عجیب‌ترین کاخ ساخته شده با سنگریزه‌ها
بروزرسانی شده در تاریخ: ۱۹ اسفند ,۱۳۹۷
عجیب‌ترین کاخ ساخته شده با سنگریزه‌ها
فرانسه مملو است از کاخ‌های گوناگون، اما تنها کاخی که از لحاظ هنر همچون نگینی در میان سایر کاخ‌ها می‌درخشد، کاخ ایپک است. فردیناند چوال، یک پستچی فرانسوی، بدون هیچ‌گونه آموزش در زمینه معماری و هنری، ۳۳ سال از عمر خود را برای ساخت این سازه فوق‌العاده سپری کرده است. وی سنگ‌هایی با شکل عجیب حفاری کرده و این اثر هنری را پدید آورده است.
عجیب‌ترین کاخ ساخته شده با سنگریزه‌ها
ساخت و ساز این کاخ از سال ۱۸۷۹ آغاز شده و در سال ۱۹۱۲ پایان یافته است. این هنرمند پس از کنده کاری‌های عجیب روی سنگ، با چرخ‌دستی راهی مسیر پست خود شده و سنگ‌ها و سنگریزه‌های گوناگون را جمع‌آوری می‌کرد.
این کاخ که به کاخ ایده‌آل نیز معروف است، در هوتریوس، شهری در جنوب شرقی فرانسه، قرار دارد. این کاخ در طول سال برای بازدید عموم باز است و همچنین اغلب به عنوان محلی برای برگزاری کنسرت و نمایشگاه استفاده می‌شود. اگر شما قصد سفر به فرانسه را دارید، هرگز این سازه فوق‌العاده زیبا را از دست ندهید.
عجیب‌ترین کاخ ساخته شده با سنگریزه‌ها
قلعه پراگ (Pražsky hrad) تنها یک قلعه نیست، بلکه با مجموعه‌ی کلیساها و کاخ‌ها و باغ‌هایی که از دوره‌های مختلف تاریخی بر جای مانده‌اند، عنوان بزرگترین قلعه‌ی تاریخی را در کتاب گینس به خود اختصاص داده است. حاکمان چک از این قلعه که در ساحل غربی رودخانه قرار گرفته، در طول تاریخ به عنوان اقامتگاه استفاده می‌کردند. اولین سنگ بنای قلعه در قرن نهم میلادی گذاشته شد و از قرن دوازدهم تا هیجدهم، چهار بار ساختمان‌های مجموعه را از پایین تا بالا بازسازی کردند. بازسازی سبک گوتیک در قرن چهاردهم توسط چارلز چهارم انجام شد و احداث کلیسایی به همین سبک را هم خود او شروع کرد، اما ساخت آن شش قرن طول کشید. در سال ١۵۴١ میلادی، بخش‌هایی از قلعه در آتش سوخت و طی حکومت خاندان هابسبورگ، ساختمان‌هایی به سبک رنسانس به این مجموعه اضافه شد. آخرین آسیب‌هایی که به ساختمان‌ها وارد شد، طی جنگ‌های سی‌ساله بود و بعد از آن، هم در زمان ملکه ترزا در نیمه‌ی دوم قرن هیجدهم و در دهه‌ی ١٩٢٠ به دستور رئیس‌جمهور چکسلواکی بازسازی شد. مجموعه‌ی این خرابی‌ها و بازسازی‌ها، این قلعه را تبدیل کرده به چیزی که امروز هست؛ یک مجموعه‌ی جذاب و استثنایی و البته موردعلاقه‌ی توریست‌ها.
احداث پل چارلز(Karlův most) در سال ١٣۵٧ به دستور چارلز چهارم آغاز شد و تا اوایل قرن پانزدهم طول کشید. پیشترها این پل را به نام پل سنگی و پل پراگ می‌نامیدند، اما از سال ١٨٧٠، به افتخار چارلز چهارم، پل چارلز نام گرفت. در طول تاریخ پراگ، پل چارلز هم نظاره‌گر وقایع و اتفاقات بسیاری بوده است. در سال ١۶٢١ سر بریده‌ی ٢٨ نفر از مخالفان خاندان هابسبورگ بر روی این پل به نمایش گذاشته شد و جنگ با سوئدی‌ها در سال ١۶۴٨ هم به این پل کشیده شد. سیل‌های کوچک و بزرگ سال‌های ١٧۴٨، ١٨۴۵، ١٨٩٠ و ٢٠٠٢ خسارت‌هایی کوچک و بزرگ هم به دنبال داشت که طی بازسازی‌های مختلف، تعمیر شدند. طول پل بیش از ۶٢٠ متر و عرض آن ١٠ متر است و سی مجسمه‌ی سبک باروک هم کناره‌های پل را تزئین کرده‌اند. پل چارلز، پیاده‌روی بزرگ و سنگ‌فرشی است که سه منطقه‌ی شهر قدیم، شهر کوچک و محله‌ی قلعه را به هم وصل می‌کند.
در مقابله با انقلاب صعنتی، موزه‌ی هنرهای تزئینی پراگ (Umevleckoprůmzslové muzeum) افتتاح شد تا ادای احترامی باشد به هنر و زیبایی‌شناسی. این مجموعه شامل جواهرات، ساعت‌ها، ظروف سرامیکی و شیشه‌ای، منسوجات و هنرهای نگاره‌ای است و نمایشگاه‌های موقت هم گاه و بی‌گاه در آن برگزار می‌شود.
تالار شهرداری (Obecni dům) زیباترین ساختمان پراگ است که با طراحی داخلی بی‌نظیری به سبک هنر نو و سردری شبیه به تخم‌مرغ، طی سال‌های ١٩٠۶ تا ١٩١٢ ساخته شد. احداث این ساختمان یک هدف مهم داشت: مقابله با سبک مسلط معماری آلمانی در آن دوره و احیای ملی‌گرایی در معماری چک. طبقه بالای این ساختمان چند سالن موسیقی و اپرا دارد، از جمله سالن «Smetana» که بزرگترین تالار کنسرت موسیقی پراگ است و جشن موسیقی بهار هم در آنجا برگزار می‌شود و سالن «Lord Mayor» که توسط آلفونس موچا، استاد مسلم هنر نو بازسازی و دکور شده است.
ساعت نجومی یکجور ساعت است که علاوه بر زمان، اطلاعات نجومی مثل موقعیت دایره‌البروج خورشید، اندازه و موقعیت ماه و این‌جور چیزها را هم نشان می‌دهد. ساعت نجومی پراگ بالای برج عمارت شهرداری در شهر قدیم نصب شده و یکی از پرطرفدارترین جاذبه‌های توریستی شهر به شمار می‌رود. قدیمی‌ترین بخش ساعت، ساعت مکانیکی و صفحه‌ی نجومی آن است که در سال ١۴١٠ نصب شده. حول و حوش سال ١۴٩٠، صفحه‌ی سال‌نما به آن اضافه شد و بالای آن را با مجسمه‌های سبک گوتیک تزیین کردند. از نظر سن و سال که بخواهیم حساب کنیم، ساعت نجومی پراگ (Pražský orloj) در دنیا رتبه‌ی سوم را دارد و البته قدیمی‌ترین ساعت از این دست است که هنوز کار می‌کند. راس ساعت دوازده، از درگاه بالای ساعت شمایل ١٢ تن از حواریون بیرون می‌آیند و چهار مجسمه‌ی کنار ساعت هم نماد چهار ویژگی ناپسندند. به ترتیب از چپ به راست اولی غرور است، دومی خساست، سومی مرگ و چهارمی خوش‌گذرانی. در زیر این چهار تندیس چهار شمایل دیگر مربوط به یک تاریخ‌نگار، یک فرشته،یک ستاره‌شناس و یک فیلسوف قرار دارد. صفحه‌ی نجومی ساعت در واقع به یک اسطرلاب مکانیکی می‌ماند. برجی که ساعت روی آن نصب شده، آسانسور دارد و بازدیدکنندگان می‌توانند با آسانسور تا بالای آن بروند.
گالری شهر پراگ (Galerie hlavniho mesta Prah) نمایشگاهی است از آثار هنری مدرن چک که در نقاط مختلف شهر چند شعبه دارد. بیشتر شعبه‌ها در شهر قدیم واقع شده‌اند و ساختمان اصلی آن که «House of Golden Ring» نام دارد و به سبک قرون وسطی است، در میدان اصلی شهر قدیم قرار دارد و آثار هنری قرن بیستم چک در آن به نمایش گذاشته شده‌اند.
تپه و پارک پترین (Petřín) یکی از بزرگترین فضاهای سبز پراگ است که حدود ١٣٠ متر بالاتر از ساحل رود ولتاوا قرار گرفته و به خاطر هوای خنک و به‌دل، مناظر زیبا و پیاده‌روهای دلچسب، جان می‌دهد برای گردش و پیک‌نیک و تفریحات خارج از خانه. قطار کابلی یا همان فونیکولار که هر روز از ساعت ۹:١۵ صبح تا ٨:۴۵ شب کار می‌کند، راحت‌ترین راه رفتن به تپه پترین است. جز محوطه‌ی سبز پارک که گردشگاه مفرحی به شمار می‌رود، می‌توانید از برج فلزی آن هم که به سبک برج ایفل و در اندازه‌ی کوچک ساخته شده، دیدن کنید. این برج شصت متری درست ۲۹۹ پله دارد و با بالا رفتن از آنها، می‌توانید منظره‌ی دلفریب شهر را تماشا کنید. «دیوار قحطی» (Hunger Wall) جاذبه‌ی دیگر این پارک است که به دستور چارلز چهارم به عنوان سپر دفاعی شهر در برابر هجوم دشمنان ساخته شده. البته افسانه‌هایی هم هست که می‌گوید هدف از ساختن دیوار این بوده که طی قحطی سال ۱۳۶۱ میلادی، جلوی ورود گرسنگی به شهر را بگیرند.
یک کاخ اشرافی قرن هیجدهمی را در نظر بگیرید که یک طرفش یک رستوران مک‌دونالد است و طرف دیگرش یک کازینوی شلوغ و پر سر و صدا. برای اختصاص دادن جایی به موزه کمونیسم (Muzeum Komunismu)، بهتر از اینجا پیدا نمی‌شود. فساد دوران حاکمیت کمونیسم بر چکسلواکی در این موزه به نمایش گذاشته شده. تصاویری از مغازه‌های خالی، مردم آسیب‌دیده و ظلم و ستمی که بر آنها وارد می‌شد به همراه فیلم‌های کامل و جامعی که ارزش فراوانی دارند.
هدف از تاسیس موزه‌ی ملی (Národn muzeum) در کشور چک، پایه‌گذاری، آماده‌سازی و به نمایش گذاشتن مجموعه‌هایی از علوم طبیعی و تاریخی است. موزه‌ی ملی پراگ در سال ۱۸۱۸ افتتاح شد و آن اول‌ها، به به خاطر این که متولی‌اش گیاه‌شناس بود، رویکردی به سمت علوم طبیعی داشت، اما در دهه‌های ۱۸۳۰ و ۴۰ بود که توجه متولیان آن به سمت تاریخ و اشیای تاریخی هم جلب شد. زمانی که رومانتیسم در بین مردم محبوبیت بسیار پیدا کرد، این موزه به عنوان مرکزی برای نشان دادن هویت ملی مردم چک در نظر گرفته شد. با تمام اینها، اهمیت این موزه در واقع به این دلیل است که در آن زمان و بعد از آن، افکار قشر روشنفکر جامعه از طریق این موزه به تمام مردم منتقل می‌شد.
گنبد
بانی مدرسه دو در شخصی به نام غیاث الدین یوسف خواجه بهادر، از امرای خراسان بوده است
تصاویر مدرسه دو در
می‌گویند در قرن شانزدهم معبد تاناه لات برای پرستش خدایان دریای بالی ساخته شده و حالا تبدیل شده به یکی از دیدنی‌های بالی؛ معبدی که بر روی صخره‌ای میان آب‌ها ساخته شده و اگر در زمان مد دریا به آنجا بروید، می‌توانید داخل معبد را هم ببینید. معبد تاناه لات یکی از هفت معبد ساحلی بالی است و در هنگام جزر دریا، صخره‌ای که معبد بر روی آن بنا شده به زیر آب می‌رود و در زمان مد بیرون می‌آید. می‌توانید در زمان سفر به بالی به بازدید از این معبد تاریخی و جذاب بروید و از مغازه‌های ساحلی‌اش سوغاتی‌های کوچک بخرید و در رستوران‌های کنار دریا، غذاهای هیجان‌انگیز بخورید. این معبد از ۷ صبح تا ۷ شب باز است.
معبد الواتو یکی دیگر از معابد هفت‌گانه‌ی ساحلی بالی که هم برای مردم محلی خیلی مهم است و هم توریست‌ها دوستش دارند؛ جایی که می‌توانید در آن به جز فضای اعجاب‌انگیز معبد، غروب آفتاب را در بالایش تماشا کنید و از منظره فوق‌العاده‌اش لذت ببرید؛ این منظره و تماشای غروب آفتاب در کنار معبد آنقدر معروف و محبوب است که خیلی‌ها فقط برای دیدن این لحظه به معبد الواتو می‌روند. پشت معبد یک جنگل بزرگ است با انبوه میمون‌ها که در گذشته عقیده داشتند این میمون‌ها محافظان معبد هستند. با این حال به عنوان توریست باید مواظب میمون‌ها باشید و بیشتر حواستان به وسایلتان باشد. برای بازدید از این جاذبه‌ی بالی بهتر است بین ساعت ۹ صبح تا ۶ عصر به آنجا بروید و برای گشتنش بین ۱ تا ۲ ساعت زمان لازم دارید.
میمون‌ها در فرهنگ مردم بالی جایگاه ویژه‌ای دارند؛ به عقیده آنها میمون‌ها محافظان سرزمین هستند و به همین دلیل جنگل میمون مقدس با میمون‌های زیادی که در آن زندگی می‌کنند برایشان خیلی مهم است. تماشای زندگی میمون‌ها در فضای طبیعی حتما برایتان جذاب خواهد بود و برای سفر با کودک به بالی، تماشای میمون‌ها یکی از تفریحات کودکان می‌شود. اما باید حواستان به نکته‌هایی درباره آنها جمع باشد؛ اگر کیف یا ساک دستی دارید ترجیحا با خودتان وارد جنگل نکنید و در قسمت خرید بلیط به امانت بگذارید چون میمون‌ها عادت دارند وسایل بازدیدکنندگان را می‌قاپند. برای غذا دادن به میمون‌ها باید آرام و محتاط عمل کنید و هر چیزی به خوردشان ندهید. جنگل میمون مقدس به جز اینکه یکی از مکانهای دیدنی بالی است، برای محققان هم ارزش زیادی دارند و تعداد زیادی از آنها روی زندگی میمون‌ها تحقیق می‌کنند. بازدید از این جنگل فقط بین ساعت ۸.۳۰ صبح تا ۶ عصر مقدور است.
بالی به معبدهای ساحلی‌اش معروف است و همه این معبدها می‌توانند از جاذبه‌هایی باشند که توریست‌ها عاشقش می‌شوند؛ معبد الون دانو براتان یکی از این معبدهاست که در میان آب‌ها ساخته شده و معماری کاج مانندش برای توریست‌ها جذاب و دوست‌داشتنی است. وقتی به بازدید از این معبد قدیمی می‌روید، علاوه بر دیدن فضای معبد، می‌توانید در آب‌های اطراف آن قایق سواری کنید و ورزش‌های آبی دیگری انجام دهید یا ورزشکاران دیگر را تماشا کنید. بعضی‌ها هم از همانجا قلاب و طعمه ماهیگیری اجاره می‌کنند و وقتشان را با ماهیگیری می‌گذرانند؛ پس اگر اهل ماهیگیری هستید، این معبد و فضای اطرافش را از دست ندهید. معبد الون دانو براتان بین ساعت ۸ صبح تا ۶ عصر باز است.
اسم گوا گاجا یا غار فیل، کمی گمراه کننده است؛ همه تصور می‌کنند به غاری می‌روند که فیل‌های زیادی دارد اما اینطور نیست؛ گوا گاجا در واقع یک غار باستانی است و قدمتش به قرن ۱۱ برمی‌گردد؛ این مکان معنوی در گذشته‌های خیلی دور برای مدیتیشن ساخته شده. فضای کم عمق غار با طرح سردر فانتزی‌اش، سه بت سنگی داخل غار، حیاط، استخر و مجسمه هفت زن که گلدانی دستشان است و مثل فواره عمل می‌کند، جزء دیدنی‌های گوا گاجا یا غار فیل حساب می‌شوند. ساختمان‌های مختلف اطراف و در کل فضای گوا گاجا هم تاثیر هندوها و بودایی‌ها در معماری آن را نشان می‌دهد. گوا گاجا بین ساعت ۸ صبح تا ۶ عصر باز است.
اوبود مارکت، جایی پر از رنگ و هیجان که هم جزء دیدنی‌های بالی حساب می‌شود و هم جایی برای خرید کردن در بالی؛ محلی که مرکز فرهنگی بالی شناخته می‌شود و در آن می‌توانید صنایع‌دستی و آثار هنری مردم بالی را ببینید و بخرید؛ برای خرید یادگاری‌های کوچک بالی هم می‌توانید روی آن حساب کنید و دست پر از آن بیرون بیایید؛ تلفیق فضای هنری و سنتی اوبود مارکت، آن را برای توریست‌ها دوست‌داشتنی‌تر هم می‌کند. آثار معماری قابل توجه و مناظر زیبا، آب و هوای دلچسب و روح خاصی که آنجا دارد، باعث شده بیشتر توریست‌هایی که برای اقامتی یکی دو روزه به اوبود می‌روند، در نهایت بیشتر هم آنجا ماندگار بشوند. این بازار معمولا از ۸ صبح تا ۶ عصر باز است.
موزه نگری پروپینسی بالی با ساختمانی که به شیوه سلطنتی سنتی بالی بنا شده، جایگاه آثار باستانی بالی است؛ با تلاش‌های والتر اسپایس، هنرمند آلمانی، به همراه بعضی صاحب‌منصبان هلندی که می‌خواستند مجموعه عتیقه‌جات و آثار فرهنگی بالی را سر و سامانی بدهند؛ این موزه در سال ١٩٣٢ میلادی ساخته شد. در ساختمان اصلی موزه، آثار باستانی بالی به نمایش گذاشته شده. مجموعه عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی، وسایل رقص و انواع ماسک‌ها در کلاه فرنگی شمالی‌اند و مجموعه‌ای از پارچه‌های دست‌باف و لباس‌هایی با بافت طلا و نقره، در کلاه فرنگی جنوبی قرار دارند. طراحی‌های بسیار زیبایی از رامایانا و لباس‌های محلی زیبای مخصوص رقص بالیایی هم در این موزه وجود دارند. این موزه در روزهای عادی هفته ساعت ۸ صبح تا ۳ بعدازظهر باز است.
دهکدهای با مناظر بی‌نظیر در بالی که نباید از دستش داد؛ تیرتا گنگا به معنی آب گنگ است که رودخانه‌ای در هند می‌باشد؛ به تیرتا گنگا، این باغ دیدنی در بالی، قصر آبی هم می‌گویند؛ این باغ بی‌نظیر را یکی از پادشاهان گذشته بالی با تلفیق معماری بالی و چین ساخته و برای توریست‌ها عجیب است که خود پادشاه پا به پای کارگران در ساخت این مجموعه کمک کرده. تیرتا گنگا از سه مجموعه تشکیل شده که در هر مجموعه جزئیات زیبای معماری، مجسمه‌ها، استخرهای پر آب که برای شست‌وشو ساخته‌شده‌اند، فواره‌ها و منظره‌های بی‌بدیل طبیعی نظر بازدیدکنندگان را به خودش جلب می‌کند. برای دیدن این مجموعه‌ی مقدس و کشف تمام زیر و بم‌هایش حدود ۲ ساعت زمان لازم دارید.
برای دیدن منظره فوق‌العاده شالیزارهای برنج باید نیم ساعت به طرف شمال منطقه اوبود برانید و یا با تورهای مخصوص گشتن تراس‌های برنجتیگللانگ همراه شوید؛ اینجا تا چشم کار می‌کند، شالیزارهای سرسبز برنج را می‌بینید که منظره‌ی ویژه‌اش چشم هر بیننده‌ای را نوازش می‌کند و جان می‌دهد برای عکاسی. به جز اینها شما می‌توانید در این منطقه طعم نوشیدنی نارگیلی را امتحان کنید و کلاه‌های دست‌ساز از پوست نارگیل و صنایع دستی دیگر بخرید. فروش این محصولات طبیعی بخشی از هزینه‌های بازدید توریست‌ها از منطقه را تامین می‌کند. تراس‌های برنجتیگللانگ مثل یک اثر هنری طبیعی، منتظر بازدید شما به همراه دوربین عکاسی‌تان است.
ساختمان موزه لو مایور در اصل خانه‌ای بوده متعلق به نقاش بلژیکی امپرسیونیست؛ آدرین ژان لو مایور و همسر بالیایی‌اش، نی پولوک. این زوج که اوایل قرن بیستم در این خانه زندگی می‌کردند و آن را با وسایل قیمتی و آثار هنری پر کرده بودند. این خانه، نمونه زیبایی از هنر معماری بالی است و روی پرده‌هایش، داستان راما و سیتا از افسانه‌های رامایانا نقاشی شده است. بعضی از نقاشی‌های لو مایور را هم در این موزه به نمایش گذاشته‌اند. آثار ابتدایی این هنرمند، از سفرهایش به آفریقا، هند، ایتالیا و فرانسه الهام گرفته شده و نقاشی‌هایش از بالی، بیشتر به زندگی روزمره‌ی مردم و زنان زیبای بالی می‌پردازند. فضای موزه لو مایور و آثارش، آن را به یکی از دیدنی‌های بالی برای توریست‌ها تبدیل کرده. برای بازدید از این موزه لازم نیست هنرمند باشید یا نه. فقط باید از ۸ صبح تا ۲ بعدازظهر خودتان را به آن برسانید.
