حفره و هواکش ها

بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

حفره و هواکش ها

در جاهایی که حفره یافت شود باید درون آن رفته اگر این حفره ها به صورت مارپیچ بود و هرچه بیشتر به سمت داخل رفتید کوچک و باریکتر شد تا جایی که به صورت گربه رو در آمد آن را میتوان هواکش نامید این هواکش ها برای خزانه به کار میرفتند چون خزانه ها محلی بودند که در آنجا سکه ضرب میشد و جایی که سکه ضرب میشد رفت و آمد هم زیاد بود و آنها به این فکر افتادند تا هواکشی را تعبیه کنند که گازهای فلزات در آنجا جمع نشود و برای اینکه در زمان جنگ دشمنان به آن دسترسی پیدا نکنند در اصلی آن را با سنگهای بزرگ مسدود کرده و مقدار فراوان خاک بر روی آن میریختند تا آن مکان آشکار نباشد. هواکشها دو جهت داشتند خروجی و ورودی . ورودی برای وارد کردن هوا به درون آن و خروجی برای خارج کردن هوا. این هواکش ها معمولا از چند اتاق عبور میکردند اتاق اول اتاقی خالی بود . اتاق دوم جای ضرب سکه و اتاق سوم هم محل قرارگیری سکه ها و دیگر اموال با ارزش بود

در قدیم از آثارهای مختلف به معانی مختلفی استفاده میشد و هر آثار معنی خاص خود را داشت ولی در هر منطقه از چند آثار به یک معنی استفاده میشد و مانند زبان امروزی که از هر شهر با شهر دیگر تفاوت وجود دارد و هر شهر با لهجه محلی خود صحبت میکند در ﺁن زمان ﺁثارها بدین گونه بود که یک نوع از این ﺁثارها دو شاخه سنگ بود . این سنگ هم مانند سنگ کاسه است و معنی قبرو یا مسیر جلو را نشان میدهد البته با این تفاوت که دو شاخه سنگ وقتی طلوع ﺁفتاب به ﺁن تیغه کند اگر به صورت ایستاده باشد جایی را که سایه دو شاخه سنگ به زمین تیغه می کند قبر است ولی اگر سنگ به صورت خوابیده و با شیب ملایم به زمین برسد باید ظرف ﺁبی در قسمت شیار ﺁن ریخت هر جا که مسیر ﺁب تمام شد قبر هم همانجاست. این گونه قبرها معمولا در متراژ ۸۰ سانتی متری هستند.ولی اگردر وسط دوشاخه سنگ سنگی دیگر بود باید از پشت به نوک سنگ تیز لایه دوشاخه را نگاه کرد که مسیر روبرو را نشان میدهد