معرفی تجربه های موفق در گنج یابی:
در منطقه ای نزدیک یک روستا، چشمه ای وجود داشت که در چند متری آن دو درخت بسیار کهنسال به فاصله تقریبی ۱۵ متر از هم قرار داشتند، بطوریکه این دو درخت تقریبا در امتدا قبله (جنوب غربی) واقع می گشتند (البته کمی متمایل به غرب).
بر اساس یافته های من، اینگونه مکان ها که معمولا در کنار آنها هم یک شمع سوز (محلی برای نذر و نیاز و دخیل بستن) وجود دارد ((توجه کنید: با امامزاده اشتباه گرفته نشود)) می بایست حداقل یک دفینه کوچک که متعلق به دوران اسلامی می باشد یافت شود.
در این قبیل موارد، چندین نقطه میتواند مورد گمانه زنی واقع گردد ولی یکی از سهل ترین و بقول معروف دم دست ترین موارد این است که، شما به محل درختی که رو به قبله (یا غروب) هست بروید و به آن پشت کرده و به طرف درخت در روبرویی، یک قدم بزرگ (یک گز) بر دارید و جلوی پای چپ خود را بکنید.
توجه داشته باشید که قاعدتا درخت روبه قبله، می بایست از چشمه دورتر باشد یا حد اقل مسافت آنها تا چشمه یکی باشد.
در هر صورت شما پس از ۷۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر (تعجب نکنید، کمتر از یک متر!!) به سنگی برخورد می کنید که زیر آن حداقل یک کوزه کوچک سکه طلای محمد رسول الله و اگر خوش اقبال تر باشید، حداکثر یک دیگ ۱۰ منی (با ۳۰ کیلوگرم اشتباه گرفته نشود! و برای فهمیدن حجم واقعی آن بهتر است از افرادی که نذری می پزند، سوال نمایید!) برخورد می نمایید که برای انجام نذر خاصی، در آنجا مدفون گشته است.
در هرصورت ضمن اینکه برای همه شما آرزوی موفقیت می نمایم، این نکته را متذکر می شوم که بدلیل اینکه این دفینه به نیت نذر در آنجا مدفون گشته است، پیشنهاد می کنم تا، یک پنجم آن را بدون ریا و بصورت ناشناس، خرج کارهایی همچون کمک به آبادانی یا مردم فقیر آن روستا بنمایید و از طمع دوری کنید.
شاید من به نوعی اعتقاد شدید مذهبی نداشته باشم ولی به این امر معتقدم که از هر دست، بدهید از همان دست پس می گیرید! (البته دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره!!)