حقایق تاریخ

بروزرسانی شده در تاریخ: ۱۲ اسفند ,۱۳۹۳

پیکره مقدس میترایی:

      که به دروغ می گوند مجسمه هرکول است،  و آنرا نشانی و سندی از حمله اسکندر مقدونی به ایران می نامند.  این پیکره در سال ۱۳۲۷ خ،  در محل کنونی کشف شد.  زمان ساخت آن حدود ۱۵۰ ق.م،  تعیین کرده اند،  که برابر با اواسط سلطنت مهرداد اول اشکانی معروف به اشک نهم است،  البته این زمان جای باز نگری علمی جدید دارد.  کتیبه ای در پشت این پیکره به زبان آشوری است،  این زبان بسیار قدیمی تر از زمان پیدایش خط یونانی می باشد.  نمونه این مجسمه که مانند ایزد مهر است،  در چندین معبد میترایی اروپایی وجود دارد،  که بسیار شبیه هم هستند.

عکس پیکره مقدس میترایی ایرانی که به اشتباه یا دروغ می گویند مجسمه هرکول یونانی است،  عکس شماره ۱۴۱۰٫

حلقه و صلیب میترا

      میترا یا روشنایی همیشگی،  در فرهنگ و ادبیات حضور چشمگیری داشت،  به مرور زمان با:  خورشید و ایزد مهر، مهربانی و دوستی،  پیوند عمیق یافت.  ستاره قطبی خاستگاه باور های مربوط به میترا بود،  بی ‌تردید برای پیشینیان شیفته کیهان، وجود ستاره‌ ای دائمی،  که هیچگاه طلوع یا غروب نمی ‌کرد،  خیلی مهم بود.  سرچشمه باور به میترا و گردونه میترا در میان ملت های آریایی،  عبارت بود از ستاره قطبی و دو صورت فلکی پیرا قطبی به نام ‌های خرس بزرگ و خرس کوچک،  یا دب اکبر و دب اصغر

.

می ستاییم مهر دارنده دشت های پهناور را،  آن بلندای برومندی که در فراز آسمان ایستاده،  و نیرومند و بخواب نرونده است،  میترا همه مردمان را با چشمانی که هیچگاه بسته نمی شوند می نگرد

در برخی نگاره های کهن نقش صورت فلکی خرس بزرگ را،  آشکارا بمانند گردونه چهار اسبه که نماد میترا بوده است رسم کرده اند.  همچنین نگاره میترا را بگونه مردی که پرتو های نورانی بر گرد سرش دیده می شده نشان می دادند.  اما از ۵۰۰۰ سال پیش و هنگامی که این ستاره از قطب آسمانی فاصله می گیرد،  این فاصله منجر به گردش این ستاره بدور نقطه قطب آسمانی،  و ترسیم دایره یا حلقه کوچکی می شود،  که سرچشمه پیدایش باوری بنام حلقه مهر یا حلقه پیمانه می گردد.  در مهر گشت اوستا عبارات هایی چون در فراز نای آسمان ایستاده و یا بخواب نرونده،  اشاره آشکار به ستاره قطبی است.  نام مهر در ادبیات فارسی برای قبه ‌ای گفته می شده،  که بر فراز خیمه و خرگاه، علم و چتر،  نصب می ‌کرده‌ اند،  شباهت ستاره قطبی با این قبه ها نیز توجه برانگیز است.

      بدلیل اینکه میترا نقطه ثقل آسمان و ستارگان بوده است،  و از دید ناظر زمینی همه ستارگان و صورت های فلکی بر گرد او می چرخیدند،  میترا را سامان دهنده هستی،  و برقرار کننده و پاسبان قانون،  و هنجار کیهانی و نظام حاکم بر جهان،  و بعدها او را ایزد روشنایی و راستی و پیمان و حتی محبت می دانستند.

   عکس صلیب و صلیب شکسته با نقوش زیبا،  در تمام آثار تاریخی ایرانی دیده می شود،  عکس شماره ۲۹۵۸٫

بعدها از باور های منسوب به ستاره میترا،  دینی موسوم به میترا پرستی یا مهر پرستی بوجود آمد،  و در غرب  میترائیسم گفته شد.  در سده یکم ق.م،  در حکومت اشکانیان،  به غرب آناتولی و روم راه یافت.  و توسط رومیها که در واقع ایرانی بودند،  در سرتاسر سرزمین‌ های غربی و اروپا منتشر شد،  و بعدها آیین‌ها و مراسم و به ویژه تقویم آن،  در دین تازه مسیحیت نفوذ کرد.  واژه میلادی برای تقویمی به همین نام است،  افزودن میلاد مسیح به آن تقویم درست نیست،  زیرا منسوب کردن میلاد به میلاد مسیح،  در اواخر سده چهارم میلادی،  از سوی دستگاه روحانیت مسیحی روم روی داد.  در آثار ایرانی مانند آثار‌الباقیه ابوریحان بیرونی،  میلاد را میلاد خورشید دانسته  است،  و این نام را با شب چله و جشن زایش خورشید در پیوند دانسته.  همچنین نام نخستین ماه سال در تقویم کهن سیستانی،  که از ابتدای زمستان آغاز می‌شده،  کریست  بوده است،  که گمان می‌رود واژه کریسمس نیز از آن گرفته شده باشد.

   عکس های آثار تاریخی بجای مانده،  که همه مربوط به بیش از ۲ تا ۵ هزار سال پیش هستند،  نشان دهنده این است که ایرانیان آغاز کننده علوم نجوم و ریاضی، انسانی و دینی بوده اند،  نه یونانیان و غیره،  در هیچ کجای جهان چنین آثار باستانی و کهن یافت نمی شود.  علائم صلیب و صلیب شکسته، و آغاز دیگر علوم،  در تمام موزه های ایران بفراوانی یافت می شود،  عکس های شماره

منبع:سایت انوش راوید