ساختار قبور خمره ای
بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸
ساختار قبور خمره ای:
دوستان قبور خمره ای نوعی از تدفین بوده که در زمانی اشکانیان رواج داشته است .در اینجا می خواهیم در باره ساختار این قبور صحبت کنیم.ببینید خمره ای که در این نوع تدفین بکار برده می شد خوب پخته می شد و جنسش بسیار سخت بود و بیشتر آجری رنگ و دارای خمیر قرمز رنگ بود و اندازه معمول آنها اینگونه بود که
بزرگ ترین آنها دارای ۱٫۸۰ متر طول و ۱٫۲۰ قطرشکم و ۶۵ سانتی متر قطر دهانه بوده است و کوچکترین آنها که قبور کودکان بود ۹۰ سانی متر طول و ۶۵ سانتی متر قطر شکم و ۳۰ سانتی متر قطر دهانه بود.
بعد از اینکه فرد متوفی را درون خمره گذاشتند خمره را در شیب تپه ها مشرف بر رودخانه ها به عمق ۲٫۵ تا ۳ متر از سطح زمین قرار داده و بر دهانه خمره یک یا دو تخته سنگ می گذاشتند و با ملات گچ تمام درزهای آنرا می گرفتند تا هوا درون آن نفوذ نکند و در نتیجه اشیا درون کمتر از بین برود.معمولا در بعضی قبور مانند امروز که قبور آماده داریم خمره ها را به فاصله ۱ تا ۱٫۵ متر در یک ردیف قرار می دادند تا به محض فوت شخص او را در خمره مخصوص به خودش جای دهند.در ضمن محل دفن این مقابر طوری انتخاب می شد که به واسطه شیب زیاد احتیاج به حفر محل از بالا نباشد به این صورت که در محل شیب تند تپه حفره ای افقی به قطر خمره به صورت زاغه حفر نموده و خمره را در آن فرو می بردند.همچنین در برخی موارد برای تدفین خاکبرداری و عمق زیاد مطرح نبود بلکه شیب و دامنه تپه های مشرف بر رودخانه را به ارتفاع ۱ متر از بالا حفر نموده و خمره را به صورت مایل در آن قرار داده و…
درون این نوع قبور اشیایی می گذاشتند اما معمولا خیلی با ارزش نبودند….
