بایگانی برچسب برای: دفینه ، دفینه یابی ، علائم و نشانه ها

کلیات علائم شناسی دفینه:

سلام خدمت همه دوستان
لازم دونستم تا حد توان مسائل و ابهاماتی که در مورد علائم و بارها هست رو ذکر کنم تا اونجا که تجربه بهم اجازه میده
ببینید دوستان در زمان قدیم بخواهیم مردم رو به چند دسته تقسیم کنیم اینطوری میشه ۱- طبقه فقرا ۲- طبقه متوسط (کشاورزان و صنعتگران و دامداران و اصناف و…)۳- طبقه اشراف مثل سرداران ارتش و فرمانداران و داروغه ها و…۴ -طبقه روحانیون ایینی مثل کاهنان و مغان و …۵- طبقه پادشاهان و وزرا و درباریان

خوب در مورد داشتن مال و سرمایه و پنهان کردن سرمایه گروه یک که هیچ و گروه دو اگر خیلی خسیس و بخیل بودن چیزی جمع میشد ولی نه اون قدر که از ترس دزدان بخواد پنهونش کنه . پس نتیجه میگیریم دفینه های کوچک و کمی سنگین برای طبقه سوم و چهارم و دفینه و گنجهای سنگین از ان طبقه پنجم جامعه میباشد طبقه اشراف که اگر اموالی داشتن یا در خانه یا اگر در سفر بودند در بیابان دفنشون میکردن طبقه روحانیون هم شاید اموالی خودشون داشتن ولی اکثر اموالی که داشتن مربوط میشه به هدایای مردم یا اموالی که مردم به رسم امانت پیش اونها میذاشتن خوب این روحانیون هم اموال رو در کنار معبد یا اتشکده ها یا در خود معابد دفن میکردند پس اگر جایی اتشکده و معبد باشه میشه اموال زیادی رو از اطرافش به دست اورد ضمن اینکه وقتی که روحانیون و اشراف هم میمردند مقبره هایی بزرگ و دارای هدایای بسیاری رو برای انها تعبیه میکردند . خوب در مورد علائم برای اشراف و روحانیون نمیشه علائم خاصی در نظر گرفت و اونها بیشتر اموالشون رو در کنار چشمه ها و درختان و رودخانه ها و معابد و … دفن میکردند علائمی که سالیان سال از بین نمیرفتند پس برای این اموال نمیشه علائم خاصی در نظر گرفت هست و دارند ولی نه خیلی زیاد  و به صورت اختصاصی و به مثابه یک دفینه خاص اون بعضیا رو هم در پایین در موردشون توضیح خواهم داد
اما طبقه پادشاهان و وزرا و درباریان که یا خود دارای اموال اختصاصی بودند و خزانه اختصاصی داشتند و یا خزانه های عمومی بودند که اکثر این اموال دربار چه به صورت غنیمت و چه به صورت مالیات گرفته شده از ملت و چه اموال امانتی اشراف و مردم طبقه مرفه که در ازای گرفتن مقداری از اونها از اموالشون محافظت میکردن و…

دولت و حکومت هر مالی هر جا پنهان کرده یک علامت خاص رو برای اون در نظر گرفته و به روی سنگی علامتی برای دست یافتن راحت البته راحت برای خودشون حک میکردند که البته در اینجا باز اسرار نظامی لشگر  و علائم دفینه های دیگر از هم متمایز هستند
.۱- اگر دولت و لشگری به مکانی حمله میکرد و جابجا کردن غنیمتها به صورت یک جا براش میسر نبود اموال هر منطقه ای رو در همون منطقه به صورت اتاقکی ساروجی یا درون غارها و … دفن میکردن و علائم خاصی هم براشون تعبیه میکردن(اسرار نظامی) که هدف گذاری و ایجاد نوع تله و مکان هدف گذاری بستگی به زمان در دست لشگر داشته که این کار رو در لشگر افراد خاص و خبره انجام میدادند که در لشگر بودند و مخصوص اینکار با لشگر در حرکت بودند ۲ اگر دولت و کشوری مورد حمله و هجوم قرار میگرفت اموالشون رو در داخل غارها و قلعه ها و … دفن میکردن وبرای اینکه از گزند دشمنان هم در امان بمانند تله یا تله های سنگینی برای اونها در نظر میگرفتند که دسترسی به انها مقدور نباشد
غارها

خوب در غارها اموال رو در ته غار یا سقف غار یا کف غار یا بدنه غار پنهان میکردند که اکثرا پلمپ هستند ولی قسمتی از غار که دهانه غار هست رو خالی میذاشتن که هرکس به داخل غار امد بگه اینجا چیزی نیست معمولا یک سرباری جلوی در غارها دفن میکردن که هرکس اون رو در اورد قید بار اصلی رو بزنه یا بکه اینجا دیگه چیزی نیست و معمولا غارهای طولانی تله های مهلکی دارند که از دم در غار تا نزدیکی دفینه هم وجود داره
قلعه ها

دوستان قلعه ها چون در بالای بلندی تپه ها بودن و اکثرا امروز به صورت تلی از خاک دیده میشه دارای مکانیسم بارگذاری متفاوتی بودند که یکیشون این بوده که یک چاه در وسط تپه تا رسیدن به کف تپه به صورت حفر شده وجود دارد که در صورت رسیدن به کف به دومسیر تقسیم میشد خوب این دو مسیر از دو طرف سینه پایین تپه که قلعه روی اون قرار داره به بیرون هدایت میشد که یک در معمولا در سمت افتاب طلوع و یک در معمولا در افتاب غروب میباشد
وقتی قلعه ای قرار بود مورد حمله قرار بگیره اول از همه روی چاه یا در بدنه چاه وسط قلعه سرباری پنهان میکردند در کف چاه که رسیدن تا رسیدن به راههای در رو سه اتاق یا یک اتاق قرار داشته اتاقی که در وسط تپه دقیقا کنار چاه که بار اصلی در اون بوده جوری تعبیه شده که طرف از کنارش رد بشه و به وجود اون پی نبره دو اتاق دیگر هر کدام در مسیر راه در رو قرار دارند که حکم سرباری رادارند که در این مسیرها و دالانها احتمال وجود تله زیاد هست معمولا جلوی درهای ورودی سنگی بزرگ میذاشتن برای نشانه یا به شکل فرورفتگی اون رو درست میکردند حالات دیگری برای راه در رو هم میشه در نظر گرفت
اتاقک های ساروجی و مقبره پادشاهان و بزرگان که اکثرا دارای دالان و در ورودی هست .و اکثرا در دالان موردنظر دارای تله میباشند و در مورد دستیابی  مقبره های مهم باید در ارتفاعات جستجو نمود
خوب تا اینجا تا ذهنم رسید در این مورد نوشتم شاید چیزی جامونده باشه که اگر باشه بعدا میگم
اما اثار و علائم

اثار و علائم رو اولا روی سنگهای خاص که در منطقه غریب هم هستند تعبیه میکردند سنگهای دارای علائم باید خاص باشند نشانگر ان علائم باشند قابل جابجایی توسط چهار مرد جنگی نباشند و بیشتر در محل گذر گاههای قدیمی میشه اونها رو پیدا کرد سنگ دارای علامت برای اهل فنش وقتی از دور هم ببیننش توی چشم میزنه چند نوع علامت داریم

علامت عمیق کنده شده

علامت برجسته

علامت تندیسی

علامت رنگ مخصوصی که اول کمی سنگ رو حجاری میکردن و این رنگ مخصوص رو روش میکشیدن حالا این چه رنگیه که طی هزاران سال هم از بین نمیره الله اعلم
معمولا علائم حجاری شده دارای علامت دوم هستند
دوستان توجه کنند که علائم باید بیانگر مفهوم اون علامت باشند یعنی هرکس اون رو دید حتی بچه هم بگه اون فلان چیزه نه اینکه در تخیلات خودمون اون رو به چیزی تشبیه کنیم
دوستانی که میپرسن بار فلان جا چی هست و چقدر باید بکنیم باید عرض کنم از این سوالا نکنید  چون هرکسی هر چی داشته پنهون کرده وجنسها متفاوتند در مورد اینکه بار چقدر زیر زمینه باید بگم هر کی هر چقدر عشقش کشیده بارشو برده پایین

دوستان توجه کنند اکثر بارها یه خونی هم پاشون ریخته شده اگر کسی باری با نوکرش پنهون میکرد اخرش برای اینکه جا لو نره اجبارا نوکر بخت برگشته رو میکشته و اکثرا جسدش رو  میذاشته رو بار که هم علامت باشه روی بار و هم مکانش امن بمونه

تندیس خرس:

این علامت باید کاملا مشابه عکس باشد و به خوبی قابل تشخیص باشد حتی اگر از دیدهای مختلف هم رویت شد به راحتی قابل تشخیص باشد که تندیس خرس است اگر در این صورت بود باید در روبروی دید خرس یک غار مسدود شده یا باز باشد در غیر اینصورت باید تل خاکی کوچک باشد . اگر در کنار خرس جوغن هم بود روی تل یا داخل غار یک قبر معتبر یا یک دیگ اموال قیمتی وجود دارد .