جایگاه سنگچین و مقبره

جایگاه سنگچین و مقبره
نمونه جایگاه و سنگچین را میبینید که با چیدمان عالی و کاملا واضح نمایان است
دقت داشته باشید قبوری که در این حالت چیدمان کار میشوند اگر شما در کف کار را ادامه دهید و ببینید که سنگچین ها به همان ترتیب ادامه به پایین دارند در این حالت شما قبر را در دیواره سمت راست دارید

یعنی اتاقک مورد نظر کاملا پوچ است و درست بین این اتاقک قبر خالی و قبر اصلی دیواره سنگچین دو جایگاه را از هم جدا کرده و شما برای تست اینکه آیا پشت این دیواره فضایی باز و خلاء وجود دارد یا خیر کاملا با یک سیم مفتول میتوانید متوجه کار شوید و با گذراندن سیم از لای سنگچین به درون و پشت سنگچینها اگر فضا خالی باشد سیم به چیزی برخورد نمیکند و اگر هم خاک وجود داشت و باز هم سیم به راحتی و با مقداری فشار کم به داخل نفوذ خواهد کرد… پس حتما قبر اصلی در آنسوی دیوار پنهان است و خارج از این نیاز به کاوش در نقطه های بیشتر است

جایگاه سنگچین و مقبره

درصورتی شما کف قبور را باید برای کاوش و ادامه کار انتخاب کنید که کف بعد از خاک سرند شده یکهو به یک لایه سخت برخورد شود و دوبار بعد از آن خاک نرم نمایان میشود پس خارج از این چندان در کف زمان نگذارید..

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله

سربازان ایرانی در صحرای مصر

این سربازان پس از هفت روز راهپیمایی در بیابان به منطقه‌ای می‌رسند که هم‌اکنون با نام «الخرقه» شناخته می‌شود، پس از آن بود که سربازان ایرانی ناپدید شدند و هیچ کس اثری از آنها نیافت… «کامبیز»، فرزند کوروش پنجاه هزار سرباز را از منطقه «تبس» به «سیوا» فرستاد تا با طرفداران ـ بت پرست ـ معبد آمون در مصر که یکی از ساتراپ‌ها یا استان‌های ایران به شمار می‌رفت و سر به شورش برداشته بودند، مقابله کند…

این سربازان پس از هفت روز راهپیمایی در بیابان به منطقه‌ای می‌رسند که هم‌اکنون با نام «الخرقه» شناخته می‌شود، پس از آن بود که سربازان ایرانی ناپدید شدند و هیچ کس اثری از آنها نیافت… «کامبیز»، فرزند کوروش پنجاه هزار سرباز را از منطقه «تبس» به «سیوا» فرستاد تا با طرفداران ـ بت پرست ـ معبد آمون در مصر که یکی از ساتراپ‌ها یا استان‌های ایران به شمار می‌رفت و سر به شورش برداشته بودند، مقابله کند.

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله

در حالی که شاهد پیشنهاد‌های تأسفباری مبنی بر حذف تاریخ نیاکانمان و سلسله‌های پادشاهی ایران زمین از کتاب‌های تاریخی هستیم، گروهی از پژوهشگران بین‌المللی، با یکی از بزرگترین کشفیات تاریخی خود، سند دیگری بر حقانیت تاریخی و واقعیت هژمونی قدرت تمدن باستانی ایران بزرگ بر سرزمین‌های وسیعی از جهان قدیم صحه گذاردند.

به گزارش خبرنگار «تابناک» و به نقل از سایت «ام.اس.ان.بی.سی»، در این اکتشاف، در کنار بقایای اجساد سربازان تنومند، حجم بزرگی از تجهیزات نظامی از جمله سلاح‌های برنزی، دستبند‌های نقره‌ای، گوشواره‌ها به همراه صدها استخوان در یک منطقه عظیم بیابانی در منطقه صحرایی دور افتاده غرب مصر کشف شده که بر پایه  استنادات تاریخی، بقایای سربازان ایرانی کامبیز دوم، پادشاه هخامنشی ایران باستان ـ که اعراب نام او را به کمبوجیه تغییر داده‌اند ـ است. این سربازان در ۵۲۵ سال پیش از میلاد مسیح بر اثر گرفتار شدن در یک توفان شن، زنده در زیر لایه‌های شن صحرا مدفون شده بودند.

در این باره، «داریو دل بوفالو»، عضو تحقیقات دانشگاه «لچه» ایتالیا به کانل دیسکاوری آمریکا گفته است: نخستین نشانه برای این موضوع را می‌توان در یادداشت‌های تاریخدان یونانی آقای هرودت دید.

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله

این کشف، یکی از معماهای تاریخی را که توسط هرودوت مورخ یونانی گزارش شده حل کرده است. هرودوت ـ ۴۸۴-۴۲۵ پیش از میلاد ـ در کتاب تاریخ خود آورده است، کامبیز، فرزند کوروش، پنجاه هزار سرباز را از منطقه «تبس» به «سیوا» فرستاد تا با طرفداران ـ بت‌پرست ـ معبد آمون در مصر که یکی از ساتراپ‌ها یا استان‌های ایران به شمار می‌رفت ـ که سر به شورش برداشته بودند ـ مقابله کند.

این سربازان پس از هفت روز راهپیمایی در بیابان به منطقه‌ای می‌رسند که هم‌اکنون با نام «الخرقه» شناخته می‌شود و پس از آن بود که سربازان ایرانی ناپدید شدند و هیچ کس اثری از آنها نیافت.

هرودوت در تاریخ خود به باد‌های شدیدی اشاره می‌کند که همزمان با حضور ایرانیان از سمت جنوب وزیدن گرفت و گردباد‌ها و توفان‌های شن عظیم حاصل از آن سربازان ایرانی را در بر گرفت.

این گزارش می‌افزاید: داستان گم شدن ارتش کامبیز ـ کمبوجیه ـ در یادها ناپدید شد و هیچ ردپایی از سربازن ایرانی به دست نیامد تا اغلب دانشگاهیان آن را داستانی خیالی بپندارند.

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله

اما اکنون دو دانشمند باستان‌شناس ایتالیایی ادعا می‌کنند که شواهد برجسته‌ای یافته‌اند که ارتش ایران در توفان شن‌ها دفن شده است. دو برادر ایتالیایی به نام‌‌ها «آنجلو» و «الفردو» کستیگلیونی که به خاطر کشف مشهور خود در بیست سال پیش در شهر تاریخی مصر، «شهر طلا»، معروفیت جهانی پیدا کرده بودند، ادعای جدیدی را مطرح کرده‌اند.

فیلم باستان‌شناسی که در فستیوال «روورتو» نشان داده شده، بیانگر تحقیق سه ساله و همچنین پنج سال اعزام هیأت باستان‌شناسی به این منطقه است. آنها در سال ۱۹۹۶ شروع به این فعالیت کردند که البته آنها آهن‌آلاتی را در نزدیکی «سیوا» پیدا کردند و در حالی که آنها روی منطقه کار می‌کردند، اجساد و استخوان‌های انسان‌های را در یک گودال یافتند که آنها این گودال را یک پناهگاه طبیعی در نظر گرفتند؛ آن یک صخره به طول ۱۱۴٫۸ فوت و ۵٫۹ فوت عرض و ۹٫۸ فوت عمق یافتند. از این پناهگاه‌های طبیعی زیاد در صحرا یافت می‌شود، اما این یکی در آن منطقه تنها پناهگاه بوده است و اندازه آن برای پناه بردن و در امان ماندن از توفان شن مناسب است؛ اما فلزیاب‌های یک باستان شناس مصری، تعدادی خنجر برنزی و چندین کمان پیدا کرد.

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله

هرچند آنها ابزارآلات کمی پیدا کردند، این ابزارآلات بسیار مهم بودند، چراکه آنها ابزار آلات ابتدای هخامنشیان بوده و عصر آنها به زمان کامبیز ـ کمبوجیه ـ برمی‌گردد که در یک منطقه نزدیک سیوا در زیر ماسه‌ها به دست آمده‌اند.

همچنین حدود یک‌چهارم مایل دورتر از پناهگاه تیم باستان‌شناسی نیز یک بازوبند نقره‌ای پیدا شده و همچنین گوش‌آویز و چندین حلقه که شبیه تکه‌های گردنبند بودند. تجزیه و تحلیل گوشوارها ـ البته بنا بر عکس‌های به دست آمده ـ نشان می‌دهد که آنها مطمئنا به دوران هخامنشیان تعلق داشته‌اند. حلقه‌های کروی که از نقره ساخته شده‌اند و یک آویز کوچک از نقره که در پنج قرن پیش از میلاد مسیح در ترکیه به دست آمده است، مشابه همین آویز است. آنها همچنین گورهای دست جمعی با هزاران استخوان سفید پیدا کرده‌اند و می‌گویند که بقایای لشکر کامبیز ـ کمبوجیه ـ نیز باید در این منطقه باشد.

کشف جسدهای۲۵۰۰ ساله
با این اوصاف جا دارد که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به همراه باستان شناسان ایرانی با تحقیقات و همکاری تنگاتنگ با دانشگاه «لچه» بتوانند به نحو احسن از این کشفیات جدید برای بها گذاشتن به فرهنگ و تاریخ کشور، کارهای لازم را برای همکاری دانشگاهی و فرستادن باستان شناسان ایرانی به کشور مصر انجام دهند.

گورستان های قدیمی ایران

گورستان‌های سفیدچاه بهشهر، باغلق جرگلان، جن‌های روستای تیس، دارالسلام شیراز، هفتاد ملا میرجاوه و همچنین قبرستان تاریخی پیرازمیان و قبرستان‌هایی با شیر‌های سنگی پرداخته‌ایم.

گورستان باغلق

باغلق روستایی ترکمن‌نشین در منطقه جرگلان استان خراسان شمالی است. گورستان روستای باغلق از گورستان‌های قدیمی خراسان است و شکل آن متفاوت از آرامگاه‌های متداول در ایران است.

گورستان باغلق دور از روستا و بر فراز یک تپه ساخته شده است. گورستان های قدیمی ایران در این گورستان مشخصات فرد دفن‌شده بر روی ستون‌های چوبی عمودی ثبت شده است.

گورستان های قدیمی ایران

گورستان سفید چاه

قبرستان تاریخی سفید چاه، یا آن‌طور که به تبری گفته گورستان های قدیمی ایران می‌شود “اسپه چاه” را مربوط به دوره تیموریان می‌دانند. این گورستان در شهرستان بهشهر استان مازندران واقع است.

به گفته ساکنان محلی، در روستای سفیدچاه سنگ قبر مردگان بر اساس شغل آنها حکاکی و ساخته می‌شد. اما مدتی است که این سنت متوقف شده گورستان های قدیمی ایران و درگذشتگان با سنگ‌های امروزی دفن می‌شوند.

قبرستان تیس یا جن‌ها

گفته می‌شود که قبرستان تیس که به قبرستان جن‌ها نیز معروف است،گورستان های قدیمی ایران قدمتی بیش از ۲ هزار سال دارد. این گورستان در شهرستان چابهار، در نزدیکی روستای تیس، در جنوب قلعه پرتغالی‌ها واقع شده است.

بیشتر اطلاعات در مورد قبرستان تیس و حتی قدمت آن با حدس و گمان و افسانه همراه است. حفر قبرها در کنار هم بر روی سطح صخره‌ای این باور را رواج داده که قبرستان متعلق به جن‌ها است. با این حال گفته می‌شود ممکن است تلاش برای مراقبت از اجساد مردگان در برابر تعرض حیوانات دلیل این نوع ساخت گورستان بوده باشد.

قبرستان دارالسلام شیراز

گورستان دارالسلام شیراز یکی از قدیمی‌ترین قبرستان‌های ایران به شمار می‌رود. گورستان های قدیمی ایران در آن قبرهایی از قرن اول و دوم هجری دیده می‌شود. با این حال برخی محققان می‌گویند که قدمت تاسیس این قبرستان به قبل از اسلام می‌رسد. دارا‌لسلام در بخش مرکزی شهر شیراز واقع شده است.

قبر‌های قدیمی با خط‌های رقاع، کوفی، بنایی، ثلث، نسخ و نستعلیق کنده‌کاری شده‌اند و تصاویری از قیچی، شانه، آینه و ابزار شغل‌های مردگان بر سنگ ‌قبرها خودنمایی می‌کنند. قبر افراد سرشناس مربوط به دوره زندیه تا قاجاریه در این آرامگاه دیده می‌شوند. با این حال، این قبرستان در معرض تخریب قرار گرفته و صدمه بسیاری دیده است.

قبرستان هفتاد ملا یا “موبدان زرتشتی”

قبرستان “هفتاد ملا” در شهرستان میرجاوه استان سیستان و بلوچستان قرار دارد. گورستان های قدیمی ایران این قبرستان با مساحتی بیش از ۵۰۰ متر مربع در سینه کوه ساخته شده است.

به نظر می‌رسد که شکل قبرها از مقبره کوروش الهام گرفته شده باشد. گفته می‌شود که قبرستان هفتادملا بیش از ۷۰۰ سال قدمت دارد. با این حال برخی مدعی‌اند که اولین قبرها مربوط به موبدان زرتشتی بوده که پس از حمله اعراب به ایران به این منطقه پناه آورده بودند.

قبرستان و منطقه تاریخی شهر یری

منطقه باستانی “شهریری” در نزدیکی روستای پیرازمیان در استان اردبیل واقع است. قدمت قلعه و معبد این منطقه به ۱۴۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و “قوشا تپه” به هزاره هفتم پیش از میلاد می‌رسد.

در نزدیکی این منطقه مجسمه‌های سنگی با نقش‌های انسان‌هایی که دهان ندارند، گورستان های قدیمی ایران وجود دارد. ده‌ها مورد از این آثار موجودند که اندازه آنها بین ۴۰ تا ۳۶۰ سانتیمتر متفاوت است. قدمت گورهای این منطقه به هزار تا دو هزار سال قبل از میلاد بر می‌گردد. بخش عمده‌ای از این منطقه تاریخی بر اثر بی‌توجهی تخریب شده است.

قبرستان‌های مزین به شیرهای سنگی

یکی از رسوم عشایر بختیاری در خوزستان و چهارمحال بختیاری قرار دادن شیر سنگی یا به زبان محلی “برد شیر” بر قبر چهره‌های سرشناس ایل است. شیر گورستان های قدیمی ایران در میان بختیاری‌ها نماد شجاعت است. نماد شیر علاوه بر این تندیس‌ها، در قالی و گلیم و گبه‌هایی که بختیاری‌ها می‌بافند نیز دیده می‌شود.

با وجود اینکه این مجسمه‌های سنگی در قبرستان‌های قدیمی بختیاری دیده می‌شوند اما بی‌توجهی به آن‌ها موجب شده که بسیاری از آن‌ها به سرقت بروند یا در معرض نابودی قرار بگیرند.

قبرستان خالد نبی

مجموعه گورستان و زیارتگاه خالد نبی در منطقه‌ای کوهستانی و بر فراز قله کوه “گوگجه داغ” در استان گلستان واقع شده است. سنگ مزارهای استوانه‌ای بلند، گورستان های قدیمی ایران مستقیم و عمودی ساخته شده‌اند، احتمالا مخصوص گور مردان بوده‌اند.

ارتفاع واقعی این استوانه‌های سنگی از حداقل یک متر تا حداکثر پنج متر و ارتفاع آن‌ها از سطح زمین از حداقل ۶۰ سانتی‌متر تا حداکثر ۴ متر است.

قبر شناسی:

این قم که مربوط به چهار هزار سال پیش میباشند از نشان انسانی به عنوان نماد قبر خود استفاده می کردند .

در اصل متعلق به قبر یک زن است که نماد قبر آن کپل زن است در بالای سر این قبرها این سنگها قرار داده میشد و در پایین پای آنها سنگ کوچک و متراژ این نوع قبرها حتی به ۲٫۵ متر هم میرسد و جسد را به یک پهلو یا راست میگذاشتند .

و این قبر متعلق به قبر مرد است که با آلت مردانه نمایان شده است و برای نشان دادن بزرگی فرد آلت سنگی آن را حتی تا ۳٫۵ متر هم میساختند ولی اگر شخص آدم ضعیف و معروفی نبود آلت سنگی کوچکی را برای آن درست میکردند . اگر دقت کنید میبینید که در بین سر آلت و ته آن حلقه هایی گرد ایجاد شده که نشان  از تعداد زنهایی که آن فرد گرفته است را نمایان کرده هر حلقه گرد یک زن است و مردانی که مجرد بودند و فوت میکردند برای آلت آنها حلقه نمیگذاشتند .

این هم سنگ روی قبر میباشد این قبرها متعلق به دروه سنگی میباشند ودر اکثر قبرها در روی جنازه سنگ های زینتی موجود است البته در کنار این قبرها به خاطر سنت آنها قبرهایی هستند که مال عصر اسلامی هم هستند و طبق سنت مثل قدیم از این نوع سنگها جهت نشان دادن قبر شخص استفاده کرده اند در زیر سر این قبرها خاک راه میدهد و بالای سر انها کوزه و سنگ چین وحود دارد که سنگ چین را طوری چیده اند که مانند اتاق کوچکی میباشد که خمره آب و غذا در آن جای داده اند .

این قبرها در ایران موجود میباشد که نمونه آنها در کلاله و  روستای گچی سو دیده شده است.

قبر های اشکانی

این نوع قبرها اکثرا به صورت کوپه سنگ می باشند که در روی شیب و کوهپایه ها  یافت میشود که متعلق به دوره اشکانی میباشد و در اکثر این نوع قبرها تجهیزات جنگی و سکه و تسبیح زینتی یافت میشود و روی این قبرها درخت زرشک رشد میکند .