گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

حمام های سنتی در ایران، بخشی از فرهنگ این مرز و بوم است. بی شک، بخشی از تاریخ ایران زمین را حمام های تاریخ ساز بر ما هویدا می کنند. از فین کاشان که رگ افتخار ایران (امیرکبیر) را زدند تا حمام های شیراز و اصفهان و بسیاری از نقاط کشور که خاطرات بسیاری در خود دارند، برگی از دفتر تاریخ و فرهنگ این کهن دیار را می توان در آن جستجو کرد.

تهران، پایتخت ۲۳۰ ساله ایران، یکی از مقصدهای گردشگری بوده که گوشه هایی از ظرفیت های فرهنگی و هنری کشور در آن قرار دارد و از دنیای حمام های تاریخی، نمونه هایی در خود جای داده که یکی از آن ها، حمام نواب است. گزارش امروز گردشگری روزیاتو، به تهرانگردی پرداخته تا با حمامی تاریخی در جنوب شهر آشنا شویم.

پیش از ادامه بحث توجه شما را به گوشه های از فیلم ماندگار قیصر، ساخته مسعود کیمیایی در سال ۱۳۴۸ شمسی که در حمام نواب و محله عودلاجان فیلمبرداری شده بود دعوت می کنیم.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

گذری در بافت قدیم

بافت قدیم پایتخت، فقط در منطقه ای که کاخ گلستان و موزه ملی واقع شده است نیست. تهران، بافت قدیمی بسیاری دارد که هر یک، گویای بخشی از تاریخ و فرهنگ و هنر و سبک زندگی مردمان روزگار نه چندان دور است. یکی از بافت های قدیمی شهر را می توان در اطراف پانزده خرداد جستجو کرد. حمام و آب انبار و بازار، سه عنصر مهم در سبک زندگی مردم در قرون قبل بوده که آثاری از آن در سراسر کشور مشاهده می شود.

در تهران، بازار قدیم که قبلاً در گفتاری به آن پرداختیم، تاریخی جذاب و از نظر معماری، از جمله بازارهای دیدنی کشور است. البته نه به اندازه بازار قزوین و بازار تبریز که بزرگ ترین بازار مسقف ایران به شمار می رود. معمولا در کنار بازارها، حمام و مدرسه و مسجد احداث می شد و به همین خاطر، این سه عنصر، بخشی از سبک زندگی روزانه مردم را تشکیل می داد.

پاتوق مردم قدیم، چه در ایران و چه بسیاری از کشورهای دنیا، در بازار و حمام و قهوه خانه ها بود که فرصتی برای تعامل اقتصادی و فرهنگی و تجاری و گفت و شنودهای روزمره بود. شاید به همین خاطر، بازار و حمام، همواره از معماری تحسین برانگیزی در کشور برخوردار بوده و معمولا با تزئیناتی چون کاشی کاری، نقاشی، کادربندی و دکوراسیون سنتی جذابی همراه می شد.

حمام های تاریخی ایران که نمونه اش را در فین کاشان و سمنان مشاهده می کنیم، بخشی از هویت و فرهنگ این مرز و بوم است که برای حفظ و دوام آن باید همه تلاش کنند و این تنها وظیفه دولت (سازمان میراث فرهنگی ) نیست. امروز شمار معدودی حمام تاریخی در کشور مانده که بعضاً بخاطر افزایش درآمد و رونق کسب و کارش، تغییر کاربری داده شده و به موزه و فروشگاه تبدیل شده اند.

یکی از این حمام های قدیمی، حمام نواب است که یکی از صدها حمام بازمانده از عصر قجر بوده و نگین منطقه ۱۲ شهر تهران به شمار می رود. جایی که امروزه در همان فضای حمام سنتی، بازارچه سنتی از هنر و صنایع دستی کشور برپا شده است.

بازدید از حمام نواب، فواید بسیاری دارد. یکی اینکه با بافت قدیمی و سنتی شهر ری که تا حدودی همچنان آن رویه را حفظ کرده است آشنا می شوید و از تنها حمام بازمانده از عصر قجر این منطقه دیدن می کنید.

دومی، لوکیشن برخی از فیلم های معروف و قدیمی سینمای ایران است که روزگاری، شاهد حضور بزرگان سینمای ایران در قبل و بعد از انقلاب بود را مشاهده خواهید کرد. همچنین، با صنایع دستی نقاط مختلف کشور که در بازارچه صنایع دستی حمام، در معرض دید علاقمندان صنایع دستی قرار گرفته است، آشنا خواهید شد.

بنابراین بازدید از این حمام تاریخی، یک تیر و چند نشان است و می توانید تفریح هنری خوبی در یک آخر هفته سرد زمستانی باشد.

وقتی وارد خیابان پیک دامغانی شوید، عمارتی آجری نظر شما را جلب می کند که بر روی سر در آن با کاشی های آبی و خط نستعلیق نوشته شده است: خانه صنایع دستی و هنر حمام نواب.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

حمام نواب: ارمغان سارا سلطان خانوم

برای رفتن به بازارچه حمام  نواب و دیدن یکی از اماکن تاریخی تهران قدیم، اگر خیابان ری را از سمت سه راه امین حضور طی کنید، در نیمه راه این خیابان، دست راست، کوچه ای وجود دارد که به کوچه دردار غربی شهرت دارد. وقتی به انتهای کوچه برسید، بازارچه ای نمایان می شود که طاق فلزی و مغازه های بسیار دارد.

H1

تصویری زیبا از سقف حمام نواب تهران

این همان بازارچه حمام نواب است که روزگاری معروف ترین بازارچه تهران بوده و طاق آجریش، زینت منطقه است. این حمام، برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه های اطراف برای استحمام، پایین تر از سطح زمین ساخته شده است. مصالح به کار رفته در آن شامل آجر و آهک و ساروج و سنگ بود و پس از احداث، برای استحکام بخشی عمارت، از سیمان نیز استفاده گردد.

 گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H10

غرفه های فروش صنایع دستی در حمام نواب تهران

آنچه در معماری بنا مشهود است، کاربندی و وجود آهک روی سطح بنا است که بسیار محدود بوده و نشان دهنده تزئینات قابل توجه در ان است که نشانگر ذوق هنری معماران عصر قاجار دارد.

همان طور که در بالا گفتیم، حمام ها را معمولاً با کمک نیکوکاران منطقه بنا می کردند و در کنار بازار ساخته می شد. در اینجا نیز، سارا سلطان خاتون و سارا هاجر خاتون که همگی دختران حاج نواب از نوادگان قاجار و سرشناسان محله بودند، نسبت به ساخت حمام اهتمام ورزیدند.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H2

تصویر کاشی کاری آبی رنگ سر در حمام نواب – لوکیشن فیلم قیصر

حمامی با بیش از یک هزار متر مربع مساحت که حدود بیست پله از کف بازار پایین تر است و آب آن از قناتی معروف به حاج علیرضا تامین می شد. این حمام قبلاً یک چاله حوض و سه خزینه داشت که چاله حوض آن، از بزرگ ترین چاله حوض های تهران بود.

محله ی عود لاجان، که در محور تاریخی و فرهنگی و تجاری امام زاده یحیی قرار دارد، اکنون نامی شناخته شده برای تهرانگردها بوده و در سال ۱۳۸۵ هجری شمسی به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد. از سال ۱۳۹۰ نیز به عنوان خانه صنایع دستی تهران، تحت نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران قرار دارد.

اگر قصد دارید در فضایی نوستالژیک، به خوردن و آشامیدن مشغول شوید، کافه گردی در حمام نواب را توصیه می کنیم. البته در کنار آن، فرصتی برای آشنایی با جاجیم و گلیم و مینا و خاتم اصفهان و انواع و اقسام دستاوردهای هنری اقلیم ایران برای شما فراهم است و اگر فرصتی برای رفتن به خیابان نجات الهی تهران ندارید، از این فرصت استفاده کنید.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H3

تصویری زیبا از معماری پشت بام حمام نواب تهران که در بسیاری از حمام های کشور مشاهده می شود

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

 حمامی که لوکیشن فیلم قیصر شد

H11

مسعود کیمیایی و کیکی به یاد اکران فیلم قیصر

اولین چیزی که در بازدید از حمام نواب، جلب توجه می کند، معماری جذاب ان است. این حمام همچون بسیاری از حمام های سنتی کشور، دارای قسمت هایی مانند هشتی است. هشتی، فضای سر پوشیده ای است که به کوچه متصل شده و نه فقط در حمام ها، بلکه در بسیاری از خانه های قدیمی ایران که در تبریز و کاشان و یزد و اصفهان مشاهده می کنیم، دیده می شود.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H9

تصویری از فضای داخل و پشت بام حمام نواب

از جمله دیگر بخش های حمام نواب، باید از سرپینه گفت. جایی که رخت کن حمام بوده و معمولا مسئولی در آن، وظیفه حفاظت از لوازم شخصی مشتریان را بر عهده داشت. گرم خانه، سرویس بهداشتی و خزینه و استخر، از جمله دیگر قسمت های حمام سنتی نواب است.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H4

تصویری از فضای داخلی حمام نواب تهران

چاله حوض که قبلا به آن اشاره کردیم، حوض های بزرگی بود که با آب سرد پر شده و برای شنا در آن به خصوص در روزهای گرم تابستان استفاده می شد و البته مخاطبان بسیاری داشت. گفته شده که در تابستان ها، روبروی درب حمام نواب، مملو از جمعیتی می شد که برای فرار از گرمای طاقت فرسای تهران، به این حمام پناه می آورند.

H12

پوستر فیلم قیصر که بخش هایی از این فیلم در حمام نواب فیلمبرداری شد

البته در خانه های قدیمی، سرداب و زیر زمین، جایی بود که اهالی خانه، فرصتی برای فرار از گرمای زمستان را پیدا می کردند. به هر حال، حمام نواب و چاله حوض بازی های مشتریانش، داستان های زیادی دارد.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H5

تصویری از فضای بازارچه سنتی در حمام نواب تهران که خانه صنایع دستی پایتخت است

در دوره پلهوی، دربار پهلوی اول از این حمام استفاده می کرد تا اینکه به واسطه حمام دار شدن خانه ها، از میزان متقاضیانش کاهش یافت و متولیات دیگر از عهده مخارج بر نیامده و شهرداری، مالک آن شد. در نقشه های تاریخی تهران، نام حمام به گذر حمام نواب معروف است و گویا کتیبه ای که کنار بنا نصب شده بود، به سرقت رفته است.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H6

فروش صنایع دستی شهرهای ایران در حمام نواب شهر ری

مرمت بنا در چند سال اخیر سبب شد تا این حمام تاریخی نزدیک مرکز شهر، همچنان وضعیت خوب گذشته خود را حفظ کرده باشد و یکی از پاتوق نوستالژی گردی های پایتخت نشینان باشد. جایی که هم معماری سنتی دلنشینی دارد و هم امکانات تفریحی خوبی در آن در دسترس است.

یکی از عوامل دوری حمام نواب از تخریب را باید در مقوله صنعت سینما جستجو کرد. جایی که توانست، همچون برخی از خانه های قدیمی نایین و کاشان، لوکیشن فیلم ها و سریال های تلویزیونی شده و به همین خاطر، همواره در کانون توجه قرار گرفت.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

H7

جاجیم و گلیم شهرهای ایران در حمام تاریخی نواب شهر ری

فیلم معروف قیصر، ساخته استاد مسعود کیمیایی که یکی از فیلم های مشهور سینمای معاصر ایران است در این محل فیلمبرداری شد. جایی که قیصر، کریم آبمنگل را در آن خلاص کرد. آوازه این فیلم، سبب شهرت حمام نواب شد. البته مدتی هم این حمام به عنوان حمام قیصر شناخته می شد که همین عامل، زمینه توجه به حفظ و مرمت بنا را به دنبال داشت.

H8

چگونه به حمام نواب برویم؟

 

برای نوستالژی گردی آخر هفته ها، حمام نواب را به شما پیشنهاد می کنیم. جایی که برای عاشقان فیلم و معماری و فرهنگ، خاطرات بسیار دارد. یکی از مقصدهای تهران قدیم را در حمام نواب ببینید. محله عودلاجان شرقی، که در انتهای خیابان شهید محمد رضا ملا باقری واقع شده است، در شمال میدان باغ پسته بوده که کوی بیک دامغانی در آنجا قرار دارد.

اگر خود را به خط یک مترو تهران برسانید و در ایستگاه پانزده خرداد پیاده شوید، هم فرصت کاخ گلستان گردی دارید و هم گشتی در بازار تهران و هم از آنجا، می توانید به سمت عودلاجان ادامه مسیر دهید. از این مجموعه تاریخی تهران می توان از ساعت ۹ تا ۲۰ شب بازدید کرد.

هزینه ای بابت بازدید از شما دریافت نمی شود و میتوانید همانطور که گفتیم، از بازارچه صنایع دستی آن نیز استفاده کنید.

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

توصیه های روزیاتویی

۱- لوکیشن فیلم قیصر و خانه صنایع دستی تهران، سایت اینترنتی ندارد و ظرفیت های فرهنگی و هنری و تاریخی آن می بایست به زبان های مختلف در اختیار گردشگران داخلی و بین المللی قرار بگیرد.

۲- معرفی این خانه و برنامه هایی که بعضا در آن بر پا می شود (مانند جشنواره ترشی)، از طریق شبکه های اجتماعی به خصوص در اینستاگرام، اطلاع رسانی شود.

۳- یکی از راه های افزایش گردشگر حمام نواب، اطلاع رسانی ویدئویی آن در شبکه های اجتماعی ویدئو محور مانند یوتیوب و آپارات است.

۴- همان طور که قبلا هم در سرویس گردشگری روزیاتو اشاره کردیم، یکی از راه های افزایش گردشگری شهری هموطنان، همکاری خانه سینما با فعالان گردشگری ایران در جهت گردش سینمایی در لوکیشن های معروف سینما و تلویزیون کشور است. این ظرفیت را خانه سینما با سازمان گردشگری تهران، برای نوستالژی گردی در تهران قدیم، فعال کند.

۵- ایام نوروز، حمام نواب شهر ری، مملو از گردشگر می شود که فرصت خوبی برای معرفی ظرفیت های ناب صنایع دستی ایران در این منطقه است. اطلاع رسانی چند زبانه با همکاری NGO هم میتواند ایده خوبی باشد.

۶- معرفی ظرفیت های گردشگری تهران، توسط روابط عمومی شهرداری و سازمان فرهنگی و هنری این مجموعه با همکاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تهران در مکان های مذهبی و مهم شهر، در دستور کار قرار بگیرد.

۷- لوکیشن گردی، ظرفیت گردشگری فوق العاده ای است که عاشقان صنعت سینما را با ظرفیت های گردشگری کشور آشنا می کند و می تواند راهکاری برای توسعه گردشگری شهری باشد.

۸- صندوق حمایت از ابنیه تاریخی کشور، از برنامه های مختلف برای دریافت کمک های نقدی هموطنان فرهنگ دوست برای تسریع روند بازسازی و مرمت آثار تاریخی در خطر کشور استفاده کند.

۹- شهرداری تهران بیش از ۱۲ میلیارد ریال برای مرمت و بازسازی این اثر تاریخی عصر قجر هزینه کرده است که حمایت های مردمی نیز می تواند به بقای آن کمک کند. نیکوکاری در عرصه تاریخی نیز باید جدی گرفته شود

گشتی در حمام نواب تهران لوکیشن فیلم قیصر

سردر باغ ملی تهران

سردر باغ ملی تهران

سردر باغ ملی تهران

سردر باغ ملی، از بناهای به جا مانده از دوره قاجار می‌باشد که در سال‌های ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۴ توسطجعفرخان کاشانی نوسازی شده و اکنون یکی از نمادهای شهر تهران است.[۱] این بنا در ضلع شمالی خیابان امام خمینی (سپه پیشین)، در ضلع شرقی وزارت امور خارجه و در ضلع غربی موزه پست و تلگراف قرار دارد.

پیش از بنیاد برج آزادی، این دروازه به عنوان نماد شهر تهران شناخته می‌شد.[۲]

محتویات

  • ۱میدان مشق
  • ۲ویژگی‌های سردر باغ ملی
    • ۲.۱طراحی و معماری
  • ۳نام‌گذاری
  • ۴نگارخانه
  • ۵منابع

سردر باغ ملی تهران

میدان مشق

میدان مشق از بزرگترین میدان‌های نظامی بوده در حدود ۴۰۰ متر طول و ۴۰۰ متر عرض داشته‌است سربازخانه مرکزی در آن واقع بوده و نظامیان در آن مشق نظام می‌کردند. این میدان در زمان فتحعلی شاه قاجار بنیاد نهاده شد و در دوره ناصرالدین شاه تجدید و توسعه یافت.

در آن زمان میدان مشق دروازه‌ای زیبا پیدا کرد با یک درب دولنگه و دو طاق نمای مسدود که به صورت پخی بود، در ضلع جنوب شرقی میدان یعنی در شرق دروازه و سردر کنونی ایجاد گردید که به «سر در ناصری» معروف شد و بعضی مواقع ناصرالدین شاه از بالای آن به تماشای مشق نظامیان مشغول می‌شد.

از وقایع مهم این میدان می‌توان به اعدام میرزا رضا کرمانی قاتل ناصرالدین شاه و نیز اعدام شیخ فضل‌الله نوری اشاره کرد.[۳]

ویژگی‌های سردر باغ ملی

سر در باغ ملی و پس از آن ساختمان‌های مجاور آن به دستور مستقیم رضا شاه و توسط جعفر خان کاشانی و کمک آلمانی‌ها (پیش از برافروخته شدن آتش جنگ جهانی دوم) در تهران که پایتخت بود ساخته شد. این سردر در جانب شرقی سر در قبلی و با همان ابعاد و شکل ظاهری ساخته شد و پس از آن سر در قبلی ویران گردید.

سردر دارای یک گذرگاه بزرگ از میان و دو پیاده‌رو در طرفین است. در نمای خارجی شامل اشعاری از ندیم الملک، نقوش کاشی‌کاری شده با نقش دو شیر که تاجی را در میان گرفته‌اند، پلنگ، شیر و خورشید، تیربار و گلوله‌های توپ به چشم می‌خورد.

نمای داخلی دارای این نقوش است: صحنه تسخیر تهران در کودتای ۱۲۹۹ در نزدیکی دروازه و برج و باروهای تهران (احتمالاً دروازه قزوین)، نگاره تمام قد سربازان لژیون قزاق، مسلسل و نقوش فرشته پیروزی که کم و بیش از حجاری‌های طاق بستان اقتباس گردیده است.

هر سه درب دارای دروازه‌های چدنی است که در قورخانه تهران توسط استاد محمد علی کرمانی ساخته شده‌است.

با ساختن ساختمان‌های مجاور، بخش جانبی ساختمان و کتیبه پوشانیده شد. در زمان جمهوری اسلامی اقدام به پاک کردن نشان شیر خورشید از میان پرچم ایران، دو طرف بالای سردر (نمای درونی و بیرونی) و نیز درون هلالی‌ها کردند. همچنین نیم‌تنه فلزی رضاشاه از بالای درب چدنی برداشته شد.

این اثر در تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۳۷۶ با شماره ۱۹۶۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

سردر باغ ملی تهران

سردر باغ ملی

طراحی و معماری

طراح ساخت این سردر جعفرخان معمار کاشانی است. معماران دیگری هم او را یاری کرده‌اند. استاد اسماعیلی، همسفت کاری را انجام داد، ستون‌ها به دست کریم منیژه و کاشی‌های آن نیز توسط استاد خاک نگار مقدم ساخته شده‌است.

این بنا با آمیزه‌ای از سبک معماری ایرانی-اروپایی به ویژه در کاشی‌کاری‌ها و کلاه‌فرنگی طراحی شده‌است. پی این بنا و پایه و شال ستون‌های هشت‌گانه آن و ساق ستون‌ها آجری است. در کاشیکاری‌های بخش‌های بالایی از طرح‌ها و تصاویر اسلیمی، مسلسل، میدان جنگ، شصت تیر، رضاشاه با تفنگ شصت تیر، دو فرشته پیروزی، پرچم سه رنگ ایران، گلوله توپ، پلنگ، سروده‌ها و آیه‌های قرآنی و نام‌های امامن به صورت کتیبه زیر کلاه فرنگی نوشته شده‌است. بر روی کتیبه نمای بیرونی سروده‌هایی از ندیم‌الملک دیده می‌شود. کاشی‌کاری‌های این بنا با نقش دو شیر که تاجی را در میان گرفته‌اند، پلنگ، شیر و خورشید و مسلسل طراحی شده‌است. سردر یک دروازه سواره‌رو و دو در برای گذر پیاده در دو سوی آن دارد. مواد ساخته شده این درها چدنی است؛ که در قورخانه تهران به دست استاد محمدعلی کرمانی ساخته شده‌است.

در بخش بالایی این بنا، جایگاه دیده‌بانی، نقاره‌زنی و گذر نیروهای نظامی طراحی شده‌است. در کاشیکاری‌های این بنا عناصری برای یادبود کودتای سوم اسفند و فتح تهران به دست رضاخان وجود دارد که از آن میان می‌توان تخریب برج و بارو با گوله‌های توپ، رضاشاه در حال تیراندازی، دو فرشته پیروزی را نام برد.

سردر باغ ملی تهران

نام‌گذاری

این بنا به عنوان دروازه ورودی به میدان مشق که محوطه‌ای نظامی و در اختیار قشون بوده، ساخته شد. چندی پس از ساختن این دروازه، طرح برپایی نخستین باغ همگانی (پارک) شهر تهران (به نام باغ ملی) در زمین‌های درون میدان مشق برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی شد و از این رو نام دروازه میدان مشق به سردر باغ ملی دگرگون شد. با این حال باغ ملی چند سال بیشتر دوام نیاورد و در محوطه آن، ساختمان‌هایی از جمله ساختمان وزارت امور خارجه ایران، کتابخانه ملی و موزه ایران باستان ساخته شد. اما نام این باغ بر سر دروازه میدان مشق پابرجا ماند و سردر باغ ملی در جایگاه نمادی از معماری آن دوره در یادها باقی ماند.

سردر باغ ملی تهران

‌خمین شهری از جنس تاریخ

‌خمین شهری از جنس تاریخ

‌خمین شهری از جنس تاریخ

شهرستان خمین در جنوبی‌ترین نقطه استان مرکزی قرار گرفته است. این شهرستان از شمال به اراک، از شرق به محلات، از جنوب به گلپایگان(استان اصفهان) و از غرب به ازنا و الیگودرز (استان لرستان) منتهی می‌شود.

محدوده شهرستان خمین امروزی در گذشته جزیی از ناحیه پهناور ولایت جبال(عراق عجم) بوده است که در طول تاریخ نام‌های گوناگونی به خود گرفته است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران‌(ایسنا) – منطقه مرکزی، به گفته روابط عمومی میراث فرهنگی استان مرکزی یونانیان به آن مدیا می‌گفتند. منطقه جبال در متون اسلامی به نام‌های کوهستان، جبال، جبل، قهستان، قوهستان و بالاخره عراق‌عجم نامیده شده است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

خمین امروز، عراق عجم دیروز

بعدها قسمت وسیعی از عراق‌عجم را تیمره نام نهادند. سپس تیمره به تیمره علیا و تیمره سفلی تقسیم شد که تیمره علیا محدوده کنونی شهرستان خمین است. از منابع چنین بر می‌آید که شهرت تیمره و خمین پیش از اسلام و قرون اولیه اسلامی از دوره‌های بعد بیشتر بوده است.

آخرین منابعی که در آن از تیمره نام برده شده مربوط به قرن پنجم و هفتم هجری است، پس از آن تا ۴۰۰ سال منابعی که روشن‌گر وضعیت ناحیه باشد در دست نیست. اما در کتاب نزهه‌القلوب نوشته حمدالله مستوفی مربوط به قرن هشتم هجری از ویژگی‌های ناحیه فوق سخن به میان آمده که نشان می‌دهد به احتمال زیاد نام تیمره به کمره تبدیل یافته و گلپایگانی‌ها آن را کمره می‌خوانده‌اند.

نام خمین در منابع به صورت خمهین، خهبین، خماهین آمده است. برای اولین بار در کتاب تاریخ پادشاهان و پیامبران اثر حمزه اصفهانی به نام خمین اشاره شده است.

ناهمواری‌های شمال‌غربی خمین ادامه رشته کوه‌های زاگرس است. مهمترین کوه‌های آن بوجه و هفت‌سواران است. شهرستان خمین از خصوصیات اقلیمی مختلف تأثیر پذیرفته و دارای آب و هوای متغیری است، بطوری که آب و هوای معتدل کوهستانی در شمال‌غربی و آب و هوای نیمه بیابانی در مرکز و جنوب آن حاکم است. به همین دلیل خمین دارای زمستان سرد تا بسیار سرد و تابستان‌های معتدل و گرم در نقاط مختلف است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

رودخانه خمین از ارتفاعات جنوب‌غربی و غرب خمین سرچشمه می‌گیرد. سرشاخه‌های رود در حوالی شهر خمین به هم می‌پیوندند، سپس با رودخانه غرقاب تشکیل رودخانه لعل(قمرود) را می‌دهد و وارد محلات می‌شود. ساحل رودخانه در زمان پرآبی به عنوان تفرجگاه مردم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کوه بوجه به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری خمین در جنوب شهر به شکل مخروطی خودنمایی می‌کند. این کوه برای مردم خمین فقط یک کوه نیست بلکه مکانی است برای نمایش فرهنگ و آداب و رسوم فرهنگی با ریشه در تاریخ و فرهنگ این سرزمین. داستان‌های بسیاری پیرامون بوجه در بین مردم رایج است و تعدادی از مراسم بومی و آیینی در دامنه آن اجرا می‌شود.

سازمان میراث‌فرهنگی این منطقه را به عنوان منطقه نمونه به تصویب رساند و با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی تأسیسات گردشگری در آن احداث شده است. شهرداری خمین نیز بخشی از آن را به صورت پارک و پارک بانوان درآورده که در پرکردن اوقات فراغت شهروندان و گردشگران مؤثر است.

در ۱۵ کیلومتری خمین و در کنار محور ارتباطی خمین به اراک و تهران روستای شهابیه قرار دارد. آب و هوای آن در پاییز و بهار ملایم ودر زمستان سرد است. پیشینه این روستا به دوره پیش از صفویه برمی‌گردد. نام آن ابتدا «اره» بعدها «امیریه» سپس «شهابیه» و امروز به نام «گلدشت شهابیه» معروف است. از جمله محصولات کشاورزی شهابیه می‌توان به پیاز، گردو، بادام اشاره کرد.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

در ۳۰ کیلومتری شمال غربی خمین و در دامنه کوه‌های شیرخانی و اوغلان روستای ورچه قرار گرفته است. آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان سرد و خشک است. این روستا به دلیل برخورداری از آب و هوای معتدل دارای مناظر و جلوه‌های طبیعی زیبا، مزارع حاصلخیز و مراتع سرسبز است. دامنه‌های کوهستانی روستا در زمستان با پوشش برف، زیبا و بسیار جذاب است.

منطقه حفاظت‌شده الوند و بیشه‌علی نیز از دیگر جاذبه‌های گردشگری‌وطبیعی شهرستان محسوب می‌شود.

از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی این شهر می‌توان به بیت تاریخی حضرت امام‌خمینی(ره)، تیمچه‌بازار، قلعه سالارمحتشم که امروز به موزه مردم‌شناسی تبدیل شده است، عمارت امیرمفخم بختیاری، عمارت حاج‌جلال لشکر، پل قدیمی جلماجرد، گورستان ارامنه قورچی‌باشی، مسجد جامع خمین و برخ خاندان بیات اشاره کرد که کلیه این بناها مربوط به دوره قاجار است.

امامزاده طیب‌آباد(ع) مربوط به قرن هشتم و نهم و امامزاده محمد مالک(ع) متعلق به قرن دهم است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

شهری از جنس تاریخ

سنگ‌نگاره‌های تیمره مربوط به ۴۰ هزار سال قبل است، سنگ‌نگاره‌های روستای آشناخور و سنگ‌نگاره‌های جباده از دیگر جاذبه‌های تاریخی خمین است که اطلاع دقیقی از قدمت آن اعلام نشده است، اما قدمت بسیار بالایی دارند.

سنگ‌نگاره‌ها اکو موزه‌ها یا موزه‌هایی در دل طبیعت هستند و منطقه تیمره خمین از این دست اکو موزه‌هاست. این منطقه علاوه بر هوای خوب و چشم‌ انداز زیبا آثار کهن بسیاری دارد که در دنیا علاقمندان بسیاری داشته و برای افرادی که به رصد گذشته و تطبیق آثار در نقاط مختلف جهان علاقمند هستند، جذابیت ویژه‌ای دارد.

محمد ناصری‌ فرد پژوهشگر و مدرس دانشگاه در خصوص این میراث باستانی به خبرنگار ایسنا گفت: منطقه تیمره از تقسیمات ایران باستان در دوره هخامنشیان است که دارای وسعتی در حدود ۱۵۰ کیلومتر مربع و شامل تیمره سفلی و تیمره اولیاء بوده است و به نوعی سنگ‌ نگاره‌های این منطقه در مثلثی از استان لرستان، اصفهان و مرکزی جای گرفته است که بیشترین آنها نیز در خمین به ویژه در منطقه قیدو و مزاین کشف شده است.

این پژوهشگر ایران باستان در خصوص قدمت سنگ‌نگاره‌های جهان گفت: سنگ‌نگاره‌ها متعلق به دوران مختلف است که کهن‌ترین آنها به دوران پارینه‌ سنگی، میان‌ سنگی، نوسنگی و عصر فلز برمی‌گردد و شگفت‌انگیزتر اینکه برخی از سنگ‌نگاره‌ها ورای این دوران هستند و به عصر یخبندان تعلق دارند، مانند شیرهای تاسمانی و دندان خنجری و انسان‌هایی که دارای ظاهری متفاوت از انسان‌های امروزی‌اند.

ناصری‌ فرد با بیان اینکه خاستگاه اصلی انسان‌ها فلات ایران بوده است که چهل هزار سال قبل دست به مهاجرت زدند و به سمت اروپا حرکت کردند اضافه کرد: آثار، نقوش و سنگ‌نگاره‌هایی که در ایالات کالیفرنیا، نوادا، یوتا و همچنین کشور پرو کشف شده است با سنگ‌نگاره‌های ایران شباهت بسیار دارند و می‌توان گفت دلیل این شباهت مهاجرت انسان‌ها از فلات ایران به سایر نقاط دنیا بوده است که به خلق آثاری هم‌خوان و شبیه به هم منجر شده است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

نویسنده کتاب «موزه‌های سنگی، هنرهای صخره‌ای» کهن‌ترین خط فارسی با قدمت ۲۳۰۰ سال قبل از میلاد را متعلق به تیمره عنوان کرد و افزود: این خط در دره لوزدر خمین یافت شده است و امروز در کاخ نیاوران در معرض دید علاقمندان قرار داشته و خوشبختانه از خطرات احتمالی در امان است، اما باید در این راستا و برای حفاظت مابقی این آثار برنامه منطقی و سیستماتیکی داشت، چرا که در صورت نبود حفاظت، این سرمایه و سنگ‌نگاره‌ها از بین خواهد رفت و یا به سرقت می‌رود.

از ۶۳ کتیبه خطی‌ کاخ نیاوران ۲۱ مورد مربوط به تیمره است

وی با بیان اینکه از ۶۳ کتیبه خطی‌ای که در کاخ نیاوران موجود است ۲۱ مورد آن مربوط به تیمره است ادامه داد: بیشترین تعداد این آثار و سنگ‌ نگاره‌ها در تیمره خمین در ۳۱ محوطه قرار دارد و بیشترین نقوش در این مناطق نقش بز کوهی است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

آشنایی با این آثار باستانی اعتماد به نفس و عرق ملی را در جوانان افزایش می‌دهد

وی افزود: باید این اصالت چهل هزار ساله را ارج نهیم، برای حفظ و انتقال آن به آیندگان تلاش کنیم. نباید دست خیس به آنها زده شود، نباید روی این نقوش راه رفت، نباید چیزی به آنها اضافه شود، اما بی‌اطلاعی مردم باعث شده است که نقوشی به این آثار اضافه شود.

ناصری‌فرد با اشاره به اینکه آشنایی جوانان با این قدمت و اصالت باعث افزایش اعتماد به نفس شده و این افزایش اعتماد به نفس خود رشد و توسعه و افزایش انگیزه نوآوری و خلاقیت خواهد شد، گفت: این نقوش را نیاکان ما برای ما به جا گذاشته‌اند و ما فرزندان انسان‌هایی هستیم که بعد از گذشت چهل هزار و ۸۰۰ سال اندیشه‌های آنها همچنان با بشریت و تاریخ سخن گفته و برای همه مردم نیز قابل فهم است.

بیست مسیر سنگ‌نگاره‌ای ثبت ملی شده است

به گفته رضوانی مدیرکل سابق میراث فرهنگی و گردشگری استان مرکزی، در این استان هشت شهرستان دارای سنگ‌نگاره وجود دارد و یکی از این شهرستان‌ها خمین است که بیست مسیر از این سنگ‌ نگاره‌ها در آن ثبت ملی و اصالت یابی شده و روی این مسیرهای ثبت شده نظارت اعمال می‌شود.

به گزارش ایسنا، امامزاده اسماعیل(ع) و امامزاده یوجان(ع) نیز مربوط به دوره صفویه است که در زمره آثار تاریخی شهرستان خمین جای دارند.

خمین بزرگان بسیاری را به کشور تقدیم کرده است که شاخص‌ترین آنها رهبر کبیر انقلاب امام‌خمینی(ره) است که و از دیگر بزرگان و مشاهیر می‌توان به حضرت آیت‌الله پسندیده (برادر حضرت امام‌خمینی(ره)) حاج‌آقا مصطفی و حاج احمدآقا خمینی (فرزندان امام خمینی(ره)) سیدخلیل کمره‌ای (روحانی مبارز) و محمدعلی مردانی (شاعر) اشاره کرد.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

خمین آماده استقبال از مسافران نوروزی

علی کریمی فرماندار خمین در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار داشت: علاوه بر بازدیدکنندگان بسیاری که در اوقات مختلف سال برای دیدن جاذبه‌های تاریخی و طبیعی خمین به این شهر سفر می‌کنند، بیت قدیمی امام خمینی(ره) نیز در طول سال به ویژه در ایام نوروز مسافران بسیاری را به خود جذب می‌کند.

وی افزود: شهر خمین به جهت اینکه محل عبور مسافران استان‌های مجاور همچون اصفهان، شیراز و شهرکرد است به نوعی محل استراحت و اتراق مسافران نیز محسوب می‌شود و ما تلاش داریم که کلیه امکانات را برای این مسافران تأمین کنیم که البته تاکنون هیچگونه مسئله‌ای در این خصوص به وجود نیامده است.

شهرستان خمین در جنوبی‌ترین نقطه استان مرکزی قرار گرفته است. این شهرستان از شمال به اراک، از شرق به محلات، از جنوب به گلپایگان(استان اصفهان) و از غرب به ازنا و الیگودرز (استان لرستان) منتهی می‌شود.

محدوده شهرستان خمین امروزی در گذشته جزیی از ناحیه پهناور ولایت جبال(عراق عجم) بوده است که در طول تاریخ نام‌های گوناگونی به خود گرفته است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران‌(ایسنا) – منطقه مرکزی، به گفته روابط عمومی میراث فرهنگی استان مرکزی یونانیان به آن مدیا می‌گفتند. منطقه جبال در متون اسلامی به نام‌های کوهستان، جبال، جبل، قهستان، قوهستان و بالاخره عراق‌عجم نامیده شده است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

خمین امروز، عراق عجم دیروز

بعدها قسمت وسیعی از عراق‌عجم را تیمره نام نهادند. سپس تیمره به تیمره علیا و تیمره سفلی تقسیم شد که تیمره علیا محدوده کنونی شهرستان خمین است. از منابع چنین بر می‌آید که شهرت تیمره و خمین پیش از اسلام و قرون اولیه اسلامی از دوره‌های بعد بیشتر بوده است.

آخرین منابعی که در آن از تیمره نام برده شده مربوط به قرن پنجم و هفتم هجری است، پس از آن تا ۴۰۰ سال منابعی که روشن‌گر وضعیت ناحیه باشد در دست نیست. اما در کتاب نزهه‌القلوب نوشته حمدالله مستوفی مربوط به قرن هشتم هجری از ویژگی‌های ناحیه فوق سخن به میان آمده که نشان می‌دهد به احتمال زیاد نام تیمره به کمره تبدیل یافته و گلپایگانی‌ها آن را کمره می‌خوانده‌اند.

نام خمین در منابع به صورت خمهین، خهبین، خماهین آمده است. برای اولین بار در کتاب تاریخ پادشاهان و پیامبران اثر حمزه اصفهانی به نام خمین اشاره شده است.

ناهمواری‌های شمال‌غربی خمین ادامه رشته کوه‌های زاگرس است. مهمترین کوه‌های آن بوجه و هفت‌سواران است. شهرستان خمین از خصوصیات اقلیمی مختلف تأثیر پذیرفته و دارای آب و هوای متغیری است، بطوری که آب و هوای معتدل کوهستانی در شمال‌غربی و آب و هوای نیمه بیابانی در مرکز و جنوب آن حاکم است. به همین دلیل خمین دارای زمستان سرد تا بسیار سرد و تابستان‌های معتدل و گرم در نقاط مختلف است.

رودخانه خمین از ارتفاعات جنوب‌غربی و غرب خمین سرچشمه می‌گیرد. سرشاخه‌های رود در حوالی شهر خمین به هم می‌پیوندند، سپس با رودخانه غرقاب تشکیل رودخانه لعل(قمرود) را می‌دهد و وارد محلات می‌شود. ساحل رودخانه در زمان پرآبی به عنوان تفرجگاه مردم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کوه بوجه به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری خمین در جنوب شهر به شکل مخروطی خودنمایی می‌کند. این کوه برای مردم خمین فقط یک کوه نیست بلکه مکانی است برای نمایش فرهنگ و آداب و رسوم فرهنگی با ریشه در تاریخ و فرهنگ این سرزمین. داستان‌های بسیاری پیرامون بوجه در بین مردم رایج است و تعدادی از مراسم بومی و آیینی در دامنه آن اجرا می‌شود.

سازمان میراث‌فرهنگی این منطقه را به عنوان منطقه نمونه به تصویب رساند و با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی تأسیسات گردشگری در آن احداث شده است. شهرداری خمین نیز بخشی از آن را به صورت پارک و پارک بانوان درآورده که در پرکردن اوقات فراغت شهروندان و گردشگران مؤثر است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

در ۱۵ کیلومتری خمین و در کنار محور ارتباطی خمین به اراک و تهران روستای شهابیه قرار دارد. آب و هوای آن در پاییز و بهار ملایم ودر زمستان سرد است. پیشینه این روستا به دوره پیش از صفویه برمی‌گردد. نام آن ابتدا «اره» بعدها «امیریه» سپس «شهابیه» و امروز به نام «گلدشت شهابیه» معروف است. از جمله محصولات کشاورزی شهابیه می‌توان به پیاز، گردو، بادام اشاره کرد.

در ۳۰ کیلومتری شمال غربی خمین و در دامنه کوه‌های شیرخانی و اوغلان روستای ورچه قرار گرفته است. آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان سرد و خشک است. این روستا به دلیل برخورداری از آب و هوای معتدل دارای مناظر و جلوه‌های طبیعی زیبا، مزارع حاصلخیز و مراتع سرسبز است. دامنه‌های کوهستانی روستا در زمستان با پوشش برف، زیبا و بسیار جذاب است.

منطقه حفاظت‌شده الوند و بیشه‌علی نیز از دیگر جاذبه‌های گردشگری‌وطبیعی شهرستان محسوب می‌شود.

از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی این شهر می‌توان به بیت تاریخی حضرت امام‌خمینی(ره)، تیمچه‌بازار، قلعه سالارمحتشم که امروز به موزه مردم‌شناسی تبدیل شده است، عمارت امیرمفخم بختیاری، عمارت حاج‌جلال لشکر، پل قدیمی جلماجرد، گورستان ارامنه قورچی‌باشی، مسجد جامع خمین و برخ خاندان بیات اشاره کرد که کلیه این بناها مربوط به دوره قاجار است.

امامزاده طیب‌آباد(ع) مربوط به قرن هشتم و نهم و امامزاده محمد مالک(ع) متعلق به قرن دهم است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

شهری از جنس تاریخ

سنگ‌نگاره‌های تیمره مربوط به ۴۰ هزار سال قبل است، سنگ‌نگاره‌های روستای آشناخور و سنگ‌نگاره‌های جباده از دیگر جاذبه‌های تاریخی خمین است که اطلاع دقیقی از قدمت آن اعلام نشده است، اما قدمت بسیار بالایی دارند.

سنگ‌نگاره‌ها اکو موزه‌ها یا موزه‌هایی در دل طبیعت هستند و منطقه تیمره خمین از این دست اکو موزه‌هاست. این منطقه علاوه بر هوای خوب و چشم‌ انداز زیبا آثار کهن بسیاری دارد که در دنیا علاقمندان بسیاری داشته و برای افرادی که به رصد گذشته و تطبیق آثار در نقاط مختلف جهان علاقمند هستند، جذابیت ویژه‌ای دارد.

محمد ناصری‌ فرد پژوهشگر و مدرس دانشگاه در خصوص این میراث باستانی به خبرنگار ایسنا گفت: منطقه تیمره از تقسیمات ایران باستان در دوره هخامنشیان است که دارای وسعتی در حدود ۱۵۰ کیلومتر مربع و شامل تیمره سفلی و تیمره اولیاء بوده است و به نوعی سنگ‌ نگاره‌های این منطقه در مثلثی از استان لرستان، اصفهان و مرکزی جای گرفته است که بیشترین آنها نیز در خمین به ویژه در منطقه قیدو و مزاین کشف شده است.

این پژوهشگر ایران باستان در خصوص قدمت سنگ‌نگاره‌های جهان گفت: سنگ‌نگاره‌ها متعلق به دوران مختلف است که کهن‌ترین آنها به دوران پارینه‌ سنگی، میان‌ سنگی، نوسنگی و عصر فلز برمی‌گردد و شگفت‌انگیزتر اینکه برخی از سنگ‌نگاره‌ها ورای این دوران هستند و به عصر یخبندان تعلق دارند، مانند شیرهای تاسمانی و دندان خنجری و انسان‌هایی که دارای ظاهری متفاوت از انسان‌های امروزی‌اند.

ناصری‌ فرد با بیان اینکه خاستگاه اصلی انسان‌ها فلات ایران بوده است که چهل هزار سال قبل دست به مهاجرت زدند و به سمت اروپا حرکت کردند اضافه کرد: آثار، نقوش و سنگ‌نگاره‌هایی که در ایالات کالیفرنیا، نوادا، یوتا و همچنین کشور پرو کشف شده است با سنگ‌نگاره‌های ایران شباهت بسیار دارند و می‌توان گفت دلیل این شباهت مهاجرت انسان‌ها از فلات ایران به سایر نقاط دنیا بوده است که به خلق آثاری هم‌خوان و شبیه به هم منجر شده است.

نویسنده کتاب «موزه‌های سنگی، هنرهای صخره‌ای» کهن‌ترین خط فارسی با قدمت ۲۳۰۰ سال قبل از میلاد را متعلق به تیمره عنوان کرد و افزود: این خط در دره لوزدر خمین یافت شده است و امروز در کاخ نیاوران در معرض دید علاقمندان قرار داشته و خوشبختانه از خطرات احتمالی در امان است، اما باید در این راستا و برای حفاظت مابقی این آثار برنامه منطقی و سیستماتیکی داشت، چرا که در صورت نبود حفاظت، این سرمایه و سنگ‌نگاره‌ها از بین خواهد رفت و یا به سرقت می‌رود.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

از ۶۳ کتیبه خطی‌ کاخ نیاوران ۲۱ مورد مربوط به تیمره است

وی با بیان اینکه از ۶۳ کتیبه خطی‌ای که در کاخ نیاوران موجود است ۲۱ مورد آن مربوط به تیمره است ادامه داد: بیشترین تعداد این آثار و سنگ‌ نگاره‌ها در تیمره خمین در ۳۱ محوطه قرار دارد و بیشترین نقوش در این مناطق نقش بز کوهی است.

آشنایی با این آثار باستانی اعتماد به نفس و عرق ملی را در جوانان افزایش می‌دهد

وی افزود: باید این اصالت چهل هزار ساله را ارج نهیم، برای حفظ و انتقال آن به آیندگان تلاش کنیم. نباید دست خیس به آنها زده شود، نباید روی این نقوش راه رفت، نباید چیزی به آنها اضافه شود، اما بی‌اطلاعی مردم باعث شده است که نقوشی به این آثار اضافه شود.

ناصری‌فرد با اشاره به اینکه آشنایی جوانان با این قدمت و اصالت باعث افزایش اعتماد به نفس شده و این افزایش اعتماد به نفس خود رشد و توسعه و افزایش انگیزه نوآوری و خلاقیت خواهد شد، گفت: این نقوش را نیاکان ما برای ما به جا گذاشته‌اند و ما فرزندان انسان‌هایی هستیم که بعد از گذشت چهل هزار و ۸۰۰ سال اندیشه‌های آنها همچنان با بشریت و تاریخ سخن گفته و برای همه مردم نیز قابل فهم است.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

بیست مسیر سنگ‌نگاره‌ای ثبت ملی شده است

به گفته رضوانی مدیرکل سابق میراث فرهنگی و گردشگری استان مرکزی، در این استان هشت شهرستان دارای سنگ‌نگاره وجود دارد و یکی از این شهرستان‌ها خمین است که بیست مسیر از این سنگ‌ نگاره‌ها در آن ثبت ملی و اصالت یابی شده و روی این مسیرهای ثبت شده نظارت اعمال می‌شود.

به گزارش ایسنا، امامزاده اسماعیل(ع) و امامزاده یوجان(ع) نیز مربوط به دوره صفویه است که در زمره آثار تاریخی شهرستان خمین جای دارند.

خمین بزرگان بسیاری را به کشور تقدیم کرده است که شاخص‌ترین آنها رهبر کبیر انقلاب امام‌خمینی(ره) است که و از دیگر بزرگان و مشاهیر می‌توان به حضرت آیت‌الله پسندیده (برادر حضرت امام‌خمینی(ره)) حاج‌آقا مصطفی و حاج احمدآقا خمینی (فرزندان امام خمینی(ره)) سیدخلیل کمره‌ای (روحانی مبارز) و محمدعلی مردانی (شاعر) اشاره کرد.

‌خمین شهری از جنس تاریخ

 

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه یا قلعه سالار محتشم از بناهای برجسته تاریخی واقع در شهر خمین است که این روزها به عنوان موزه مردم‌شناسی مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.

شهرستان خمین در استان مرکزی ایران جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی بسیاری را دل خود جای داده است. قلعه سالار محتشم یکی از جاذبه‌های محبوب و مشهور گردشگری در این منطقه است. قلعه سالار محتشم از ساخته‌های میرزا علی خان سالار محتشم است که تاریخ ساخت آن به اواخر دوره قاجاریهمی‌رسد. این قلعه در زمان ساخت و استفاده اولیه، در محله سرسبز و خرم و در میان باغ‌های خمین واقع بوده است اما بعدها به ویژه در طی بیست سال اخیر با توسعه محیط نامبرده دستخوش تغییر و تحول شده است.

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

میرزا علی خان کمره‌ای ملقب به سالار محتشم فرزند علی قلی‌خان سرهنگ است.  وی از صاحب منصبان دوره قاجار بوده که به جهت پیروزی‌های نظامی و ایجاد امنیت در سرحدات کشور و نیز به واسطه پایداری در مقابل قوای روسی از طرف دولت وقت و احمدشاه قاجار و به پیشنهاد علاءالسلطنه وزیر داخله وقت ملقب به سالار محتشم می‌شود. قلعه سالار محتشم از ساخته‌های اوست که تاریخ ساخت آن، اواخر دوره قاجاریه می‌رسد. قلعه سالار مامن و پناهگاه مردم هنگام هجوم دزدان و اشرار به شهر بوده است و از نظر سبک معماری تلفیقی از معماری کلاسیک اروپا و معماری سنتی و ایران است.

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

این بنا در خرداد ماه سال ۱۳۸۵ توسط اداره کل میراث فرهنگی صنایع‌دستی و گردشگری استان مرکزی تجهیز و مرمت شده و به عنوان اولینموزه شهرستان خمین افتتاح گردید. در حال حاضر به عنوان موزه شهر خمین در بر گیرنده آثار فرهنگی در زمینه مردم شناسی استفاده می‌شود. لوازم و ابزار معیشتی مردم خمین عمده آثار این موزه  را تشکیل می‌دهد. هم‌چنین پیکره‌هایی که نمایانگر آیین‌های محلی استان مرکزی هم‌چون شب چله ، کردعلی به کو و کوسه ناقالدی در این موزه به نمایش درآمده است.

موزه سالار محتشم خمین

این قلعه در شمال غربی شهر خمین و در محله قدیمی شهر واقع شده است و شامل یک هزار متر مربع عمارت‌های اشرافی و بزرگ در درون یک باغ است. این قلعه یک پدیده شاخص در مجموعه شهر بوده و دیوارهای بلند و سردر با شکوه و جالب توجهی دارد. سابقه کارکرد حکومتی این قلعه قدمتی طولانی دارد ولی برخی خصوصیات آن مثل مشرف نبودن به شهر و دوری نسبی آن از مراکز اصلی شهر معایبی برای این مرکز حکومتی بوده و به دلیل مجاورت با کوچه‌های بن‌ بست و خانه‌های متعدد،  قلعه‌ای نفوذناپذیر بوده است. در این خانه‌ها مردم عادی و بی بضاعت زندگی می‌کرده‌اند، اصطلاحا این قلعه‌ها را می‌توان محله قلعه نامید.

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

قلعه سالار محتشم یکی از عمارت‌های نادر ایران محسوب می‌شود که ۱۷۰ سال پیش دارای سیستم برق‌کشی بوده که تاکنون منبع تامین نیروی برقی این سیستم مشخص نشده است، قلعه سالار محتشم دارای عکاسخانه اختصاصی نیز بوده است و اکنون عکس‌های بسیاری از این قلعه به جا مانده که علاوه بر ارزش هنری از نظر شناخت تاریخ خمین نیز حایز اهمیت است.

موزه سالار محتشم خمین

این قلعه از دو طبقه ساخته شده و از نوع ساختمان‌های ایوان‌دار است مصالح ساختمانی عبارتند از کاشی، سنگ، آجر، چوب، گل، خشت، گچ و آهک. یک ایوان سراسری اولین بخش از ساختمان طبقه هم کف را تشکیل می‌دهد، ستون‌های آجری این ایوان نسبت به ایوان طبقه دوم، کوتاه و ضخیم‌تر ساخته شده است تا بتواند بار و سنگینی طبقه دوم ساختمان را زودتر و آسانتر به پایه‌ها منتقل کنند

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

این ستون‌ها دارای طاق‌های هلالی عریض بوده که در پیشانی آن‌ها جهت تزیین، تصویر و شکل‌هایی نظیر یک بشقاب که در آن سه انار وجود دارد گل، شاخه درخت، برگ‌های گیاهان و نیز پرندگان که آن‌ها را از تراشکاری آجر و نیز آجرهای قالبی بسیار ظریف به وجود آورده‌اند، بیشتر این تزیینات آجری با کاشی‌های رنگارنگ خرده‌ای تلفیق یافته بوده است که به مرور زمان و بی‌توجهی اکثر کاشی‌ها از بین رفته است. در این طبقه در سمت غرب یک حوضخانه وجود دارد که دارای چهار ورودی بوده و فعلا یکی از آن‌ها باز است. از مختصات این حوضخانه سقف آن تخت است، محور طول و عرض این حوضخانه حدود ۵۰/۸ در ۵۰/۷ است.

موزه سالار محتشم خمین

عنصر قابل توجهی که در حیاط قلعه به چشم می‌خورد حوضی است که به صورت دو لنگه با طرحی کاملا اروپایی در راستای شرقی و غربی ساخته شده است. طرح این حوض هندسی نامنظم است و شکل و ساختار این حوض یکی از خصایص منحصر به فرد این بنا محسوب می‌شود. دور چین این حوض طوری طراحی شده است که بتوان گلدان‌هایی را در دور تا دور آن قرارداد و با تلفیق این دو عنصر یعنی آب و گل یک فضای بصری و عرفانی زیبایی را به وجود آورد. شکل کلی حوض بر خلاف حوض‌های ایرانی که حالت سکون را تداعی می‌کنند دارای جهت و القا کننده یک نوع حرکت بصری قوی از طرف بنا به سوی محیط و باغچه‌های درون حیاط است.

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

طبق گفته ساکنین محل نوادگان سالار محتشم، آب حوض ساکن نبوده بلکه این حوض توسط کانال آبی از ضلع غربی حیاط پر شده و توسط همان کانال از ضلع شرقی حوض خارج می‌شده است و به بیان دیگر آب حوض مدام در جریان بوده است و این خود از خصایص شاخص این حوض است. در حال حاضر اثری از جوی آب در محوطه حیاط دیده نمی‌شود اما اثر آن در خارج از بنا، پشت دیوار غربی دیده می‌شود. ساختار حوض از آجر و ملاط، ماسه، آهک با اندود ساروج است. نکته قابل توجه این که محوطه سازی حیاط تلفیقی از سبک ایرانی و اروپایی است. در قسمت جنوبی حوض طرح باغچه‌ها به سبک باغ‌های ایرانی است یعنی تشکیل شده از دو راهرو متقاطع صلیبی شکل است که چهار باغچه در گوشه‌های آن قرار دارد که اصطلاحا چهار باغ نامیده می‌شود. در ضلع شمالی حوض حد فاصل حوض و بنای اصلی، سبک باغچه سازی متفاوت بوده و به سبک اروپایی ساخته شده است و از چند قطعه مجزا که شکل قلب را تداعی می‌کند تشکیل شده است.

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

از دیگر خصیصه‌های شاخص عمارت سالارمحتشم دیوارهای محاطی حیاط است این دیوارها با سبکی معروف به زین اسبی ساخته شده‌اند به این صورت که شکل دیوارها تداعی گر زین اسب است که به صورت ریتمیک به دنبال هم تکرار شده‌اند و در حد فاصل این زین اسبی‌ها یک لغاز آجری قرار دارد که علاوه بر کمک به استحکام دیوار، یکنواختی را از دیوارها گرفته و منظره آجری زیبایی را القا می‌کند.

موزه سالار محتشم خمین

به گفته ساکنین محل و طبق شواهد موجود در وسط هر کدام از زین اسبی‌ها و هم‌چنین بالای هر یک از لغازها ستونک‌های آجری قرار داشته که روی آن‌ها مجسمه‌های گچی با اشکال برگرفته از هنر مجسمه سازی غربی قرار داشته است البته به دلیل گذشت زمان و فرسودگی مصالح و همچنین تعمیر و بازسازی قسمت فوقانی دیوار اطراف حیاط تمامی این مجسمه‌ها از بین رفته‌اند و اثری از آن‌ها بر جا نمانده است. هم‌چنین مقابل ساختمان یک فضای سر پوشیده از چوب و حلبی دیده می‌شود که بر فراز آن یک بادنما نصب شده است و هنوز هم آثاری از آن باقی مانده است. در اطراف و زیر همین فضای سرپوشیده آیینه‌هایی تعبیه شده بوده که در شب‌های مهتابی نور را به داخل ساختمان منعکس می کرده است.

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

موزه سالار محتشم خمین

متاسفانه در حال حاضر به خاطر عدم رسیدگی مناسب این روزها وضعیت مناسبی ندارد و ادامه این روند خسارات جبران ناپذیری خواهد زد.

موزه سالار محتشم خمین

قلعه سالار محتشم موزه مردم شناسی خمین

قلعه آردمین در روستای آردمین ساوه

قلعه آردمین در روستای آردمین ساوه

قلعه آردمین در روستای آردمین ساوه

جاذبه های گردشگری استان مرکزی

آثار تاریخی و باستانی

قلعه آردمین واقع در دهکده آردمین ساوه مربوط به دوره قاجاریان یکی از این آثار تاریخی و منحصر به فرد این شهرستان است . در ۵۶ کیلومترى جاده ساوه – همدان در انتهاى سه راهى غرق‌آباد در فاصله ۱۶ کیلومترى، دهکده‌اى با صفا و سرسبز به نام آردمین وجود دارد که در دامنه جنوبى کوه‌هاى رحمان قرار گرفته است.
آردمین روستایی است از توابع بخش نوبران شهرستان ساوه در استان مرکزی می باشد. این روستا در دهستان آق‌کهریز قرار دارد. در میان آبادى و در داخل بافت مسکونى و باغ‌ها، بناى عظیمى خودنمایى مى‌کند که اهالى به آن «قلعه» مى‌گویند.

قلعه آردمین در روستای آردمین ساوه

بافت اصلى معمارى روستا و ارتباط آن با قلعه به دلیل دورى جاده به میزان زیادى دست نخورده باقى مانده است. قلعه آردمین شامل بخش‌‌هاى اندرونى، ایوان‌ها، تالارهاى شاه‌نشین و ارسى‌هاى گره‌‌کارى شده و برج‌هاى متعدد است که همگى حکایت از معمارى اشرافى آن دارند.

وجود عناصرى مانند حصار گلین، برج‌هاى رفیع، انبارهاى بزرگ، اصطبل و طویله را مى‌توان از عوامل معمارى روستایى قلعه دانست. نماى بنا از داخل حیاط، چارچوب‌هاى مستطیل آجرى دارد که یک در میان با استفاده از گچ تعبیه شده‌اند.

تعداد اندکى از گچبرى داخلى بنا به خصوص در تالار اندرونى باقى مانده است. ارسى‌هاى داخلى برج جنوب غربى با گره‌‌کارى و شیشه‌هاى الوان، نرده‌هاى چوبى و در دو لنگه ورودى بیرونى تزئین شده‌اند.

قلعه آردمین در روستای آردمین ساوه

بخش تحتانى برج نیز جلوه‌هاى گوناگونى از هنر چوبکارى دارد. در ضمن میخ‌پرچ‌ها و کوبه‌هاى فلزى در ورودى بیرونى نیز به عنوان ارزش‌هاى تزئینات بنا مورد توجه مى‌باشند. این بنای کهن به عنوان یکی از آثار تاریخی ارزشمند شهرستان ساوه همواره مورد توجه علاقه مندان به میراث فرهنگی بشمار می رود.

قلعه آردمین ساوه سالانه بویژه در ایام نوروز، پذیرای خیل مسافران، محققان و گردشگران است. این قلعه و فضای سرسبز و با صفای روستا یکی از جاذبه‌های تاریخی و طبیعی منطقه شمالی استان مرکزی به شمار می‌رود.

قلعه آردمین در روستای آردمین ساوه

کشف مسجد مربوط به دوران سلجوقی در آستانه شازند

کشف مسجد مربوط به دوران سلجوقی در آستانه شازند

کشف مسجد مربوط به دوران سلجوقی در آستانه شازند

مدیرکل میراث فرهنگی استان مرکزی از کشف بقایای مسجدی متعلق به قرن دوم هجری و شهر باستانی کرج ابودلف در حین اجرای عملیات عمرانی آب و فاضلاب در شهر آستانه شازند خبر داد وگفت: این مسجد در حین عملیات عمرانی شهر آستانه که با هماهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان و حضور ناظر مقیم ویژه در حال اجرا است کشف شد.

کشف مسجد مدفون شده مربوط به دوران سلجوقی در شهر آستانه شازند

کشف مسجد مربوط به دوران سلجوقی در آستانه شازند

در این عملیات عمرانی طی ماه گذشته تعدادی اثر تاریخی شامل یک ظرف فلزی هفت جوش سلجوقی، چندین تنبوشه یا گنگ که به عنوان لوله برای انتقال آب استفاده می شده و تعدادی ظروف سفالی و اشیای فلزی بدست آمده که موجب حساسیت اداره کل میراث فرهنگی استان مرکزی شد.

مدیرکل میراث فرهنگی استان مرکزی ادامه داد با نظارت بیشتر بر این عملیات و همچنین دقت بیشتر در روند اجرایی آن ادامه یافت و پیمانکار و کار فرما نیز متعهد به انجام کار طبق تصمیمات اداره کل میراث فرهنگی در هر مرحله شده اند.

وی تصریح کرد: در طی چند روز گذشته هم کندمان اداره کل آب و فاضلاب منجر به کشف بقایای یک مسجد در لایه های شهر باستانی کرج ابودلف شده و جز ظاهر شدن بقایای بنای این مسجد تعداد قابل توجهی اشیای باستانی هم بدست آمد.

حسینی بیان کرد: این بنا بقایای مسجدی متعلق به دوره تاریخی سلجوقیان است و اشیای قابل توجهی شامل یک کتیبه گچی لعاب دار بخط کوفی، یک کاشی محرابی فیروزه ای رنگ منحصر به فرد در سراسر کشور، تعدادی کاشی زرین فام و قالبی سلجوقی، تعدادی ظروف سفالی مثل پیسوز، صبوحی و آبخوری و همچنین خمره های بزرگ که همگی مورد استفاده در مساجد بودند بدست آمده است.

کشف مسجد مربوط به دوران سلجوقی در آستانه شازند

مسجد کشف  شده از بقایای شهر کرج ابودلف است

وی در خصوص ارزش تاریخی این آثار گفت: این آثار مربوط به لایه های زیرین شهر آستانه و بقایای شهر کرج ابودلف هستند که از شهرهای مهم دوره اسلامی است و از قرن ۲ هجری شکل گرفته و همچنین یکی از تاثیر گذار ترین شهر ها در تاریخ اسلامی ایران است.

مدیرکل میراث فرهنگی استان مرکزی افزود: درحال حاضر با هماهنگی های به عمل آمده و دستور دادستانی کار حفاری متوقف شده و مقرر شده تا پس از برگزاری جلسات، نحوه پیشبرد کار از طریق سازمان های مربوطه مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان بدون آسیب رساندن به این گنجینه تاریخی عیان شده کار عملیات عمرانی را هم به انجام رساند.

وی عنوان کرد: این گنجینه عیان شده یک گنجینه ملی است و با توجه به اهمیت آثار و اشیای بدست آمده اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی بر حفظ و صیانت این گنجینه آثار و انجام کاوش های نجات بخش آثار تاریخی در محل تاکید دارد.

حسینی تصریح کرد: این موضوع هم باید مورد توجه باشد که ادامه عملیات عمرانی و حفاری از این به بعد با انجام ملاحظات بیشتر و استفاده از دست و عدم استفاده از ماشین آلات حفاری و راهسازی سنگین، بدون کمترین آسیب به لایه های شهر باستانی کرج ابودلف صورت پذیرد.

کرج  ابو دلف که امروزه به نام آستانه شازند  معروف است، از شهر های کهن و شناخته شده نیمه غربی ایران محسوب می شود.

کشف مسجد مربوط به دوران سلجوقی در آستانه شازند

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

آرامگاه کوروش بزرگ که مقبره کوروش دوم هخامنشی ملقب به کوروش بزرگ یا کوروش کبیر است، بنایی بی‌پیرایه ولی با معماری منحصربه‌فرد، در فاصله حدود یک کیلومتری جنوب غربی کاخ‌های پاسارگاد است. پورتال آسمونی در این بخش اطلاعات جامع و کاملی در مورد پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش کبیر برای شما عزیزان تهیه و تنظیم کرده است که در ادامه می خوانید.

این بنا از همه سوی دشت مرغاب پیداست، به‌ویژه اگر از سمت جنوب غربی از راه باستانی گذر کنیم و از تنگه بلاغی وارد دشت شویم، نخستین چیزی که جلب توجه می‌کند آرامگاه کوروش است. این اثر در سال ۲۰۰۴ میلادی به عنوان زیر مجموعه پاسارگاد تحت شماره ۱۱۰۶ در میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

آرامگاه کوروش تنها بنایی در پاسارگاد است که توصیف آن در منابع یونانی آمده‌است. از قدیمی‌ترین توصیف‌های مربوط به آرامگاه کوروش می‌توان به توصیف اریستوبولوس، یکی از همراهان اسکندر مقدونی در لشکرکشی‌اش به قلمرو هخامنشیان نام برد که توسط آریان در کتاب آناباسیس اسکندر بدین شکل ثبت شده‌است: قسمت‌های پایینی آرامگاه از سنگ‌هایی تشکیل شده بود که به شکل مربع بریده شده بودند و در کل یک قاعده مستطیلی شکل را تشکیل می‌دادند. بالای آرامگاه یک اتاق سنگی بود که یک سقف و یک در داشت و به قدری باریک بود که یک مرد کوتاه قد به‌سختی می‌توانست داخل اتاق شود. در داخل اتاق یک تابوت طلایی وجود داشت که پیکر کوروش را در داخل آن قرار داده بودند. یک نیمکت نیز با پایه‌هایی از طلا در کنار تابوت قرار داشت. یک پرده بابلی پوشش آن (احتمالاً نیمکت) بود و کف اتاق نیز با فرش پوشانده شده بود. یک شنل آستین‌دار و سایر لباس‌های بابلی روی آن قرار داشتند. شلوارها و جامه‌های مادی در اتاق یافت می‌شد، بعضی تیره و بعضی به رنگ‌های دیگر بودند. گردن‌بند، شمشیر، گوشواره‌های سنگی با تزیینات طلا و یک میز نیز در اتاق بودند. تابوت کوروش بین میز و نیمکت قرار داشت. در محوطه آرامگاه یک ساختمان کوچک برای روحانیون وجود داشت که وظیفه نگهداری آرامگاه کوروش را بر عهده داشتند.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

در سال ۵۲۹ پیش از میلاد کوروش به قبایل سکاها در آسیای مرکزی (شمال شرق ایران) حمله کرد و در جنگ با ماساگت‌ها کشته شد. وی را در این مقبره دفن کردند

مشخصات بنا

طرح آرامگاه کوروش بزرگ از نمای بالا، اثر ارنست هرتسفلد. هرتسفلد این طرح را بین سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۲۸ (به احتمال زیاد ۱۹۰۵) کشیده‌است. در این نما سقف آرامگاه برش خورده‌است و قسمت شیروانی مانند و فضای خالی زیر آن برداشته شده‌اند تا اتاقک آرامگاه دیده شود. به دیوارهای ضخیم اتاقک توجه کنید که حدود ۱٫۵ متر ضخامت دارند. ابعاد داخلی اتاق ۳٫۱۷ متر طول، ۲٫۱۱ عرض و ۲٫۱۱ متر ارتفاع است. همچنین رویش گیاهان در سنگ‌های خارجی آرامگاه قابل توجه‌است که باعث تخریب سنگ‌ها نیز شده بود.

طرح محوطه آرامگاه کوروش بزرگ از نمای بالا، اثر ارنست هرتسفلد. به ستون‌ها و دیوارها توجه کنید که در زمان بازدید هرتسفلد در محوطه آرامگاه وجود داشتند. دیوارها احتمالاً به مسجد پاسارگاد تعلق داشته‌اند.

آرامگاه کوروش در گوشه جنوبی محوطه‌ای جا دارد که زمانی بوستان شاهی پاسارگاد بوده‌است و از سنگ‌های آهکی سفیدی که به زردی متمایل است و احتمالاً از معدن سیوند تأمین شده‌است، بنا شده‌است. ساختمان آرامگاه دو هزار و پانصد سال در برابر عوامل مخرب طبیعی و غیرطبیعی پایداری کرده‌است و هنوز در دشت پاسارگاد پابرجاست. قاعده یا زیربنای اصلی آن سکویی است سنگی که طرح آن یک مربع مستطیل به طول ۱۳٫۳۵ متر و عرض ۱۲٫۳۰ متر می‌سازد. این ساختمان از دو قسمت کاملاً متمایز تشکیل شده‌است؛ یک سکوی سنگی شش پله‌ای، و یک اتاق با سقف شیروانی بر فراز پله ششم.

ارتفاع کلی بنا اندکی بیش از ۱۱ متر است. سکوی اول — که پلهٔ اول را تشکیل می‌دهد — ۱۶۵ سانتیمتر ارتفاع دارد، اما حدود ۶۰ سانتیمتر آن در اصل نتراشیده و پنهان بوده‌است، یعنی این هم مانند پلکان دوم و سوم دقیقاً ۱۰۵ سانتیمتر ارتفاع داشته‌است. پلکان چهارم و پنجم و ششم هر یک ۵۷٫۵ سانتیمتر ارتفاع دارند. پهنای سکوها نیم متر است و سطح سکوی ششمین که قاعده اتاق آرامگاه را تشکیل می‌دهد، حدود ۶٫۴۰ متر در ۵٫۳۵ متر است.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

اتاق آرامگاه دارای ۳٫۱۷ متر طول، ۲٫۱۱ متر عرض و ۲٫۱۱ متر ارتفاع است. دیوارش ستبر است و تا ۱٫۵ متر ضخامت دارد و از چهار ردیف سنگ نیک تراشیده، درست شده‌است. ردیف‌های اول و دوم بلندتر از ردیف سوم و چهارم‌اند و در ضلع شمال غربی ظاهراً دری دو لنگه که کشویی باز می‌شد، وجود می‌داشت که اینک از بین رفته‌است. مدخل کنونی ۷۸ سانتی‌متر پهنا و ۱۴۰ سانتی‌متر بلندی دارد و آستانه آن نیز عمیق است. در هر یک از دو گوشه آستانهٔ کوچک، یک فرورفتگی برای پاشنه درها درست کرده‌اند و شیارهایی افقی به عمق ۱۶ سانتیمتر در یک سمت و ده سانتی متر در سمتی دیگر، تا دو لنگه در هنگام بازشدن در آن‌ها راه یابند و جای گیرند.

در پیشانی اتاق آرامگاه یعنی در مثلث بالای درگاه، یک گل بسیار آراسته نقش کرده بودند که امروز تنها نیمی از آن، آن هم به صورت بسیار ضعیف باقی‌مانده‌است. مسافری اروپایی به نام یوهان آلبرشت فون ماندلسلو در سال ۱۶۳۸ میلادی این گل را دیده‌است و تصویر آن را نیز در نقشی که از آرامگاه کوروش کشیده‌است، آورده‌است ولی تا مدت‌ها این نقش از یاد رفته بود و یا به صورت دیگری تعبیر می‌شد تا آنکه دیوید استروناخ در سال ۱۹۶۴ میلادی آن را بازیافت و توصیف و تفسیر نمود. گل مورد بحث ۱۲ پر اصلی می‌داشت که خارج از محوطهٔ آن ۲۴ پر دیگر و بیرون از اینها ۲۴ پر نوک‌دار دیگر آورده بودند. این نقش به تصویر خورشید می‌ماند و با توجه به اینکه ایرانیان نام کوروش را با خورشید تطابق داده بودند، این گل خورشیدی نماد و مظهر شخص کوروش و نمودار مقام روحانی او نزد ایرانیان بوده‌است.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

سقف آرامگاه از درون صاف و ساده‌است ولی از بیرون شیروانی شکل است و شیب دو طرفهٔ ان به شکل عدد هشت است. این سقف از دو سنگ گران پیکر ساخته شده‌است که بر روی آن یک سنگ هرمی به قاعدهٔ ۶٫۲۵ متر در ۳ متر و به کلفتی نیم متر قرار گرفته‌است و بر روی آن، سنگ بالای سقف جای می‌داشت، که اکنون موجود نیست. گمان می‌رود که طبق سنت هخامنشی، برای سبک شدن و بهتر جابه‌جا کردن سنگ‌های گران، داخل سقف را گود کرده‌اند. فرصت‌الدوله شیرازی به وجود فضای خالی میان سقف درون و سقف شیب‌بامی بیرون پی برده‌بود و آن را محل دفن مرده دانسته بود:

سقف آن از طرف بیرون شیب بامی است ولی از درون مسطح است. لهذا از پشت این سقف مسطح اندرون تا زیر مقعر سقف بیرون مجوف است به شکل مثلث و آن جا محل دفن مرده بوده و در زمان‌های گذشته پشت بام را سوراخ کرده و سنگ هایش را شکسته‌اند. بعضی از اهالی که از آنجا بالا رفته، آن دخمه را دیده‌اند، مذکور بودند که در آن تابوت از سنگ نهاده‌اند و مرده در آن تابوت بوده. اکنون جسد هبا منثور است

این قسمت میان تهی که فرصت شیرازی از آن یاد می‌کند، عبارت است از یک گودی به طول ۴٫۷۵ متر که حدود یک متر عرض دارد و ۸۵ سانتیمتر عمق. برای این که درازی این گودی استقامت سقف را متزلزل نکند، آنرا دو تکه‌ای ساخته‌اند.ولی این نظر که فضای خالی محل قرار گرفتن تابوت یا حتی دو تابوت (با توجه به تقسیم فضای میان‌تهی به دو) بوده‌است، در گذشته طرفدارانی داشته‌است.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

کف اتاقِ آرامگاه از دو تخته‌سنگ سترگ تشکیل شده‌است. طبق گزارش جرج کرزن (۱۸۹۲م) تخته‌سنگ بزرگ‌تر از حفره‌های بزرگی که در آن کنده شده بود آسیب دیده بود. احتمالاً برای اینکه معلوم شود زیرش چیست.

بنای آرامگاه بدون ملاط ساخته شده بود، ولی بست‌های فلزی دم چلچله‌ای، سنگ‌های آن را به هم متصل می‌کرد که تقریباً همهٔ آنها را کنده و برده بودند و گودی‌های ناخوشایندی به جای گذارده بودند که به استقامت بنا آسیب می‌رساند. تیمی تحت سرپرستی علیرضا شاپور شهبازی تا آنجایی که می‌شد این گودیها را با تکه سنگ‌هایی که از معدن سیوند آورده بودند، تعمیر کرد.

کسانی که در قرن نوزدهم از آرامگاه بازدید کرده‌اند و مشاهداتشان را ثبت کرده‌اند، سخن از ستون‌های دور آرامگاه کوروش رانده‌اند. لیک در حال حاضر اثری از این ستونها و سایر بناهای اطراف آرامگاه نمانده‌است. برای نمونه فرانتس هاینریش وایسباخ محقق و خاورشناس آلمانی که در اواخر قرن نوزدهم میلادی از پاسارگاد بازدید کرده‌است و شرحی از بناهای موجود در پاسارگاد نوشته‌است، توصیفی به شرح زیر از ستون‌های دور آرامگاه کوروش داده‌است:

 

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگpasargad3 پاسارگاد شیراز، آرامگاه کوروش بزرگسه طرف آرامگاه را ۲۲ ستون احاطه کرده‌اند. اثراتی از دیواری دو لایه که ستونها را احاطه کرده‌است دیده می‌شود. طول هر یک از ردیف ستونهایی که مقابل هم قرار گرفته‌اند ۳۰ متر و طول ردیف ستونهایی که به این دو ردیف عمود است ۳۲ متر است. طول دو ردیف مقابل هم از دیوار داخلی ۳۵ متر و طول بخش دیگر از دیوار داخلی ۴۲ متر است. در اینکه دیوار خارجی از ابتدا وجود داشته‌است، شک و تردید هست. دیوار خارجی دیوار عظیمی است که باقی‌مانده‌هایی از یک دروازه بدان تکیه کرده‌است.

چند دهه پیش از وایسباخ، کِر پورتر که در سال ۱۸۱۸ میلادی از آرامگاه دیدن کرده بود، دیده‌های خود را از وضعیت ستونها چنین بیان کرده‌است:

یک منطقه وسیع که محدوده آن به وسیلهٔ پایه ۲۴ ستونِ گِرد، مشخص شده است، ساختمان را به مانند یک مربع در میان گرفته است. قطر هر ستون ۳ پا و ۳ اینچ [تقریباًّ ۹۹ سانتیمتر] است. هر ضلع مربع توسط ۶ ستون کامل می‌شود که فاصله هر ستون از ستون کناریش ۱۴ پا [تقریباً ۴،۲۷ متر] است. ۱۷ ستون هنوز ایستاده هستند، ولی دور و برشان انباشته از آشغال است، و خام‌دستانه توسط دیواری گِلی به هم وصل شده‌اند.

دربارهٔ منشأ سبک معماریِ بنا نظرات متفاوتی ابراز شده‌است. طیف این نظرات گسترده‌است و شامل منشأ یونانی آسیای صغیر، میانرودی، مصری، عیلامی و ایرانی اصیل می‌شود. بهرام فره‌وشی در مورد پوشش خرپشته‌ای روی آرامگاه کوروش نوشته‌است که گورهای آریائیانی که نخستین بار به سیلک آمده‌اند نیز به همین ترتیب پوشانده شده‌است و این می‌رساند که هنوز نخستین پادشاهان هخامنشی آرامگاه‌های خود را بنابر رسم قدیم و به طوری که در نواحی باران خیز شمال ایران‌زمین معمول بوده می‌ساختند.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

کتیبه‌های آرامگاه در منابع یونانی

آریان، استرابون و پلوتارک به تفصیل از مقبرهٔ کوروش سخن رانده‌اند. آریان نوشته‌است که روی آرامگاه کوروش نوشته‌ای به خط میخی پارسی باستان وجود داشت به این مضمون:

ای انسان. من کوروش پسر کمبوجیه هستم، که شاهنشاهی پارس را بنیاد کردم و شاه (کل) آسیا بودم. پس به این آرامگاه بر من رشک مبر.

این نوشته با اختلاف بسیار کمی توسط استرابون و پلوتارک نیز نقل شده‌است. اگرچه تحقیقات جدید درستی وجود چنین نوشته‌ای در آرامگاه کوروش را زیر سؤال برده‌است اما ساختار ساده و بدون تزئین بنا مضمون همین نوشته را منتقل می‌کند.

داندامایف معتقد است که جملهٔ «بر من رشک مبر» به‌وضوح دلالت دارد بر اینکه کتیبهٔ مزبور از آرامگاه کوروش اخذ نشده‌است، بلکه مولود افکار و خیالات واهی و بی‌اساس یونانیان است.به گفتهٔ وی در هیچ‌یک از کتیبه‌های هخامنشیان نظیر چنین مطلبی دیده نمی‌شود ولی از طرف دیگر «رشک می‌برم» غالباً بر سنگ آرامگاه‌های یونانی دیده می‌شود. وانگهی به نظر داندامایف اصلاً این عبارات مخالف تصور پارسیان قرن ششم (پیش از میلاد) دربارهٔ ناپایداری و عدم ثبات عظمت و بزرگی زمین است، در حالیکه مولفان یونانی برای این مطلب اهمیت خاصی قائل‌اند.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

استرابون متن کتیبهٔ دیگری در آرامگاه کوروش را به نقل از اُنِسیکْریت آورده‌است: «اینجا آرامگاه من کوروش شاهنشاه است». در روایت انسیکریت این کتیبه به دو زبان فارسی و یونانی ولی هر دو به خط فارسی آمده بود. داندامایف مضمون و اسلوب این کتیبه را که خالی از نظرات فلسفی یونانیان است به آنِ کتیبه‌های سایر پادشاهان هخامنشی نزدیک می‌داند. ولی در وجودش — بدان نحو که توصیف شده‌است — تردید می‌کند. چه به عقیدهٔ وی به خط میخی نمی‌توان زبان یونانی را نوشت. به علاوه، او انسیکریت را با توجه به روایت‌هایش از عجایب هند، نظیر داستان اسب آبی و مارهایی به طول ۴ متر، راوی موثقی نمی‌داند. داندامایف در نهایت نتیجه می‌گیرد که از آنجایی که اغلب مؤلفان یونانی دربارهٔ کتیبه‌های منقوش بر روی مقبره کوروش مطالبی نگاشته‌اند، بر روی آرامگاه کوروش در پاسارگاد در واقع کتیبه‌هایی وجود داشته است؛ ولی این کتیبه‌ها اولاً مضمونشان نوع دیگری بوده است و در ثانی امکان دارد که آنها در زمان کوروش تهیه نشده باشند، بلکه بعد از مرگ وی در دوران شاهنشاهی داریوش تدوین یافته باشند، زیرا معمولاً کتیبه‌های سنگ‌های آرامگاه پس از مرگ تنظیم می‌گردد.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

آرامگاه کوروش بزرگ که به احتمال زیاد پیش از مرگ وی و به فرمان خودش ساخته شده‌است ، در همه دوره هخامنشی مقدس به شمار می‌رفت و به خوبی از آن نگهداری می‌کردند. به گفتهٔ آریان، در زمان شاهنشاهی کمبوجیه، مغانی که وظیفه نگهداری از آرامگاه کوروش بزرگ را داشتند، سهمیه‌ای به شرح یک گوسپند و مقدار معینی شراب و خوراکی در روز و یک اسب در ماه جهت قربانی کردن برای کوروش بزرگ، از شاهنشاه دریافت می‌کردند. در حمله اسکندر مقدونی یکی از مقدونی‌ها در این آرامگاه را شکسته و اشیا آن را تاراج کرده و کالبد را گزند رسانده بود. اسکندر دستور داد آرامگاه کوروش را مرمت کنند. هکل و یاردلی با اشاره به مرمت آرامگاه و نقل قولی از پلوتارک مبنی بر مجازات عاملان تعارض به آرامگاه مینویسند که هدف اسکندر از این کار علاقه شخصی او به کوروش و حرکتی خیراندیشانه/سیاسی بود تا بتواند خود را جانشین مشروع کوروش و هخامنشیان معرفی کند. از وضعیت آرامگاه در دوره‌های اشکانی و ساسانی اطلاع چندانی در دست نیست.

در دوره اسلامی تعبیر اصلی بنا دیگر مشخص نبود و از سوی دیگر مردم هم ساخت بناهای با عظمت سنگی را خارج از قوه بشریت می‌دانستند و به سلیمان که طبق عقاید اسلامی، دیوان را برای کارهای دشوار در خدمت داشته است، نسبت می‌دادند. به‌همین جهت آرامگاه کوروش بزرگ را هم از بناهای سلیمان می‌شمردند و آن‌را به مادر او منسوب می‌کردند و «مشهد مادر سلیمان» می‌خواندند. در دوران اتابکان فارس به دست سعد بن زنگی در سال ۶۲۰ یا ۶۲۱ق با استفاده از ستون‌ها و سنگ‌های کاخ‌های پاسارگاد، مسجد جامعی در پیرامون آرامگاه ساخته و محرابی نیز بر سنگ درون اتاق آرامگاه حجاری شد. در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به هنگام جشن‌های دوهزار و پانصد ساله سنگ‌ها به کاخ‌ها منتقل شدند.

در آثار کلاسیک فارسی، اشاره به این بنا موجز، ناچیز و پراکنده‌است. فارس‌نامهٔ ابن بلخی (۵۱۰ق ~ ۱۱۱۶م) از کهن‌ترین آثار فارسی‌است که به این بنا اشاره کرده‌است:

مرغزار کالان نزدیکی گور مادر سلیمان است طول آن چهار فرسنگ اما عرض ندارد مگر اندکی و گور مادر سلیمان از سنگ کرده‌اند خانهٔ بچهار سو هیچ‌کس در آن خانه نتواند نگریدن کی گویند کی طلسمی ساخته‌اند کی هر کی در آن نگرد کور شود اما کسی را ندیده‌ام کی این آزمایش کند.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

دو سده و اندی پس از آن حمدالله مستوفی در نزههالقلوب همین مطلب را که از ابن بلخی گرفته‌است — و خود بدین موضوع به تلویح اشاره کرده‌است — ذیل همان مرغزار کالان آورده‌است.

یان استرایس جهانگرد هلندی که در قرن هفدهم میلادی (۱۶۷۲م ~ ۱۰۸۲ق) از پاسارگاد بازدید کرده‌است، از مشهد مادر سلیمان به عنوان زیارتگاه نام می‌برد و می‌گوید که مخصوص زنان می‌بود و «مومنه‌هایی… سه بار قبر را به پیشانی می‌ساییدند و همان تعداد بار می‌بوسیدند، ذکر کوتاهی زیر لب می‌گفتند… و می‌رفتند.»

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

نخستین شخصی که دریافت مشهد مادر سلیمان همان آرامگاه کوروش بزرگ است که نویسندگان اروپای باستان از آن نام برده‌اند، رابرت کرپورتر جهانگرد و دیپلمات انگلیسی بود که در سال ۱۸۱۸ میلادی (~ ۱۲۳۳ق) از پاسارگاد دیدن کرده بود. البته موریه در سال ۱۸۰۹ (~ ۱۲۲۳ق) این احتمال را پیش کشیده بودند که بنای مذکور آرامگاه کوروش باشد. لیک خود آن را رد کرده بود. جرج کرزن، کر پورتر را نخستین انگلیسی‌ای دانسته‌است که بنای کوروش را باز شناخت و احتمال داده‌است که نخستین بازشناسنده گروتفند آلمانی بوده باشد. گروتفند پس از بررسی سفرنامه موریه احتمال قوی داد که دشت مرغاب همان پاسارگاد است و بعد از بازدید از محل با مقایسه مشخصات محل با حقایق تاریخی و گزارش‌های تاریخ‌نگاران باستانی، به این موضوع و اینکه بنایی که بین افراد محلی به مشهد مادر سلیمان شهرت پیدا کرده‌است، همان آرامگاه کوروش بزرگ بنیان‌گذار شاهنشاهی هخامنشیان است، یقین پیدا کرد پاسکال کوست نیز در تصویری که از این آرامگاه در سال ۱۸۴۰ منتشر کرده، آن را آرامگاه منتسب به کورش نامیده است. با این حال در دههٔ پایانی قرن نوزدهم هنوز یکی‌بودن بنا و آرامگاه کوروش نزد بسیاری از دانشوران اروپایی مقبول نبود. برخی مخالفان محل پاسارگارد را جایی جز مرغاب می‌دانستند؛ مثلاً دارابگرد. بسیاری از مخالفان صاحب قبر را مؤنث می‌دانستند؛ البته نه مادر سلیمان پیغمبر یهود بلکه مثلاً بانویی هخامنشی. وایسباخ آرامگاه کوروش بزرگ را نه بنای مورد بحث در این نوشتار، بلکه بنایی موسوم به زندان سلیمان در پاسارگاد می‌دانست، که البته با یافته‌های باستان‌شناسی امروز احتمال فراوان می‌رود که آرامگاه کمبوجیه باشد. در ویراست ۱۰ دانشنامهٔ بریتانیکا (۱۹۰۲م) نوشته شده‌است: «آرامگاه مرغاب نمی‌تواند از آنِ کوروش باشد، چنان‌که غالباً گمان می‌رود.» و محل پاسارگاد نزدیک دارابگرد دانسته شده‌است. لیک در ویراست ۱۱ همان دانشنامه (۱۹۱۱م) دیگر محل پاسارگاد مرغاب دانسته شده‌است و آرامگاهْ از آنِ کوروش.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

pasargad2 پاسارگاد شیراز، آرامگاه کوروش بزرگ

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

در همان دوران و پیش از فرارسیدن قرن ۲۰ میلادی، فرصت الدوله شیرازی در کتاب آثار عجم، در زیر نگاره‌ای که خود از آرامگاه کوروش بزرگ نقاشی کرده است، نوشته‌است:

یکی از مورخین می‌گوید چون برخی جمشید را سلیمان میدانند شاید مادرش در آنجا مدفون باشد لهذا باین اسم خوانده شده اما در یکی از تواریخ اروپا مرقومست که سلیمان ابی جعفر برادر هارون الرشید شهر پسارگیدی را تحویل داشته وقتی از جانب خلیفه به حکومت آنجا رفته، مادرش که همراه بوده در آن سرزمین درگذشته و بخاک مدفون آمده از آنوقت معروف به قبر مادر سلیمان گردیده و بطول زمان گمان نموده‌اند سلیمان نبی است پس مشهد ام‌النبی نیز گفته‌اند و الله اعلم. این بلوک از شهرهای بزرگ ایران و اولین بناست که نهاده شده…

حسن حسینی فسایی در فارس‌نامهٔ ناصری (۱۳۱۰ق ~ ۱۸۹۳م) نظری مشابه مطرح می‌کند. با این تفصیل که چون عجم جمشید و سلیمان را یکی می‌دانسته‌اند قبر مادر جمشید را قبر مادر سلیمان خوانده‌اند. با آنکه هم فرصت‌الدولهٔ شیرازی و هم میرزا حسن حسینی فسایی با شاهان هخامنشی آشنا بوده‌اند، این بنا را متعلق به کسی از این شاهان ندانسته‌اند.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

در سال‌های آغازین قرن بیستم هنوز عامهٔ مردم ایران آرامگاه را مشهد مادر سلیمان می‌دانستند. مؤمنات به زیارتش می‌رفتند و حاجت می‌طلبیدند. الیوت کروشی ویلیامز دولتمرد انگلیسی که در اوایل قرن بیستم به ایران سفر کرده بود در سفرنامه‌ای که نوشته‌است (۱۹۰۷م) با لحن خاص انگلیسیان می‌گوید: «به نظر می‌آید ایرانی افسانه را به تاریخ و خرافات را به هر دو ترجیح می‌دهد. از این رو امروز آرامگاه کوروش در سرزمین خودش با نام ‘تخت مادر سلیمان’ شناخته می‌شود». وی پس از انتقاداتی که شامل بی‌اعتنایی ایرانیان به تاریخ و بی‌اطلاعی ایشان از آن می‌شود می‌گوید: «چنین است که آرامگاه کوروش به‌طرزی مبهم نصیب ‘مادر سلیمان’ می‌شود و قوّت‌های فراطبیعی به این موجود الوهی که گمان می‌رود در قبر خفته‌است نسبت داده می‌شود.» مسافر انگلیسی در ادامه شرح می‌دهد که دختران و مخدرات که مشکلات عشقی یا کمبودهای عاطفی و جز آن می‌دارند پیشکش‌هایی که شامل قوطی‌های حلبی می‌شود به درون آرامگاه می‌آورند و به ریسمانی که در گوشهٔ اندرونی بسته شده‌است می‌آویزند. ویلیامز با نظر به کیفیت نازل هدایا نتیجه می‌گیرد که اعتقاد زوار یا غایت مطلوبشان ارزش چندانی نمی‌دارد. او مشاهداتش از این نمونهٔ «بی‌اعتنایی طنزآمیز زمان به خواسته‌های مردان بزرگ» را چنین به پایان می‌برد: «کتیبه‌ها از بین رفته‌است و آرامگاه، که از صاحبان اصلی‌اش باز گرفته شده‌است، به مزاری برای پیشکش‌های دونِ مردمی نادان به موجودی موهوم، فرو کاسته شده‌است. چون در انبوه دخیل‌های بسته‌شده و حلبی‌جات نگریستم با خود اندیشیدم که آیا کوروش خبر دارد و آیا اهمیت می‌دهد؟»

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

اروپاییان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، همواره با احترام از مقبره یاد کرده‌اند، مثلاً پرسی سایکس مورخ و ژنرال انگلیسی در مورد آن گفته است:

من دوبار از این آرامگاه بازدید کرده‌ام. و هر بار احساس کرده‌ام که دیدن اصلِ مقبرهٔ کوروش «شاه جهان، شاه بزرگ» چه افتخار بزرگی برایم بوده‌است. وانگهی شک دارم که هیچ بنایی باشد که به‌لحاظ اهمیت تاریخی برای ما آریایی‌ها، از آرامگاه بنیان‌گذار شاهنشاهی ایران، که ۲۴۴۰ سال پیش در اینجا دفن شده‌است، در گذرد.

در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به مناسبت ۲۵۰۰امین سالگرد شاهنشاهی ایران، جشنهای مفصلی برگزار شد که مراسم گشایش آن با سخنرانی محمدرضا شاه پهلوی در برابر آرامگاه کوروش بزرگ شکل گرفت. وی در این سخنرانی دربارهٔ کوروش و آرامگاهش چنین گفت:

در این لحظه پرشکوه تاریخ ایران، من و همه ایرانیان، همه فرزندان این شاهنشاهی کهن که دوهزار و پانصد سال پیش به دست تو بنیاد نهاده شد، در برابر آرامگاه تو سر ستایش فرود می‌آوریم و خاطره فراموش نشدنی تو را پاس می‌داریم. همه ما در این هنگام که ایران نو با افتخارات کهن پیمانی تازه می‌بندد، تورا به نام قهرمان جاودان تاریخ ایران، به نام بنیانگذار کهنسال‌ترین شاهنشاهی جهان، به نام آزادی بخش بزرگ تاریخ، به نام فرزند شایسته بشریت، درود می‌فرستیم.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

بازسازی آرامگاه

این آرامگاه دو بار، یکی در سال ۱۳۵۰ خورشیدی و بار دوم بین سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ خورشیدی مرمت و بازسازی شده است. بار اول عملیات مرمت به سرپرستی علی سامی (رئیس وقت مؤسسه باستانشناسی تخت جمشید) انجام شد و از ملات سیمان نیز جهت بازسازی بام آرامگاه استفاده شده بود. بازسازی‌های انجام گرفته در سال ۱۳۵۰ بیشتر به منظور آماده‌سازی آرامگاه کوروش جهت برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران بود.

در بار دوم به گزارش خبرگزاری مهر، عده‌ای از کارشناسان میراث فرهنگی ادعا نموده‌اند که در جریان بازسازی سقف آرامگاه آسیب جدی دیده است. به ادعای یکی از این کارشناسان، مرمتگر این بنا مرمتگری را به طور تجربی آموخته است و در این زمینه تحصیلات علمی و دانشگاهی ندارد و پس از رفتن گروه متخصص ایتالیایی از تخت جمشید مسئولیت مرمت آرامگاه کوروش را بر عهده گرفته است. این کارشناس مدعی شده است که این مرمتگر در طول مرمت اشتباهاتی انجام داده که بیشترین آن مربوط به تخریب سقف آرامگاه است. یکی دیگر از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی نیز گفته است:

اگر عملیات مرمت سقف آرامگاه بر اساس شیوه‌های درست علمی صورت می گرفت باید دست کم این امر ۲ سال دیگر به پایان می رسید. این در حالی است که این امر یکماهه انجام شده و قسمتهایی از سنگ تاریخی مقبره با قدمت ۲۵۰۰ سال برداشته شده و سنگی جدید جایگزین آن شده است و این موضوع برای یک اثر تاریخی حکم مرگ را دارد.

کاوه فرخ نیز در برنامه میزگردی که توسط تلویزیون بخش فارسی صدای آمریکا در تاریخ ۲۹ دسامبر ۲۰۰۸ با حضور حسن راهساز، سرپرست تیم مرمت آرامگاه کوروش بزرگ ، برگزار شده بود، مدعی شد که عملیات مرمت طبق اصول باستان‌شناسی انجام نشده است و این عملیات به آرامگاه صدمه رسانده است. وی خواستار شد که جهت روشن شدن موضوع تیمی از باستان‌شناسان مطرح ایرانی و خارجی مانند دیوید استروناخ، ریچارد فرای و دیگران از آرامگاه بازدید کارشناسی کنند، که مورد مخالفت راهساز به دلایل امنیتی قرار گرفت.

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

این در حالیست که دکتر محمد حسین طالبیان مدیر بنیاد پژوهشی پارسه پاسارگاد در این باره مدعی شده است که عملیات مرمت این اثر تاریخی با مسئولیت یکی از اساتید و کارشناسان مرمت سنگ برجسته کشور و همکاری مرمتگران بومی شهرستان پاسارگاد فارس صورت گرفته و گزارش آن را نیز به یونسکو ارسال کرده‌ایم و اگر مشکلی در امر مرمت وجود داشت به طور حتم یونسکو این موضوع را به ما اعلام می کرد، اما چنین نشده است. شهرام رهبر، تدوینگر طرح مرمت آرامگاه کوروش در باره دلیل شروع بازسازی آرامگاه در سال ۱۳۸۰ می‌گوید: دراواخر سال ۷۹ و اوایل سال ۸۰ نفوذ آب به سطوح دیواره و جاری شدن آن از سقف مشاهده شده است که به همین منظور در سال ۸۰ داربست فلزی چندمنظوره‌ای برای زیر پاقراردادن با امکان باربری برپا شد. به گفتهٔ وی، در نیمه دوم سال ۸۰ مطالعات مربوط به حفاظت و مرمت آرامگاه آغاز شده است که شکسته و فاسدشدن ملات‌های سیمانی، رویش درختچه‌ها، وجود ریشه‌های درخت انجیر وحشی، جابه‌جایی بلوک‌های سنگی و وجود درزهای باز از جمله مهم‌ترین مشکلات بام آرامگاه اعلام شده‌اند

پاسارگاد شیراز آرامگاه کوروش بزرگ

کاخ عالی قاپو اصفهان

کاخ عالی قاپو اصفهان

کاخ عالی قاپو اصفهان

معروف به: دولتخانه مبارکه نقش جهان، قصر دولتخانه

موقعیت: ضلع غربی میدان امام

سال تاسیس: ۱۱ هجری قمری(دوره شاه عباس اول)

مینیاتوریست و نقاش: رضا عباسی


ویژگی های ساختمان:

در غرب میدان امام و روبروی مسجد شیخ لطف الله عمارتی سر بر افراشته که به عنوان یکی از مهمترین شاهکارهای معماری اوائل قرن یازدهم هجری از شهرتی عالمگیر برخوردار است.

با توجه به منابع و مأخذ موجود درباره سلسله صفوی و همچنین با در نظر گرفتن بررسی های انجام شده در مورد این ساختمان زیبا و رفیع چنین استنباط می گردد که کاخ عالی قاپو دروازه مرکزی و مدخل کلیه قصرهائی است که در دوران صفویه در محدوده میدان امام احداث شده اند.

در حقیقت این بنا به مثابه یک ورودی بزرگ و با شکوه میدان امام را به مجموعه دولتخانه و عماراتی مانند رکیب خانه، جبه خانه، تالار تیموری، تالار طویله، تالار سرپوشیده و کاخ چهلستون و دیگر عمارات مربوط می کرده است.

 

کاخ عالی قاپو اصفهان

ساختمان کاخ:

اصل بنا در دوره شاه عباس اول احداث شده و در دوره جانشینان او الحاقات و تعمیراتی در آن انجام شده است. ساختمان دارای ۵ طبقه است که هر طبقه تزئینات مخصوصی دارد. اگر چه این قصر در دوره های بعد از صفویه لطمات فراوان دیده است، هنوز نیز شاهکارهائی از تزئینات و نقاشی های عصر صفویه در آن، بینندگان را به تحسین وا می دارد.

عالی قاپـو مرکب از دو کلمه «عالی» و «قاپو» است که با هم به معنای «سردر بلند» یا «درگاه بلند» هستند. از این سر در بلند که تماماً با سنگ سماق ساخته شده به قصر وارد می شویم و به وسیله پلکانی که در دو طرف تعبیه شده اند به طبقات فوقانی می رسیم.

در طبقه همکف دو تالار وجود دارد که در آن روزگار به امور اداری و دیوانی اختصاص داشت و صدرخانه یا کشیک خانه نامیده می شدند.

در طبقه سوم، ایوان بزرگی است که بر ۱۸ ستون بلند و رفیع و استوار است. این ستون ها در آن زمان پوشیده از آئینه بوده و سقفی با صفحات بزرگ که با نقاشی ها و آلت های چوبی تزئین شده بودند بر فراز آن قرار گرفته است. در وسط این ایوان حوض زیبائی از مرمر و مس وجود دارد که قرینه آن در تزئینات زیر سقف انعکاس یافته است.
این تالار از الحاقات کاخ است که در دوران جانشینان شاه عباس اول بنا شده است. در پشت این ایوان تالار بزرگی است با اتاق ها و طاق های بسیار که نقاشی های زیبائی بر دیوارهای آن مشاهده می شود.

از ایوان کوچکی که پشت این تالار است گنبد زیبا و ساده توحید خانه نمایان است. در دوران صفویه در شب های جمعه گنبد محل تجمع صوفیان و دراویش بود. سالنی که این گنبد بر فراز آن استوار است و اتاق های اطراف آن در حال حاضر به کلاس های درس دانشگاه پردیس اصفهان اختصاص دارد. اکثر جهانگردان و سیاحان خارجی و همچنین نمایندگان کشورهای مختلف این تالار را به منزله جایگاهی دانسته اند که از آن مسابقات مختلف و بازی های معمول آن عصر مثل چوگان بازی و غیره را تماشا می کرده اند. طبقات بعدی هر کدام شامل یک سالن بزرگ در وسط و چندین اتاق کوچک در اطراف هستند.

 

کاخ عالی قاپو اصفهان

ویژگی خاص کاخ :

آنچه عالی قاپو را در عداد آثار باشکوه و بسیار نفیس قرار داده است علاوه بر مینیاتورهای کار هنرمند معروف عصر صفوی رضا عباسی، گچبری های آخرین طبقه است که تالار آن به «اتاق موسیقی» یا «اتاق صوت» نیز معروف است. در این قسمت از کاخ شکل انواع جام و صراحی در دیوار تعبیه شده است. ساختن و پرداختن این اشکال به غیر از نمایش زیبائی و خلاقیت و ابتکار هنرمندان گچکار برای این بوده است که انعکاسات حاصله از نغمه های نوازندگان و اساتید موسیقی به وسیله این اشکال مجوف گرفته شود و صداها طبیعی و بدون انعکاس به گوش برسند.

«فرد ریچاردز» که خود نقاش معروفی بوده و در اواخر عصر قاجاریه به ایران آمده درباره تزئینات گچبری این اتاق می نویسد: « … این تورفتگی ها مانند قطعات مختلف بازی معما با تناسب خاصی پهلوی یکدیگر قرار گرفته اند… » گذشته از گذشت زمان که متأسفانه به عالی قاپو لطمات فراوان زده است عوامل مخرب دیگر مانند حمله و استیلای افغان ها و جنگ های مختلف و انتقال پایتخت از اصفهان و بی توجهی حکام بعد از صفویه خسارات جبران ناپذیری به بنا وارد آورده است.

 در دوران قاجاریه عالی قاپو چند سال محل سکونت و کار ظل السلطان بود و او تغییراتی در کتیبه های آن داد. کتیبه های جبهه شرقی بنا و الواح خط نگاشته سردر ورودی که طی اشعاری به تعمیرات سال ۱۲۷۴ اشاره می کند مبین همین مطلب است.

در چهل ساله اخیر به دلیل آن که خطر ویرانی، کاخ عالی قاپو را تهدید می کرد و همچنین به علت توجه مردم و ارگان های دولتی به میراث های فرهنگی، مرمت هایی توسط هیأت های متخصص داخلی و خارجی در آن انجام گرفته است.

به طور کلی بنای عالی قاپو به عنوان یک بنای تشریفاتی خوش ساخت و زیبا دستاورد دیگری است از هنر معماری دوران صفویه که از فراز آن منظره شهر باستانی اصفهان و تغییر و تحول ۱۰۰۰ ساله آن به خوبی نمایان است.

کاخ عالی قاپو اصفهان

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

 کرمان مملو از آثار تاریخی منحصربه‌فرد است و شهر کرمان رکورددار تعداد آثار تاریخی ثبت ملی در کشور است، این یعنی تعداد قابل‌توجهی از آثار تاریخی در شهر وجود دارد که البته متأسفانه برخی از این آثار باوجود قدمت قابل‌توجه مورد بی‌مهری تعجب‌آوری قرارگرفته‌اند.

در کرمان باغ‌های تاریخی متعددی وجود دارد که می‌توان به باغ شاهزاده ماهان و باغ فتح‌آباد و باغ سنگی سیرجان اشاره کرد که باغ شاهزاده در فهرست آثار جهانی نیز جای گرفته است اما نکته قابل‌توجه اینکه قدمت هیچ‌یک از این باغ‌ها به ۲۰۰ سال نیز نمی‌رسد اما جزو آثار نادر کشور از نظیر معماری محسوب می‌شوند.

باغ شاهزاده به دستور محمدحسن خان سردار ایروانی، حاکم وقت کرمان ساخته شد و ساختمان درون آن نیز توسط عبدالحمید میرزا ناصر الدوله، حاکم کرمان طی یازده سال حکمرانی وی در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی ساخته شد.

باغ فتح‌آباد نیز توسط بیگلربیگی از حکام کرمان در سال ۱۲۵۵ هجری شمسی ساخته‌شده است و باغ سنگی سیرجان نیز کار دست درویش خان اسفندیار پور است که در دهه اخیر با استفاده از سنگ و چوب ساخته‌شده است که هر دو این باغ‌های ثبت ملی هستند.

اما قدیمی‌ترین و منحصربه‌فردترین باغ تاریخی کرمان با درختان کهن و ساختار زیبایش اسم دیگری دارد و سال‌ها درهایش به روی مردم بسته است و کمتر اطلاعاتی را می‌توان از قدمت دقیق این باغ پیدا کرد.

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

قدیمی‌ترین باغ کرمان همچنان ناشناخته است

این باغ به حدی محجور مانده که بااینکه در شهر کرمان و در مجاورت بنای تاریخی تخت درگاه قلی بیگ و گنبد جبلیه قرارگرفته اما کرمانی‌ها نیز از آن اطلاعات دقیقی ندارند.

طی سال‌های اخیر برج و بارهای این باغ کهن که ۴۸۰ سال عمر دارد موردبازسازی قرارگرفته اما بنای درونی باغ به‌شدت آسیب‌دیده است و به دلیل رها شدن و فرسایش باد و بارش باران نمایی نیمه ویرانه از خود به‌جای گذاشته است.

معاون گردشگری میراث فرهنگی استان کرمان در گفتگو با مهر در خصوص این باغ گفت: برای دریافت اطلاعات دقیق از این باغ باید مطالعات بیشتری در خصوص این بنا انجام شود اما باغ بیرم آباد حداقل ۴۸۰ سال قدمت دارد و در شرق کرمان قرارگرفته است.

محمد جهانشاهی افزود: در سال‌های گذشته و بعدازآنکه کمربندی شهر کرمان از مجاورت این باغ و از حریم این بنای تاریخی گذر کرد، مردم بیشتر نمای باغ را مشاهده کرده‌اند و به همین دلیل نیز بیرون باغ مرمت‌شده است.

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

درهای باغ بیرم‌آباد به روی مردم گشوده می‌شود

وی ادامه داد: درگذشته کمتر توجهی به این بنای تاریخی می‌شد، اما هم‌اکنون خبرهای خوبی در خصوص بازسازی و گشودن درهایش به روی مردم شنیده می‌شود.

جهانشاهی گفت: قرار گرفتن باغ در دامنه کوه‌های صاحب‌الزمان موقعیت بسیار مطلوبی به این بنای تاریخی داده است و در صورت مرمت می‌تواند موقعیتی بسیار مطلوب پیدا کند.

معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی استان کرمان ادامه داد: این بنا در مجاورت جنگل انبوه صاحب‌الزمان و مراکز تفریحی این بخش و همچنین بنای تاریخی درگاه قلی‌بیگ قرار دارد.

وی این بنا را از یادگارهای یکی از حکمران‌های صفوی در کرمان به نام بیرام بیگ افشار دانست و گفت: این فرد در سال‌های ۹۱۶ هجری در کرمان حکومت می‌کرده است و از سر تیره قاسملو محسوب می‌شده است.

پس‌ازاینکه افشارها توسط شاه‌عباس سرکوب شدند این باغ جزو اموال حاکم وقت گنجعلیخان درآمد و درنهایت در سال‌های بعد توسط فردی به نام قلی بیگ به آستان قدس واگذارشده است

وی ادامه داد: پس‌ازاینکه افشارها توسط شاه‌عباس سرکوب شدند این باغ جزو اموال حاکم وقت گنجعلیخان درآمد و درنهایت در سال‌های بعد توسط فردی به نام قلی بیگ به آستان قدس واگذارشده است.

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

جهانشاهی وسعت این باغ را ۴.۵ هکتار دانست که شامل باغ‌های انبوه و درختان کهن‌سال و عمارهای داخلی است.

این باغ در حالی مدت‌ها مورد بی‌توجهی قرارگرفته و عملاً از چرخه گردشگری استان کهن کرمان حذف‌شده بود که درنهایت با پیگیری استاندار کرمان، باغ بیرم آباد طبق توافقنامه‌ای موردتوجه قرار گرفت و قرار است این بنای قدیمی تا پایان سال ۹۵ موردبازسازی کامل و بهره‌برداری قرار گیرد.

البته استاندار کرمان در این زمینه سابقه درخشان دارد و باغ فتح‌آباد در شمال کرمان را که به ویرانه‌ای تبدیل‌شده بود در یک پروسه زمان‌بندی‌شده به باغی آباد تبدیل کرد که هم‌اکنون نیز روزانه هزاران گردشگر از آن بازدید می‌کنند.

به نظر می‌رسد با بازسازی باغ بیرم آباد که از قدمتی بیشتر نسبت به سایر باغ‌های کرمان برخوردار است و در شهر کرمان نیز قرار دارد کرمانی‌های به‌زودی شاهد احیاء دومین اثری تاریخی استان خواهند بود که از ویرانه به وضعیتی قابل‌قبول می‌رسد.

به نظر می‌رسد با بازسازی باغ بیرم آباد که از قدمتی بیشتر نسبت به سایر باغ‌های کرمان برخوردار است و در شهر کرمان نیز قرار دارد کرمانی‌های به‌زودی شاهد احیاء دومین اثری تاریخی استان خواهند بود که از ویرانه به وضعیتی قابل‌قبول می‌رسد

مدیرکل میراث فرهنگی کرمان در گفتگو با مهر بر نقش قابل‌توجه این بنا در صورت بازسازی در جذب گردشگر در کرمان تأکید کرد و ادامه داد: در این صورت شهر کرمان متحول خواهد شد و دو بنای تاریخی باغ فتح‌آباد و باغ بیرم آباد در کنار باغ شاهزاده و ده‌ها اثر تاریخ دیگر ازجمله بازار تاریخی کرمان به گنجینه‌ای درآمدزا برای مردم تبدیل خواهند شد.

محمود وفایی در ادامه افزود: موافقت‌نامه‌های بازسازی این بنا امضاءشده است و هیچ مانعی برای شروع روند بازسازی وجود ندارد درگذشته نیز بخش‌هایی از این باغ بازسازی‌شده بود اما برای تبدیل کردن بنا به مرکز گردشگری هم‌اکنون استاندار کرمان پای‌کار آمده است و تمام‌کارها در حال انجام است.

وی تصریح کرد: ما تجربه بازسازی کامل یک باغ را داریم و امیدواریم این باغ نیز به ظرفیتی بالقوه در کرمان تبدیل شود.

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

وفایی به موقعیت خاص این باغ و قدمت قابل‌توجه اش در مقایسه با سایر باغ‌های کرمان اشاره کرد و گفت: بیرم آباد بدون شک نگینی است که در صورت تراش خوردن در شهر تاریخی کرمان خواهد درخشید و تمام مراحل بازسازی بنا با نظارت کامل میراث فرهنگی و مطابق با اصل بنا انجام خواهد شد.

همکاری آستان قدس‌رضوی با میراث فرهنگی کرمان

وی از آستان قدس رضوی در خصوص همکاری صورت گرفته برای احیای این بنا تشکر کرد.

معاون عمرانی استاندار کرمان نیز در گفتگو با مهر اظهار داشت: تمام اقدامات اولیه برای آغاز به کار بازسازی و مرمت باغ انجام‌شده و منتظر اتمام مطالعات اولیه طرح هستیم.

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

بازسازی بنا در سه فاز انجام می‌شود

ابوالقاسم سیف الهی افزود: کار بازسازی و مرمت در سه فاز طی کوتاه‌ترین زمان ممکن انجام خواهد شد و زمین بین ارتفاعات و باغ نیز به مجموعه اضافه می‌شود.

وی ادامه داد: تمامی کارها با حضور پررنگ کارشناسان میراث فرهنگی و مطابق با اصالت بنا انجام می‌شود و درنهایت باغ به مجموعه گردشگری بسیار زیبا تبدیل خواهد شد.

سیف الهی افزود: کار محوطه‌سازی بنا هم در حین مرمت بناهای داخلی و برج و باروی بنا انجام می‌شود.

وی گفت: خوشبختانه راه دسترسی به مجموعه احداث شده است و تمام امکانات زیر بنایی لازم نیز احداث خواهد شد.

احداث این باغ در حالی است که قرار است تله‌کابین شهر کرمان نیز بر روی ارتفاعات مشرف بر باغ تاریخی احداث و مجموعه اقامتی نیز بر فراز این ارتفاعات ساخته شود.

بااین‌وجود در پی باارزش شدن زمین‌های اطراف این بنای تاریخی پس از مرمت بنا، انجام حفاری‌هایی در ارتفاعات مشرف بر باغ بیرم آباد و همچنین ساخت‌وسازهایی که در زمین مجاور این بنا و در حریم باغ صورت گرفته است، نگرانی‌هایی را در خصوص سودجویی‌ و زمین‌خواری در مجاورت این بنا به وجود آورده که بررسی آن‌ها به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل‌شده است.

باغی ناشناخته مقابل چشمان مردم کرمان

عمارت موسی خانی شهر بابک

عمارت موسی خانی شهر بابک

عمارت موسی خانی شهر بابک

شهربابک یکی از شهرهای تاریخی ایران است که بعضی از تاریخ نویسان آن را به اردشیر بابکان و بعضی دیگر به بابک جد اردشیر نسبت می‌دهند. شهرستان شهربابک با دارا بودن جاذبه‌های گردشگری طبیعی و تاریخی یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری استان کرمان است. عمارت موسی خانی از بناهای تاریخی زمان قاجاریه در این شهرستان است و از نظر موقعیت مکانی در خیابان شریعتی و در محله سفلای این شهر قرار دارد.

قبل از تاج گذاری آقا محمدخان، ابوالحسن خان فرزند سلطان محمود حاکم شهر بود و بعد از اینکه به دست آقا محمد خان کور شد، از حکومت کناره گرفت و برادرزاده‌اش حاج محمد علی اداره امور را در دست گرفت. پس از حاج محمد علی ملقب به حاج آقا، فرزندش در شهربابک به حکومت رسید. دوران حکومت او هم‌زمان با سلطنت محمد شاه و ناصرالدین شاه قاجار بود و موقوفات بسیاری داشته است. وی نزدیک ۳۰ سال حکومت کرد و عمارت بزرگی ساخت که به عمارت موسی خانی معروف است. تاریخ احداث آن ۱۲۲۷ – ۱۲۳۲ هجری شمسی است و عمر بنا به ۱۲۰ سال می‌رسد.

عمارت موسی خانی شهر بابک

عمارت موسی خانی شهر بابک

عمارت موسی خانی یکی از زیباترین خانه‌های تاریخی ایران به شمار می‌رود، خانه‌ای که در یکی از محله‌های قدیمی شهربابک واقع شده است که در گذشته، در نزدیکی عمارت، بازار سرپوشیده شهر  قرار داشت که هم اکنون اثری از آن نیست. بنای عمارت موسی خانی از جمله ابنیه مسکونی اعیانی و حاکم نشین شهربابک است که از دو بخش اندرونی و بیرونی تشکیل شده است و به صورت حیاط مرکزی ساخته شده است. تزیینات در این بنای زیبای موسی‌خانی به صورت گچبری و سیم در بخش‌های مختلف نمای ساختمان اجرا شده‌اند. مصالح به کار رفته در بنا خشت خام و گل رس، کاه، آهک، گچ، سنگ، چوب و شیشه است. نوع چوب‌های به کار رفته در درها و پنجره‌ها و ارسی‌ها از چوب گردو است و تمامی ستون‌ها و حایل‌ها از چوب درخت توت ساخته شد‌ه‌اند. مساحت بنا ۷۵۰۰ متر مربع (۲۳۰۰متر مربع زیر بنا، ۵۲۰۰ متر مربع باغ عمارت) است.

بنای این عمارت در دو طبقه و در سه ضلع اصلی شمالی، جنوبی و غربی ساخته شده است. اتاق‌های اصلی عمارت اغلب با ابعاد ۴ در ۷ متر و در دو طبقه بنا شده که در هر جهت چهار اتاق گنجانده شده است. ۶۰ اتاق کوچک و بزرگ در دو بخش مجزا بنای عمارت موسی خانی را تشکیل می‌دهند. این بنا در هر دو طبقه جلوه‌ی چهار فصل دارد که در بخش شمالی  و زمستانه‌ی آن شاه‌نشین با اتاق‌هایی پنج دری در اطراف مشاهده می‌شود و در قسمت جنوب یا تابستانه‌ی آن تالار با اتاق‌های سه‌ دری احداث شده است. ورود به اندرونی بنا از جبهه جنوب شرقی امکان پذیر است بدین نحو که در پشت سر در هشتی واقع شده که با ‪ ۹۰‬درجه زاویه و گذشتن از دالانی طولانی به حیاط خانه می‌توان راه یافت. انبار غله، بادگیره ، طاق‌نماها، حوض درونی و بیرونی از دیگر سازه‌های این عمارت بزرگ است.

عمارت موسی خانی شهر بابک

عمارت موسی خانی شهر بابک

ضلع شمالی، زمستانی:

که به صورت دو طبقه ساخته شده، دارای یک بادگیر دوقلو بوده که برای استفاده در بهار کاربرد داشته است، بادگیرها در زمان فرج الله خان، نوه موسی خان به برج نگهبانی تبدیل شده‌اند و این قسمت در حال حاضر به عنوان موزه مردم‌شناسی استفاده می‌شود.

عمارت موسی خانی شهر بابک

ضلع غربی، تابستانی:

کاربرد این ضلع در تابستان بوده است. در این ضلع یک بادگیر بزرگ و بلند قرار دارد که تاج آن در سیل سال ۱۳۶۵ خورشیدی تخریب شده است. قرار گرفتن بادگیری بلند در بخش غربی ساختمان، موجب خنک شدن اتاق‌ها در فصل گرما شده و وجود این گونه بادگیرها اما در اندازه‌های کوچک‌تر در بخش شمالی و در دو سوی هشتی یا شاه نشین نیز علاوه بر افزودن زیبایی بنا، موجب مطبوع ساختن هوای ساختمان شده است. در تقاطع ضلع شمالی و غربی، انبار غله وجود دارد، که به خاطر نوع طراحی خاص آن همیشه دمایی کمتر از بقیه قسمت‌های عمارت دارد.

ضلع جنوبی، بهار نشین:

تمامی اتاق‌ها و ایوان اصلی آن به باغ بزرگ عمارت و حیات داخلی آن مشرف است. طرف جنوبی ضلع بهار نشین که رو به باغ عمارت است از دو ایوان دو طبقه به صورت متقارن و یک ایوان اصلی در وسط تشکیل شده است. در تقاطع ضلع جنوبی و غربی برج اصلی عمارت قرار دارد که بر رودخانه و قسمت غرب و جنوب بنا اشراف کامل دارد.

در ضلع شمالی حیاط مرکزی، ایوان در محور باریکه‌ها و سه دری‌ها در طرفین آن به صورت قرینه واقع شده‌اند. در ضلع جنوبی بنا، با توجه به موقعیت زمین صرفا طاق نمایی ایجاد شده است. در ضلع شرقی و غربی نیز، پنج دری و در طرفین آن راهروها و سه دری به صورت قرینه قرار دارند. در بخش میانی حیاط مرکزی فضای اندرونی، حوض بزرگ مستطیل شکلی وجود دارد که پیرامون آن را باغچه‌ها در برگرفته‌اند. در امتداد ضلع غربی بنا و در پشت پنج دری ایوان، فضای بیرونی قرار دارد. این بخش از بنا نیز فضای مستطیل شکل مجزایی است که در اضلاع شمالی جنوبی و غربی آن در امتداد دیوار، طاق نماهایی در ارتفاع پایین‌تر ایجاد شده است. در جلوی این بخش از بنا حوض بزرگ دیگری وجود دارد. ورود به این بخش از بنا نیز در ضلع شمالی حیاط و از میان طاق نماها امکان پذیر است.

  • دیدنی های شهربابک

عمارت موسی خانی شهر بابک

این خانه نمونه بارز معماری سنتی و معرف هنر، ذوق و توانایی معمار ایرانی است. بنای عمارت موسی خانی با معماری بی‌نظیر و تزیینات منحصر به‌فردش که به صورت تزیینات سیم و سکه در بخش‌های مختلف نمای ساختمان اجرا شده‌اند، را می‌توان یکی از زیباترین بناهای ایرانی دانست، از مهمترین تزیینات اجرا شده در این بنا می‌توان به نقوش حیوانی کبوتر، نقوش گیاهی سرو، گل و بوته و نقوش هندسی شمشه و قاب‌بندی اشاره کرد.

باغی با دیوارهای هشت متری بخش دوم عمارت موسی خانی را تشکیل می‌دهد که زیبایی وصف ناشدنی را در فصول مختلف، بخصوص تابستان و بهار در خود دارد. این باغ حیاطی مفروش از آجر و حوضی با تبلور رنگ بندی‌های چشم‌نواز را در خود جای داده است. وجود قلاب‌ها در دیواره‌های حیاط نشان‌گر کشیدن چادر در محوطه در زمان‌های خاص است.

تلالو شیشه‌های رنگی پنجره‌ها، حوضچه‌ای زیبا و لبریز آب در وسط حیاط عمارت، گچبری‌های نقوش حیوانات و پرندگان تنها بخشی از زیبایی نفس‌گیر این عمارت محسوب می‌شوند که به خوبی معماری ایرانی و سبک زندگی ایرانی را نشان می‌دهند. این بنا در سال ۱۳۷۱ – ۱۳۷۳ مورد بازسازی قرار گرفته است و در تاریخ ۱۳۸۱/۱۱/۱۲ در فهرست آثار ملی ثبت گردید. هرچند در گذشته از این بنا به عنوان فرمانداری استفاده می‌شده است اما امروزه از آن به عنوان ساختمان میراث فرهنگی و موزه مردم‌شناسی شهر بابک استفاده می‌شود.

عمارت موسی خانی شهر بابک

عمارت موسی خانی شهر بابک

 

عمارت موسی خانی شهر بابک

شهری تاریخی که 700 سال زیر خاک است

شهری تاریخی که ۷۰۰ سال زیر خاک است

شهری تاریخی که ۷۰۰ سال زیر خاک است

شهر تاریخی جیزد در فاصله ی یک و نیم کیلومتری جاده ی خواف به رشتخوار و ۱۲ کیلومتری شرق مرکز شهرستان رشتخوار قرار دارد، این شهر بزرگ تاریخی در کنار روستای اکبر آباد فعلی قرار دارد، مساحت فعلی آن که به صورت تپه هایی پست و بلند موجود است، حدود ۲۵ هکتار می باشد که با تپه های کوچک و بزرگ اطراف که بعضا به زیر کشت دیم رفته اند بالای ۳۵ هکتار است می توان آن را جزء بزرگترین تپه های تاریخی خراسان رضوی دانست.

این شهر حلقه ارتباطی ولایات غربی و شمالی ایران به خصوص زاوه، طوس، نیشابور، ترشیز و به شرق  کشورافغانستان، سیستان و قهستان و زوزن بوده است، در بیشتر کتب تاریخی جیزد را جزئی از ولایت زوزن و خواف دانسته اند.

شهری تاریخی که ۷۰۰ سال زیر خاک است

در مورد وجه تسمیه ی جیزد منابع اشاره ی ننموده اند ولی اگر جیزد تغییر یافته همان جیزه باشد، به معنی طرف، ناحیه، آب و توشه ای که برای یک روز مسافر بدهند می باشد، این معنی در مورد جیزد صدق می کند چرا که در دشت وسیع رشتخوار طرف و سمت خوبی برای راهنمایی و استراحت کاروانها بوده است. و توشه ی خود را از این شهر فراهم می نموده اند، عده ای از اهالی منطقه جیزد را به معنی آتش می دانند که اگر این صحت داشته باشد می توان قدمت شهر را به دوران باستان و مقارن دین زردشت رساند.

مصالح ساختمانی جیزد از خشت خام و گل است، خانه ها نزدیک به هم و فشرده ساخته شده اند، سقف خانه ها گنبدی بوده و دارای دیوارهای پهن می باشد، که خاص آب و هوای نیمه بیابانی است، داخل خانه ها گچ کاری و تقریبا در مرکز شهر دژ و قلعه ی حاکم مشخص استو از بقیه ی نقاط بلند تر می باشد، که دارای دیوارهای بلند و برج و بارو بوده است که تا حدودی این برج و باروها مشخص است، در قسمت جنوبی این ارگ سالنی بلند و پیچ در پیچ و دارای چند خانه و دهلیز می باشد، که این سلن راه ورود به ارگ بوده است و گویا مهمترین راه و دروازه بوده است.

شهری تاریخی که ۷۰۰ سال زیر خاک است

از روی آنچه که فعلا از شهر باقی مانده است می توان گفت شهر بصورت دایره بوده و با ورود به خرابه های جیزد به مقدار زیادی سفال با لعابهای رنگی گوناگون بر خورد می کنیم، که این سفاله با نقشهای زیبایی تز ئین شده اند که بیشتر شامل کاسه، کوزه، فنجان، خم، پارچ و ظروف دیگر می باشد، (اگرچه این شهر نیز چون دیگر آثار تاریخی کشورمان از دستبرد سارقان مصون نمانده است!!!) از دیگر اشیاء پیدا شده در این شهر می توان به مجسمه های طلایی، پیه سوز ، شمعدانی های زیبا و سکه هایی که بر روی آنها نوشته هایی حک شده است نام برد. در اطراف جیزد  بقایای زیاد کوره های سفال قابل مشاهده است، اکثر منابع تاریخی از جیزد اندک یادی کرده اند … و از جمله مورخان قدیمی که در آثار خود از جیزد سخن گفته اند می توان به مجد خوافی ،حافظ ابرو و فصیحی خوافی اشاره نمود در اینجا به ذکر مطلبی از مجد خوافی در روضه خلد اشاره می کنیم (زلزله ای از نوایب زمان در مدت هزار سال کس ندید و نشنید که به خواف رسید علی خصوص به شهرجزد

نزدیک سحر گه زمین چنان بجنبید که گفتی از مرکز خود خارج شد یا خود فلک خارج مرکز گشت بسیط خاک با هوا مرکب شد و دایره ی افق قوس مورب در لحظه ای قریب به بیست هزار خلق هلاک شدند و محبوس دل خاک قیامت آمد به ناگاه کوشک زیر و رو شد و ملک بی نشان و اثر )

توضیحات ذکر شده در رابطه با این روستا تاریخی توسط محمد قاسم پور دبیر و ریاست آموزش و پرورش  شهرستان رشتخوار است.

شهری تاریخی که ۷۰۰ سال زیر خاک است

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

عمارت خورشید یا کاخ کلات بنایی است که بسیاری معتقدند محل امن اختفای جواهرات نادرشاه از جمله کوه نور و دریای نور بوده است، بنایی نیمه‌تمام در میانۀ شهر کلات.با این عمارت زیبا آشنا شوید.

زمانی که نادرشاه افشار از فتح هند باز می‌گشت، گنجینه‌ای قیمتی از غنایم جنگی با خود آورده بود و برای پنهان کردن این جواهرات چه جایی بهتر از بنایی نفوذناپذیر که تیغه‌های کوه بر گرداگرد آن کشیده شده باشند.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

از کلات که بارها صحن وقایع تاریخی بوده، نخستین بار در شاهنامه نام برده شده است، در داستان فرود پسر سیاوش، بارها به نام کلات اشاره شده وفردوسی آنجا را پناهگاه فرود ‌دانسته است؛ همچنین از این منطقه به عنوان صحنه نبرد ایرانیان و تورانیان در شاهنامه یاد شده است.

دوران طلایی و شکوه و عظمت کلات در زمان پادشاهی نادرشاه افشار بوده و پس از آن به تدریج از نقش مؤثر و تعیین‌کننده آن کاسته شده است. این شهر در فاصله ۴۵ کیلومتری شمال شرق مشهد و در میان کوه‌های هزار مسجد قرار گرفته و موقعیت خاص آن یک پدیده استثنایی است. حصار طبیعی و مستحکم و تسخیرناپذیر کلات که نفوذ در آن با امکانات جنگی دورانِ سلاح‌های ابتدایی، تقریبا غیرممکن بوده، از قدیم‌الایام این منطقه را به مامنی برای حکام و حتی تبعیدگاهی برای یاغیان بدل کرده بود. کلات در سال ۱۳۸۰ میلادی به فناناپذیری شهرت یافت. تیمور لنگ چهارده بار به آن حمله‌ور شد، اما هر بار ناکام ماند.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

عمارت خورشید

عمارت خورشید که در میان محوطه‌ای وسیع بسان نگینی در دل کلات جلب نظر می‌کند، یکی از معدود بناهای دوره افشاری است، بنایی که ظاهرا قرار بوده آرامگاه نادرشاه باشد. عمارت خورشید سازه‌ای پررمز و راز است که از آجر ساخته شده و نماهای بیرونی آن را از سنگ‌های همان منطقه تراشیده‌اند. نام این عمارت هیچ ربطی به قرص درخشان زردی که هر روز در آسمان می‌بینید ندارد؛ بلکه «خورشید» نام یکی از همسران نادرشاه بوده است.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

ساخت عمارت خورشید در سال ۱۱۵۱ ه.ق آغاز شد، اما عملیات ساخت آن در تمام طول پادشاهی نادر تداوم داشت و حتی تا آخرین سال‌‌های حیات او یعنی سال ۱۱۶۰ هجری قمری همچنان ادامه داشته و سرانجام با مرگ ناگهانی نادر نیمه‌تمام رها شده است.

گفته می‌شود نادرشاه پس از فتح هند تراشکارانی را از هند با خود به ایران آورد تا روی بنا کار کنند. این عمارت در نگاه اول به شدت تحت تأثیر جلوه‌های معماری هند به نظر می‌رسد، چرا که مصالح به کار رفته در نما و حجاری‌هایی از میوه‌ها و پرندگان گرمسیری روی آن‌ها ظاهر بنا را به آثار معماری هند شبیه کرده است، اما این عمارت در لایه‌های زیرین خود هویتی کاملاً ایرانی دارد.

این عمارت در لایه‌های زیرین خود هویتی کاملاً ایرانی دارد.

دوازده اتاق این عمارت با نقاشی و گچ‌بری آراسته شده‌اند و به نظر می‌رسد این بنا محل سکونت پادشاه و خاندانش بوده باشد. عمارت خورشید پس از نادرشاه در دوره قاجار نیز به عنوان اقامتگاه مسکونی مورد استفاده قرار گرفت.

این عمارت سه طبقه، در میانۀ باغی بزرگ واقع شده، قبل‌تر ارتفاعش حدودا ۲۵ متر بوده، اما با خراب شدن سومین طبقه، ارتفاع عمارت به ۲۰ متر رسیده است.

وقتی به بنای عمارت نگاه می‌کنید، اولین چیزی که به چشم‌تان می‌خورد استوانه‌ای است با نیم‌ستون‌های سنگی که همچون برجی از میان بنا بالا آمده است. این برج از درون، هشت ضلعی است و گنبدی بر بالای آن قرار دارد. نکته جالب فاصله میان حجم استوانه‌ای و بقیه بنا است که همچون درز انبساط آن‌ها را از هم جدا می‌کند و در بالای پشت بام طبقه همکف سنگ‌هایی به صورت درپوش روی این درز را می‌بندند.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

عمارت خورشید

با حذف بخشی از چهار نیم‌ستون در قسمت بالای برج، روشنایی درون برج فراهم شده است. نیم‌ستون‌های برج ساده هستند، ولی سرستون‌ها تراش تزیینی اندکی دارند. نماهای بیرونی بنا را در همه‌جا تراشیده‌اند، اما در بخش‌هایی از نماکاری تزیینی تراش سنگ‌ها به پایان نرسیده و این نشان از آن دارد که بنا ناتمام مانده است. نماهای داخلی قسمت برجی شکل را با ایوانچه‌هایی در دو طبقه شکل داده‌اند و با نقاشی و طلاکاری آراسته‌اند. دورتادور این فضایِ هشت ضلعی در بالای ایوانچه‌های طبقه اول سوره نباء با رنگ نوشته شده‌ است. در اطراف این فضا، ایوان‌هایی است که پوشش زیبای رسمی‌بندی دارند و ایوانی که رو به شرق قرار دارد، ورودی بنا است.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

محوطه عمارت خورشید

زیرزمین دو قسمت دارد. یک فضای هشت ضلعی که زیر فضای هشت ضلعی بالا است و چهار ستون دارد؛ و اتاق‌ها و راه‌روهایی که در اطراف آن قرار می‌گیرند. بر مبنای مطالعات و گمانه‌زنی‌های محققان، مسیرهای ارتباطی مرکزی زیرزمین و حلقه فضاهای اطراف آن در دوره‌ای مسدود شده و سپس دوباره از جای دیگری باز شده است. همچنین راه‌های ارتباطی فضاهای زیرزمین با طبقه همکف و خارج بنا به مرور ایجاد شده و در ابتدا به شکل دیگری بوده است. تصور بر این است که بنای عمارت خورشید بر بقایای بنایی دیگر (احتمالا یک مقبره ایلخانی) ساخته شده که بقایای زیرزمین آن کمی پایین‌تر از زیر زمین فعلی موجود است.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

پله‌هایی که از طبقه همکف به بام می‌رود و همچنین پله‌هایی که از بام به بالای برج می‌رسد نیز با کندن جرزها ایجاد شده‌اند و به سختی می توان از آن‌ها بالا رفت.

سطح همکف بنا روی سکویی به ارتفاع یک و نیم متر که با پنج پله به طراز محوطه می‌رسد، قرار دارد. محوطه بنا شامل باغی با چهار کرت در دو تراز است که عمارت خورشید در محل برخورد دو محور آن واقع شده است.

عمارت خورشید

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند

هم‌اکنون حفاری‌های باستان‌شناسی فواره‌های دور عمارت خورشید را آشکار ساخته است. دورتادور بنا جوی آب و حوضچه‌های کم‌عمقی با فواره‌های سنگی کوچک وجود دارد. محور شرقی‌غربی باغ کشیده‌تر است و ورودی آن در جانب شرقی قرار دارد. بین ورودی اصلی باغ تا عمارت حوضی کشیده با فواره‌های سنگی بلند قرار دارد. امروزه بنای عمارت خورشید و باغ آن کاملا بازسازی شده است.

عمارت خورشید

داستان این است که عمارت خورشید بنای مرموزی است که همه چیز را در موردش نمی‌دانیم، بسیاری آن را یک کاخ دانسته‌اند، بسیاری محل نگهداری غنایم گرانبهای نادر، بعضی هم به علت وجود سرداب کارکرد زندان را برایش در نظر گرفته‌اند، اما وجود چندین مقبره با طرح مشابه و فاصله زمانی کمی از آن، فرضیه مقبره بودن را تقویت می‌کند، وجود سرداب و کتیبه سوره نباء که معمولا در مقابر نوشته می‌شود هم مزید بر علت هستند. با این حال هنوز در مورد این بنا کاملا مطمئن نیستیم، آنچه می‌دانیم تنها این است که حتی برای یک بار هم که شده باید این عمارت را از نزدیک دید و از دیدنش لذت برد.

عمارت خورشیدجواهری میان کوه‌ های بلند