بایگانی برچسب برای: شهر پراگ چیزی جز یک افسانه حقیقی نیست

قلعه‌ پراگ (Pražsky hrad) تنها یک قلعه نیست، بلکه با مجموعه‌ی کلیساها و کاخ‌ها و باغ‌هایی که از دوره‌های مختلف تاریخی بر جای مانده‌اند، عنوان بزرگ‌ترین قلعه‌ی تاریخی را در کتاب گینس به خود اختصاص داده است. حاکمان چک از این قلعه که در ساحل غربی رودخانه قرار گرفته، در طول تاریخ به عنوان اقامتگاه استفاده می‌کردند. اولین سنگ بنای قلعه در قرن نهم میلادی گذاشته شد و از قرن دوازدهم تا هیجدهم، چهار بار ساختمان‌های مجموعه را از پایین تا بالا بازسازی کردند. بازسازی سبک گوتیک در قرن چهاردهم توسط چارلز چهارم انجام شد و احداث کلیسایی به همین سبک را هم خود او شروع کرد، اما ساخت آن شش قرن طول کشید. در سال ١۵۴١ میلادی، بخش‌هایی از قلعه در آتش سوخت و طی حکومت خاندان هابسبورگ، ساختمان‌هایی به سبک رنسانس به این مجموعه اضافه شد. آخرین آسیب‌هایی که به ساختمان‌ها وارد شد، طی جنگ‌های سی‌ساله بود و بعد از آن، هم در زمان ملکه ترزا در نیمه‌ی دوم قرن هیجدهم و در دهه‌ی ١٩٢٠ به دستور رئیس‌جمهور چکسلواکی بازسازی شد. مجموعه‌ی این خرابی‌ها و بازسازی‌ها، این قلعه را تبدیل کرده به چیزی که امروز هست؛ یک مجموعه‌ی جذاب و استثنایی و البته موردعلاقه‌ی توریست‌ها.
پارک بزرگ و دلباز این مجموعه هم به اندازه‌ی ساختمان‌های آن جذاب و تماشایی است و چشم‌انداز زیبایی هم به کناره‌ی شرقی رودخانه دارد.
«کلیسای جامع سنت ویتوس» (Katedrála Svatého Vita) یکی از بناهای دیدنی این ساختمان است که با معماری عالی‌اش، در قرن دهم میلادی به سبک گوتیک ساخته شده. بسیاری از شاهان بوهمیا و امپراتوران رومی در این کلیسا دفن شده‌اند.
نشانی اینترنتی: www.hrad.cz

احداث پل چارلز(Karlův most) در سال ١٣۵٧ به دستور چارلز چهارم آغاز شد و تا اوایل قرن پانزدهم طول کشید. پیشترها این پل را به نام پل سنگی و پل پراگ می‌نامیدند، اما از سال ١٨٧٠، به افتخار چارلز چهارم، پل چارلز نام گرفت. در طول تاریخ پراگ، پل چارلز هم نظاره‌گر وقایع و اتفاقات بسیاری بوده است. در سال ١۶٢١ سر بریده‌ی ٢٨ نفر از مخالفان خاندان هابسبورگ بر روی این پل به نمایش گذاشته شد و جنگ با سوئدی‌ها در سال ١۶۴٨ هم به این پل کشیده شد. سیل‌های کوچک و بزرگ سال‌های ١٧۴٨، ١٨۴۵، ١٨٩٠ و ٢٠٠٢ خسارت‌هایی کوچک و بزرگ هم به دنبال داشت که طی بازسازی‌های مختلف، تعمیر شدند. طول پل بیش از ۶٢٠ متر و عرض آن ١٠ متر است و سی مجسمه‌ی سبک باروک هم کناره‌های پل را تزئین کرده‌اند. پل چارلز، پیاده‌روی بزرگ و سنگ‌فرشی است که سه منطقه‌ی شهر قدیم، شهر کوچک و محله‌ی قلعه را به هم وصل می‌کند.

در مقابله با انقلاب صعنتی، موزه‌ی هنرهای تزئینی پراگ (Umevleckoprůmzslové muzeum) افتتاح شد تا ادای احترامی باشد به هنر و زیبایی‌شناسی. این مجموعه شامل جواهرات، ساعت‌ها، ظروف سرامیکی و شیشه‌ای، منسوجات و هنرهای نگاره‌ای است و نمایشگاه‌های موقت هم گاه و بی‌گاه در آن برگزار می‌شود.

تالار شهرداری (Obecni dům) زیباترین ساختمان پراگ است که با طراحی داخلی بی‌نظیری به سبک هنر نو و سردری شبیه به تخم‌مرغ، طی سال‌های ١٩٠۶ تا ١٩١٢ ساخته شد. احداث این ساختمان یک هدف مهم داشت: مقابله با سبک مسلط معماری آلمانی در آن دوره و احیای ملی‌گرایی در معماری چک. طبقه‌ بالای این ساختمان چند سالن موسیقی و اپرا دارد، از جمله سالن «Smetana» که بزرگ‌ترین تالار کنسرت موسیقی پراگ است و جشن موسیقی بهار هم در آن‌جا برگزار می‌شود و سالن «Lord Mayor» که توسط آلفونس موچا، استاد مسلم هنر نو بازسازی و دکور شده است.

ساعت نجومی یکجور ساعت است که علاوه بر زمان، اطلاعات نجومی مثل موقعیت دایره‌البروج خورشید، اندازه و موقعیت ماه و این‌جور چیزها را هم نشان می‌دهد. ساعت نجومی پراگ بالای برج عمارت شهرداری در شهر قدیم نصب شده و یکی از پرطرفدارترین جاذبه‌های توریستی شهر به شمار می‌رود. قدیمی‌ترین بخش ساعت، ساعت مکانیکی و صفحه‌ی نجومی آن است که در سال ١۴١٠ نصب شده. حول و حوش سال ١۴٩٠، صفحه‌ی سال‌نما به آن اضافه شد و بالای آن را با مجسمه‌های سبک گوتیک تزیین کردند. از نظر سن و سال که بخواهیم حساب کنیم، ساعت نجومی پراگ (Pražský orloj) در دنیا رتبه‌ی سوم را دارد و البته قدیمی‌ترین ساعت از این دست است که هنوز کار می‌کند. راس ساعت دوازده، از درگاه بالای ساعت شمایل ١٢ تن از حواریون بیرون می‌آیند و چهار مجسمه‌ی کنار ساعت هم نماد چهار ویژگی ناپسندند. به ترتیب از چپ به راست اولی غرور است، دومی خساست، سومی مرگ و چهارمی خوش‌گذرانی. در زیر این چهار تندیس چهار شمایل دیگر مربوط به یک تاریخ‌نگار، یک فرشته،یک ستاره‌شناس و یک فیلسوف قرار دارد. صفحه‌ی نجومی ساعت در واقع به یک اسطرلاب مکانیکی می‌ماند. برجی که ساعت روی آن نصب شده، آسانسور دارد و بازدیدکنندگان می‌توانند با آسانسور تا بالای آن بروند.

گالری شهر پراگ (Galerie hlavniho mesta Prah) نمایشگاهی است از آثار هنری مدرن چک که در نقاط مختلف شهر چند شعبه دارد. بیشتر شعبه‌ها در شهر قدیم واقع شده‌اند و ساختمان اصلی آن که «House of Golden Ring» نام دارد و به سبک قرون وسطی است، در میدان اصلی شهر قدیم قرار دارد و آثار هنری قرن بیستم چک در آن به نمایش گذاشته شده‌اند.
نشانی اینترنتی: www.citygalleryprague.cz

تپه و پارک پترین (Petřín) یکی از بزرگ‌ترین فضاهای سبز پراگ است که حدود ١٣٠ متر بالاتر از ساحل رود ولتاوا قرار گرفته و به خاطر هوای خنک و به‌دل، مناظر زیبا و پیاده‌روهای دلچسب، جان می‌دهد برای گردش و پیک‌نیک و تفریحات خارج از خانه. قطار کابلی یا همان فونیکولار که هر روز از ساعت ۹:١۵ صبح تا ٨:۴۵ شب کار می‌کند، راحت‌ترین راه رفتن به تپه‌ پترین است. جز محوطه‌ی سبز پارک که گردشگاه مفرحی به شمار می‌رود، می‌توانید از برج فلزی آن هم که به سبک برج ایفل و در اندازه‌ی کوچک ساخته شده، دیدن کنید. این برج شصت متری درست ۲۹۹ پله دارد و با بالا رفتن از آن‌ها، می‌توانید منظره‌ی دلفریب شهر را تماشا کنید. «دیوار قحطی» (Hunger Wall) جاذبه‌ی دیگر این پارک است که به دستور چارلز چهارم به عنوان سپر دفاعی شهر در برابر هجوم دشمنان ساخته شده. البته افسانه‌هایی هم هست که می‌گوید هدف از ساختن دیوار این بوده که طی قحطی سال ۱۳۶۱ میلادی، جلوی ورود گرسنگی به شهر را بگیرند.
در پایین برج هم یک سالن تفریحی بی‌نظیر وجود دارد به نام هزارتوی آینه که می‌شود برای مدت طولانی تویش سرگرم شد و به‌خصوص برای بچه‌ها جذاب و هیجان‌انگیز است.

یک کاخ اشرافی قرن هیجدهمی را در نظر بگیرید که یک طرفش یک رستوران مک‌دونالد است و طرف دیگرش یک کازینوی شلوغ و پر سر و صدا. برای اختصاص دادن جایی به موزه‌ کمونیسم (Muzeum Komunismu)، بهتر از اینجا پیدا نمی‌شود. فساد دوران حاکمیت کمونیسم بر چکسلواکی در این موزه به نمایش گذاشته شده. تصاویری از مغازه‌های خالی، مردم آسیب‌دیده و ظلم و ستمی که بر آن‌ها وارد می‌شد به همراه فیلم‌های کامل و جامعی که ارزش فراوانی دارند.
نشانی اینترنتی: www.muzeumkomunismu.cz

هدف از تاسیس موزه‌ی ملی (Národn muzeum) در کشور چک، پایه‌گذاری، آماده‌سازی و به نمایش گذاشتن مجموعه‌هایی از علوم طبیعی و تاریخی است. موزه‌ی ملی پراگ در سال ۱۸۱۸ افتتاح شد و آن اول‌ها، به به خاطر این که متولی‌اش گیاه‌شناس بود، رویکردی به سمت علوم طبیعی داشت، اما در دهه‌های ۱۸۳۰ و ۴۰ بود که توجه متولیان آن به سمت تاریخ و اشیای تاریخی هم جلب شد. زمانی که رومانتیسم در بین مردم محبوبیت بسیار پیدا کرد، این موزه به عنوان مرکزی برای نشان دادن هویت ملی مردم چک در نظر گرفته شد. با تمام این‌ها، اهمیت این موزه در واقع به این دلیل است که در آن زمان و بعد از آن، افکار قشر روشنفکر جامعه از طریق این موزه به تمام مردم منتقل می‌شد.
در سال ۱۹۴۹ این مجموعه به بخش دولتی داده شد و در سال ۱۹۶۴، آن را به پنج بخش مستقل تقسیم کردند: موزه‌ علوم طبیعی، موزه‌ تاریخ، موزه‌ فرهنگ‌های آمریکا، آفریقا و آسیا، کتابخانه‌ موزه‌ ملی ودفتر مرکزی موزه‌شناسی. درسال ۱۹۷۶ ششمین بخش مستقل این مجموعه به نام موزه‌یموسیقی چک کارش را شروع کرد. امروزه موزه‌ی ملی بیش از چهارده میلیون اثر را در تمام زیرمجموعه‌‌ها و در ده‌ها ساختمان به نمایش گذاشته است.

شهر پراگ چیزی جز یک افسانه حقیقی نیست