چند کشف عجیب باستان شناسی

تاریخ این کره ی خاکی پر از رازهای عجیب و جالب است و هیچ کدام از ما به اندازه ای عمر نخواهیم کرد که بتوانیم حل شدن تمامی این رازهای سر به مهر را ببینیم. هر از چند گاهی رمز و راز یکی از این اسرار هستی شناسایی می شود اما در همین مدت رازهای دیگری انسان ها را سردرگم تر از قبل می کند. بدین ترتیب به نظر می رسد که رازهای هستی تمامی نداشته و نمی توان انتظار داشت روزی را بدون رازی حل نشده سپری کنیم.

موآها پرندگانی بودند که قدرت پرواز نداشتند و در مناطق نیوزیلند سکونت داشتند. نسل این پرنده در حدود سال ۱٫۵۰۰ میلادی منقرض شد و برخی منابع دلیل انقراض آن ها را شکار بی رویه توسط قوم مائوری دانسته اند. در یک سفر تحقیقاتی در قرن چند کشف عجیب باستان شناسی بیستم محققان در این ناحیه چنگال یکی از این پرنده ها را پیدا کردند که کاملاً سالم بوده و هیچ آسیبی در آن دیده نمی شد.

مجموعه مقبره های ساکسایوامان در پرو

کار سنگی بدون نقص مجموعه مقبره ی ساکسایوامان (Saksaywaman) که بدون استفاده از قطره ای بتن یا هر ماده ی چسبناک دیگری به پایان رسیده است در برخی از موارد باستان شناسان را شگفت زده کرده است به طوری که امکان وارد کردن حتی یک کاغذ نازک بین این صفحات سنگی نیز وجود ندارد. هر قطعه سنگ سطح صاف و گردی دارد. هیچ کس نمی داند که این سنگ ها چطور به این شکل درآمده و با این دقت و زیبایی روی هم قرار گرفته اند.

دروازه ی خورشید در بولیوی
دروازه ی خورشید در شهر تیواناکو (Tiwanaku) که یک شهر باستانی چند کشف عجیب باستان شناسی و رازآلود در بولیوی است قرار دارد. برخی از باستان شناسان بر این باورند که این شهر مرکز یک امپراطوری بزرگ در اولین هزاره ی قبل از میلاد مسیح بوده است. هیچ کسی نمی داند که معنای کنده کاری های انجام گرفته در این دروازه چیست. شاید این نقش ها به ستاره شناسی مربوط بوده و از این جهت اهمیت داشته باشند.

غارهای لونگ یو در چین
غارهای لونگ یو (Longyou) توسط انسان و تنها با دست در سنگ های ماسه ای کنده کاری شده اند. چنین کار عظیمی مستلزم همکاری هزاران نفر بوده چند کشف عجیب باستان شناسی است با این وجود در منابع تاریخی این کشور هیچ اشاره ای به این غارها یا روش های کنده کاری آن ها نشده است.

ستون هرمی ناتمام در مصر
این ستون سنگی در ابتدا به طور مستقیم از دل یک تکه چند کشف عجیب باستان شناسی سنگ بزرگ کنده کاری شده است اما به نظر می رسد که ناگهان ترک برداشته است و به همین دلیل به همان شکل رها شده است. اندازه ی این ستون هرمی بسیار بزرگ و باورنکردنی است.

شهر آبی یوناگونی در ژاپن
شهر باستانی یوناگونی (Yonaguni) به طور اتفاقی توسط یک مربی شنا و شیرجه به نام کیاچیرو آراتاکه کشف شد. این شهر زیرآبی تمامی نظریات علمی را چند کشف عجیب باستان شناسی زیر سوال برده است. صخره ای که این مجتمع بزرک در دل آن کنده کاری شده بیش از ۱۰٫۰۰۰ سال پیش در آب فرو رفته که بسیار پیشتر از دوران ساخت اهرام ثلاثه مصر خواهد بود. برخی باستان شناسان بر این باورند که در انسان ها در این عصر در غارها زندگی کرده و هنوز با فنون شکار آشنایی نداشته و از ریشه ی گیاهان تغذیه می کردند. از این رو ساخت چنین اثر خیره کننده ای از آن ها بسیار بعید به نظر می رسد.

شهر باستانی موهنجو دارو در پاکستان
راز ویرانی شهر موهنجو دارو (Mohenjo-daro) به معنای تپه ی مردگان سال هاست که دانشمندان و باستان شناسان را در حیرت و سردرگمی فرو برده است. در سال ۱۹۲۲ یک باستان شناس هندی به نام آر دی بانجری خرابه های این شهر قدیمی را در یکی از جزایر داخل رود سند پیدا کرد و تاکنون هیچ کسی دلیل ویرانی این شهر بزرگ را نفهمیده است. همچنین سوالاتی مانند این که چه بر سر ساکنان آن آمده نیز همچنان بی پاسخ مانده و کاوش های متعدد انجام شده نیز در این منطقه تاکنون نتیجه ی ملموسی در پی نداشته اند.

منطقه ی باستانی L’Anse aux Meadows
این مقر باستان شناسی در کانادا در حدود ۱٫۰۰۰ سال پیش توسط وایکینگ ها کشف شده و برای اقامت موقتی مورد استفاده قرار گرفت. وجود این منطقه چند کشف عجیب باستان شناسی نشان می دهد که دریانوردان وایکینگ سال ها قبل تر از آن که کریستف کلبمب به دنیا بیاید به آمریکای شمالی رسیده بودند.

تونل های عصر حجر

کشف شبکه ای پیچیده و تو در تو از تونل های زیرزمینی که از اسکاتلند تا ترکیه کشیده شده اند نشان می دهد که جوامع عصر حجر تنها شکارچیان و گردآوران ساده ی غذا نبودند. با این وجود هدف از ساخت چنین شبکه ی پیچیده ای از تونل ها توسط انسان های عصر حجر مشخص نشده است. برخی از باستان شناسان بر این باورند که این تونل های زیرزمینی برای فرار از دست حیوانات درنده مورد استفاده قرار گرفته اند و برخی دیگر می گویند که این تونل های زیرزمینی برای سفر کردن راحت و ایمن و بدون متحمل شدن راهپیمایی های خطرناک در روی زمین و آسیب دیدن از شرایط جوی ناخوشایند و درگیری با سایر جوامع ساخته شده اند.

کره های سنگی غول پیکر کاستاریکا
این کره های سنگی عطیم الجثه نه تنها به دلیل ساختار کاملاً کروی چند کشف عجیب باستان شناسیو بی نقصشان بلکه به دلیل مشخص نبودن منشاً و دلیل ساختشان باستان شناسان را در حیرت فرو برده اند. این سازه های سنگی در دهه ی ۱۹۳۰ توسط کارگرانی که جنگل ها را از درختان موز پاک می کردن کشف شدند. در برخی از افسانه های محلی چنین آمده است که در این سنگ های کروی طلا گذاشته شده است اما مشخص شده که هیچ طلایی در داخل این سنگ ها وجود ندارد.

سنگ عروس
این سنگ در اصل نماد مجسمه نیم تنه زن و یا عروس هم به آن گفته میشود است . این آثار به این صورته که در دو طرف آن که سینه های آن است به صورت کاسه تو رفته حکاکی شده و روبروی آن باید درخت کهنسالی باشد و نماد سینه زن یعنی دفینه و اگر سینه موجود باشد دو عدد گوهر یا الماس در سینه جاساز است ولی اگر سینه نباشد و جای آن خالی باشد و درخت کهنسال در روبروی آن باشد دفینه در ۱٫۵ قدم بعد از درخت به سمت خود سنگ است که به متراژ ۸۰ سانت هم نمیرسد است

کوزه

در قدیم از کوزه ها به عنوان ظرف غذا یا ظرف ﺁب، جای دفینه و اشیای زینتی استفاده می کردند و کوزه های بزرگ هم برای مدفون کردن اجساد استفاده میشد. البته انواع کوزه ها برای دوره های مختلف است . در هر تاریخی از بشریت امکانات خاصی برای ساخت کوزه ها موجود بود
. اولین نوع کوزه به صورت خام بود و کم کم با آمدن کوره های سفال پزی آنها را در درون کوزه می پختند تا استحکام کوزه بیشتر شود ولی چون این کوره ها , ساختمانی به صورت اولیه داشتند و از امکانات پایینی برخوردار بودند . پس از اینکه کوزه ها را در کوره می پختند به خاطر گرمای کم این کوره ها وسط این کوزه ها به صورت خام باقی می ماند .بعد از گذشت دوره هخامنش کم کم به این فکر افتادن که کوره ها رو طوری طراحی کنند که گرمای لازم را در آن به دست آورند . با پیشرفت ساختاری کوره ها در دوره اشکانی دیگر توانستند به کوزه هایی کاملا مغز پخت دست پیدا کنند . پس از اینکه در ساخت کوزه های کاملا پخته پیشرفت حاصل شد کم کم موارد زینتی پیدا کردند و ساخت آنها به صورت صنعت در آمد از این پس ساختار بیرونی کوزه ها مورد اهمیت قرار گرفت و دیگر کوزه ها به صورت ساده نبودند و با نقش و نگاری شکیل ساخته می شدند بعد از دوره اشکانیان هینطور پیشرفت در ساخت کوزها روز افزون بود و نه تنها کوزه ها دیگر زیبا بودن بلکه لعابدار هم شده بودند و اوج این صنعت لعابدار شدن کوزه ها در دوره صفویه به شکوفایی رسید و حتی در قبور هم از کوزه های رنگین و لعاب دار استفاده میکردند مخصوصا در دوره قاجار که قوری و سماور سفالی هم به بازار عرضه شد .
از کوزه ها برای نشان دادن و علامت گذاری مسیر دفینه هم استفاده می شد . روش علامتگذاری اینگونه بود که معمولا سه کوزه را به صورت خالی در بالا قرار میدادند که برای گمراه کردن دیگران بود و یک کوزه به صورت وارونه نشاندهنده ی راه درست است . حدود ۲ الی ۳ متر پایین تر باز کوزه را به صورت شکسته پراکنده قرار می دادند و اگر مورد تپه باشد ۳ عدد کوزه که هر یک به اندازه قد یک انسان بود را پر از نقره کرده و در قسمت جلویی تپه که رو به مسیر مال رو بود در متراژ ۳ الی ۵ متری قرار میدادند