقیاس های ثابتی برای وزن ها و
اندازه ها تعیین کند.
برای حفظ واحدهای وزن و اندازه، اداره استاندارد در واشنگتن انجام وظیفه می کند. مانند این که در آنجا میله ای از پلاتین وجود دارد که بطور شدید از آن نگهداری می شود. این میله اندازه درازا / مقیاس طول بشمار می رود.
واحدهای اندازه گیری را با واحدهای ثابتی که در واشنگتن است، مقایسه می کنند و به درستی آنها پی می برند.
در انگلستان هم همین گونه مقیاس های ثابتی وجود دارد و در رصدخانه گرینویچ – واقع در نزدیکی لندن – نگهداری می شود.
چگونه نظام واحد اندازه گیری متری درازا به وجود آمدند؟
حدود بیش از ۲۰۰ سال پیش، فرانسوی ها تصمیم گرفتند مقیاس های جدیدی درست کنند که بایستی برای استفاده ساده می بودند.
آنها این کار را با اندازه گیری یک چهارم محیط کره زمین شروع کردند. ولی یک چهارم محیط کره زمین مسافت بسیار زیادی است؛ بنابراین، این مسافت را به ده میلیون قسمت تقسیم کردند، و هر قسمت را یک متر نامیدند و به این ترتیب، در سال ۱۷۸۹ میلادی نظام واحدهای
اندازه گیری متری را به وجود آوردند.
به کارگیری واحدهای اندازه گیری متری درازا چگونه است؟
درازای متر کمی بیشتر از یارد است، اما آنقدر کوتاه است که می توان به آسانی از آن استفاده کرد.
نظام متری همانگونه که از اسمش پیدا است، برمبنای متر قرار گرفته است.
یک متر برابر با ۳۷/۳۹ اینچ است.
نظام متری بر اساس اعداد دهدهی تنظیم شده و از این رو، هر واحد درازا / طول، ده بار بزرگتر از واحد قبلی اش می باشد.
اگر روزی یک نظام بین المللی در باره وزن و اندازه ها در همه جا پذیرفته شود، به احتمال زیاد، نظام متری خواهد بود و امروزه در بیشتر کشورهای جهان پذیرفته شده است.