نشانه دست

نشانه دست

نشانه دست در طول تاریخ بشر، همواره به صورت نمادی مفهومی در بردارنده ی فداکاری، دوستی و ارزش متقابل بوده است. قدمت آن بر روی سنگها چوب و فلزات به ما قبل از تاریخ برمیگردد. در این مطلب به صورت اختصاصی در مورد نشانه دست و اهمیت آن در دوره های مختلف، میپردازیم.

علامت دست بر روی دیواره غارها به صورت نقاشی مشاهده شده که قدمتی فراتر از دوره های حکومتی دارد. پس مربوط به زندگی بشر در غارهاست. در این اماکن اسکلت های انسانی، سنگهای شکلدار و خاکستر آتش یافت میگردد. این نمونه ها برای علم باستان شناسی بسیار مفید واقع شده و تنها از نظر تشخیص قدمت بشر کاربرد دارند. جدا از این مسئله، نشانه دست در ملت های مختلف مفاهیم متنوعی را دربرداشته است. بیشتر مسلمانان گیتی، نماد دست را به “فاطمه (س)” مربوط می دهند (خمسه). مسیحیان آنرا دست “مریم باکره” و یهودیان آنرا دست “خواهر موسی” میدانند. در ادامه به رمزگشایی از نشانه ی دست در دوره های متنوع حکومتی خواهیم پرداخت.

نشانه دست

نشانه دست هخامنشی گنج یابی

حکاکی دست در بازه ی زمانی امپراتوریِ هخامنشیان، معمولا نمادی از دوستی کشورها بوده. بنابر این اساس، دو کشور گنجینه ای از آثار را در محدوده ی مرزی به نشانه ی صلح دفن کرده و سپس بر روی صخره سنگ های اطراف با معماری دقیق و شایسته، نشانه دست را حکاکی میکرده اند. اینگونه نشانه ها دارای انگشت شصت نیستند و بر همین اساس مشخص میگردند. در جهت طلوع خورشید صبح و به فاصله ی ده متر، آثار مشخص میگردد.

اشکانیان و ساسانیان : نشانه دست در فلسفه گنج یابی در بُعدی از تاریخ مربوط به دولت اشکانیان است. نمادی مذهبی – عقیدتی بوده است و اشاره مستقیم به الهه میترا دارد. علامت دست در اینگونه موارد تاکید میشود که تنها بر روی سنگهای سیاه و غریب حکاکی شده است و بدون هیچ نقصی در تعداد انگشتان هست. در صورت مشاهده اثر ذکر شده با خصوصیات بالا، باید به اطراف نگریست که مطمئنا تپه ای وجود دارد. این تپه زمانی نیایشگاه میترا و یا همان عبادتگاه اشکانیان بوده است. به علت گذشت زمان به شدت تخریب شده و دارای گنجینه های کوچکی در تپه ست. نشانه دست در این بازه زمانی ساسانیان نیز نمادی از قدرت بوده است. با آمدن اسلام گنج های ساسانی که در کاروانسراها و بنها بودند همه غارت شدند لذا نماد دست در این دوره بدون دفینه میباشد.

نشانه دست