بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

آثار ملی ایران

سند ثبت نخستین اثر ملی ایران: سلیمان‌تپه (ایلام)
فهرست آثار ملی ایران مجموعه‌ای از آثار تاریخی ایران است که به مستوجب قانون حفظ آثار ملی مصوبه ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی به‌طور رسمی ثبت شده‌اند. طبق این قانون «کلیه آثار صنعتی و ابنیه و اماکنی که تا اختتام دوره سلسله زندیه در مملکت ایران احداث شده، اعم از منقول و غیرمنقول، با رعایت ماده سه این قانون می‌توان جزء آثار ملی ایران محسوب داشت و در تحت حفاظت و نظارت دولت می‌باشد.» پس از ۲۵ سال، در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ با ثبت کاخ گلستان، ممنوعیت ثبت آثار مربوط به قاجاریه و پس از آن عملاً برداشته شد. فهرستی رسمی از این آثار با نام «فهرست آثار ملی ایران» منتشر شده‌است.

آثار ملی ایران

محتویات
۱ ثبت
۲ تبعات ثبت
۳ تاریخچه ثبت
۴ دسته‌بندی آثار ملی ایران به تفکیک استان‌ها
۵ جستارهای وابسته
۶ منابع
۷ پانویس
ثبت
فرایند ثبت در فهرست آثار ملی پنج مرحله دارد، یک اثر باید دارای چند مشخصه اصلی باشد:

الف) اثر نشان دهنده مقطعی از تاریخ ملی یا بین‌المللی آثار ملی ایران با بار غنی فرهنگی و تاریخی باشد.
ب) اثر متعلق یا در ارتباط با شخصیتهای برجسته تاریخ کشور یا نشان گر گوشه‌ای از زندگی، فعالیت یا آثار آنان باشد.
پ) اثر در سطح ملی یا بین‌المللی شاخص یک مبدأ تاریخی یا نقطه عطف در تاریخ انسان یا دست ساخته‌های او یا حرکتی تاریخی باشد.
ت) اثر در سطح ملی یا بین‌المللی حاوی اطلاعات جامعی از تاریخ و معارف انسانی، فرهنگ و تمدن بشری تاریخ علوم و فنون هنرها باشد یا نقش تعیین‌کننده آثار ملی ایران ایی را در این زمینه ایفا کند.
ث) اثر نزد عامه مردم و عرف مورد احترام یا توجه خاص باشد.
طبق قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی مصوب سال ۱۳۶۷ و قانون مجازات اسلامی در خصوص آثار تاریخی، وظیفه تشخیص آثاری که قابلیت حفظ و نگهداری و ثبت در فهرست آثار ملی کشور را دارا هستند بر عهده سازمان میراث فرهنگی است. آثار ملی ایران بند ششم از مادهٔ سوم قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب سال ۱۳۶۷ در خصوص شرح وظایف این سازمان به صراحت می‌گوید «ثبت آثار ارزشمند منقول و غیرمنقول فرهنگی-تاریخی کشور در فهرست آثار ملی و فهرست‌های ذیربط» از جمله وظایف این سازمان است.

تبعات ثبت
ثبت ملی یک اثر برای مالکین آن محدودیت‌هایی نظیر از میان رفتن حقوق مالکانه، ممنوعیت مرمت یا فروش ملک بدون اطلاع و اجازه دولت ایجاد می‌کند ولی مخارج حفاظت از بناهای ثبت شده برعهده دولت است. یعنی یا دولت باید همه آثار تاریخی را خود بخرد و حفاظت کند که ممکن نیست؛ یا باید برای مالکان آثار تاریخی امتیازاتی قائل شود ولی در عمل هیچ‌یک از این کارها صورت نمی‌گیرد.

طبق قانون، ابنیه و اماکن ثبت شده در فهرست آثار ملی از پرداخت عوارض آثار ملی ایران  شهرداری معافند: ماده واحده–کلیه ابنیه، اماکن و محوطه‌های تاریخی که در تصرف یا مالکیت سازمان میراث فرهنگی کشور می‌باشند و بناها و اماکنی که در تصرف یا مالکیت اشخاص حقیقی یا حقوقی است و طبق قوانین مربوط در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند یا می‌رسند و همچنین موزه‌ها تحت پوشش سازمان مذکور، از پرداخت کلیه عوارض شهرداری معاف می‌باشند.

تاریخچه ثبت
در ۱۲ آبان ۱۳۰۹ با تصویب قانون عتیقه‌جات در مجلس شورای ملی «کلیه آثار اقوامی که تا انتهای دوره زندیه در خاک ایران زندگانی کرده‌اند عتیقه نامیده می‌شود …» در ۲۸ آبان ۱۳۱۱ نظام‌نامه اجرایی قانون عتیقه‌جات در ۴ فصل به تصویب رسید؛ که طبق آن آثار ملی دوران قاجار در این لیست جایی نداشتند. در ۲۳ آذر ۱۳۱۳ اساسنامه جدید آثار ملی ایران به تصویب رسید که طبق لایحه‌ای، حفاظت و مرمت آثار دوره قاجار که جنبه عمومی داشت نیز مشمول قانون عتیقات سال ۱۳۰۹ شد.

در ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ نخستین گروه از آثار ملی ایران آثار ملی ایران ثبت گردیدند. آثار ملی ایران اولین اثر سلیمان‌تپه (ایلام) بود که توسط آندره گدار معرفی شده بود در لیست یا فهرست آثار ملی ثبت شد. تا پایان دوره رضاشاه ۳۴۰ و تا پایان دوره پهلوی ۱۶۳۳ اثر در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

از اواسط دهه هفتاد با سرعت گرفتن روند ثبت آثار ملی روند تخریب آثار تاریخی هم شدت گرفت و مالکین آثار تاریخی پیش از ثبت آنها دست به تخریبشان زدند.آثار ملی ایران ربسیاری از مالکین هم به واسطه دیوان عدالت اداری دست زدند.

دسته‌بندی آثار ملی ایران به تفکیک استان‌ها:
آذربایجان شرقی
آذربایجان غربی
اردبیل
اصفهان
البرز
ایلام
بوشهر
تهران
چهارمحال و بختیاری
خراسان جنوبی
خراسان رضوی
خراسان شمالی
خوزستان
زنجان
سمنان
سیستان و بلوچستان
فارس
قزوین
قم
کردستان
کرمان
کرمانشاه
کهگیلویه و بویراحمد
گلستان
گیلان
لرستان
مازندران
مرکزی
هرمزگان
همدان
یزد

بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

راه های تدفین در ایران باستان

نقش رستم
تدفین در ایران باستان، رازهای بسیاری در خود پنهان دارد. گر چه باستان‌شناسان با بازگشایی قبور با مرگ انسان‌ها رودررو می‌شوند اما رازگشایی از آنها، از زندگی آن روزگار پرده برمی‌دارد.

به گزارش ایسنا، ماهنامه سرزمین‌ من در ادامه نوشت: «در ایران باستان هر قومی با توجه به عقیده و مکانی که می‌زیست، نوع خاصی از تدفین داشت. تدفین و روش‌هایش روایت‌گر باورهای دینی، روابط اجتماعی، اقتصادی و طبقات اجتماعی و سبک زندگی جامعه‌ای هستند که در آن ظاهر شده‌اند.

آتش سپاری

شعله‌های سرکش آتش چپ و راست می‌شوند و خاکستر با خاکستر می‌آمیزد. شاخه‌های کوتاه و بلند هیزم و جسم بی‌جان اموات در کنار هم طعمه‌ آتش می‌شوند تا نه فساد آنها را مبتلا کند و نه آنها مبتلای چیزی جز آتش زندگی‌بخش و زندگی‌سوز شوند. کسی نمی‌داند ایرانی‌های هزاران سال پیش از میلاد، تا چه زمانی اجسادشان را به آتش می‌سپردند اما هستند تپه‌های کوچک و بزرگی که نام‌شان گواه ماهیت‌شان است؛ «کول‌تپه». تپه‌هایی از خاکستر که تنها هیزم و خاک ندارند، بقایای ظروف و اشیایی را در خود نگه داشته‌اند که هزاران سال پیش در کنار اموات گذارده می‌شدند تا شاید روزی به کارشان بیاید؛ روزی که دوباره زنده شوند و جانی تازه بگیرند.

راه های تدفین در ایران باستان

ظرف ابدی

وقتی صاحبخانه جان نداشت، ساده و پرآذین، سالم یا معیوب، تکی یا جفتی، تفاوت چندانی نداشت. خانه‌ ابدی او این‌ بار دامان خاک نبود. خمره‌ای سفالین بود به قد و قامت نشسته‌ متوفی تا بتوان او را در حالت جنینی در خمره قرار داد. سوگواری که بر پا می‌شد، جسد را به حالت جنینی در درون خمره می‌گذاشتند و تعدادی از اموال یا مایحتاجش را درون خمره جای می‌دادند تا شاید روزی به کارش آید. این تدفین، زاده‌ اعتقادی بود که به تولد اولین انسان نظر داشت؛ چرا که باستانیان معتقد بودند اولین انسان از دامان زمین به دنیا آمده است. به همین علت اجسادشان را به همان حالت جنینی به دامان زمین می‌سپردند اما این در خمره گذاردن جسد علت دیگری هم داشت. جسم بی‌جان در تمام ادیان و ادوار ناپاک بود و آلوده. این آلودگی نباید به زمین نشت می‌کرد و درون خمره گذاشتن جسد، شیوه‌ رایجی بود. البته گاهی هم جسد در جایی دیگر به آفتاب و هوای آزاد سپرده می‌شد تا از گوشت خالی شود و استخوان‌هایش به این خمره‌ها منتقل و دفن شوند. این خمره‌ها اغلب برای نوزادان و کودکان نابالغ استفاده می‌شدند و کمتر برای بزرگسالان. بزرگ‌ترها گاه در تابوت‌های سفالین گذاشته و زیر درپوشی از سنگ یا سفال دفن می‌شدند.

شهر مردگان

ایرانی‌های عصر آهن، یعنی حدود ۳۵۰۰ سال پیش به دنیای پس از مرگ اعتقاد داشتند و به همین علت هم مایحتاج حیات واپسین را همراه رفتگان‌شان دفن می‌کردند. آنها اجسادشان را به شکل جنین در رحم مادر دفن می‌کردند و از سوزن و انگشتر و سرنیزه تا انواع زیورآلات، کاسه، بشقاب، عودسوز و حتی خوردنی و آشامیدنی را در کنارشان می‌گذاشتند. البته هنوز هم کسی مطمئن نیست این اشیاء برای جلب رضایت اموات در کنارشان دفن می‌شده یا برای دفع شر یا حتی برای منع استفاده‌ دیگران از اموال متوفی. پیش از آغاز شهرنشینی این اجساد در حفره‌ای در کف خانه دفن می‌شدند و بعد از ساخته شدن شهرها، در قبرستان. محلی در حاشیه‌ شهر با گودال‌هایی که پذیرای اجساد عصر آهن بودند و به خاطر اجساد مدفون در بسترشان مورد احترام. گاه حتی به همین علت در کنار محلی سرسبز یا رودخانه دفن می‌شدند تا قدری از این لطافت و زیبابی نصیب اموات‌شان شود. این قبرستان‌ها از «هفتوان‌تپه» آذربایجان‌شرقی تا «مارلیک» در شمال و «قیطریه» در تهران و از «سگزآباد» قزوین تا «سیلک» کاشان کشف و شناسایی شده‌اند و شکل و شمایل و حالت تدفین اجسادشان ثبت و ضبط شده است.

برج خاموشان

جان از بدن که می‌رفت، ناپاک بود و دیگر کسی آن‌را لمس نمی‌کرد تا نعش‌کش‌ها سروش‌خوان جسد را پوشانده و در تابوتی آهنین حمل کنند و تا برج خاموشان ببرند؛ برجی نه چندان مرتفع از گل، گچ و سنگ با دیوارهایی قطور و بر بالای بلندی. دخمه‌ زرتشتیان را برج خاموشان می‌نامند که در حوالی یزد قرار دارد؛ برجی که برای میزبانی اجساد زرتشتیان با حلقه‌های سنگی تقسیم‌بندی شده است. بزرگ‌ترین حلقه برای مردان بود و حلقه‌ بعدی مختص زنان و حلقه‌ سوم ویژه‌ کودکان و آخرین و کوچک‌ترین حلقه برای استخوان‌ها بود. قبل از ورود به برج صورت متوفی را باز می‌کردند تا برای آخرین بار خانواده‌اش او را ببینند و زمزمه‌کنان با او وداع کنند. جسد بی‌جان را به برج برده، سرش را روی سنگ، رو به جنوب می‌گذاشتند و عریانش می‌کردند. لاشخورهای منتظر به محض بیرون رفتن نعش‌کش‌ها به جان جسد می‌افتادند و تمامش می‌کردند تا بنا به عقیده‌ زرتشتی‌های ایران باستان، نه خاک و آب و نه حتی آتش‌آلوده نشوند. وقتی لاشخورها و کرکس‌ها استخوان‌ها را از گوشت پاک می‌کردند و آفتاب آنها را کاملا می‌خشکانید، راه های تدفین در ایران باستان این استخوان‌ها جمع‌آوری می‌شده، در چاه «استودان» ریخته می‌شدند؛ چاهی که در آن استخوان‌های فقیر و غنی، جوان و پیر همه در کنار هم تجزیه شده به خاک باز می‌گشتند.

ظاهرا تعداد این دخمه‌ها بسیار زیاد بوده، همان‌طور که «آبراهام جکسون» در سفرنامه‌اش مربوط به اوایل قرن بیستم میلادی می‌گوید: «روایتی قدیمی در میان پارسیان شایع است مبنی بر این‌ که هنگامی که شاهان زرتشتی بر ایران فرمانروایی داشتند، هر یک از پرستندگان اهورامزدا در دوران زندگیش برای خود دخمه‌ای می‌ساخت تا چون جان سپرد، راه های تدفین در ایران باستان جسدش را در آن گذارند؛ این دخمه‌های شخصی را «دخمه‌ تن‌به‌تن» می‌نامیدند. در این میان مقبره‌های موجود در تخت‌ جمشید و نقش‌ رستم داستان دیگری دارند که برای فهم آنها باید کمی در زمان به عقب‌تر برویم.

کوه گور

دست‌های قدرتمند سنگ‌تراشان آن‌قدر بالا و پایین می‌رفت و بر سینه‌ ستبر  راه های تدفین در ایران باستان کوه کوبیده می‌شد راه های تدفین در ایران باستان راه های تدفین در ایران باستان  راه های تدفین در ایران باستان که عاقبت آرامگاهی از جنس سنگ در دل کوه حفر می‌شد تا صاحبان این قبور به‌ جای این‌ که به خاک سپرده شوند، به کوه سپرده شوند. کوه برای مادها تقدس داشت، مکانی امن و آرمانی برای اجساد آن دوران بود. پایداری و قداست کوه بهترین بهانه برای حفر مدفن در آن بود و وسیله‌ای برای نزدیکی به جایگاه رب‌النوع و بهره بردن از تقدس آنها. کسی نمی‌داند این آرامگاه‌های سنگی قبل از مادها هم ساخته می‌شدند یا نه، اما آنچه امروز باقی است، راوی سبک معماری آن دوران است. گورهایی که در ادوار بعد راه های تدفین در ایران باستانشکل و جان تازه گرفتند و عظمت. البته گورهای مادی اغلب ساده بودند و کم آرایش. این گورها ایوان ورودی داشتند و سقف انواع مجلل آنها روی ستون‌هایی استوار می‌شد که گاه تنها نقشی برجسته بودند و گاه مستقل و حجیم. یکی از همین ستون‌ها در گوردخمه «دائو دختر» کردستان، سرستونی دارد راه های تدفین در ایران باستان که با شمایل منحصر به‌ فردش احتمالا منبع الهام معماران یونانی برای خلق سرستون‌های ایوانی‌شان بوده است. این گورها گاه یک یا دو اطاق روی هم داشتند مثل آرامگاه «فرهاد و شیرین» در کرمانشاه و گاه اطاق‌هایی در کنار هم چون گوردخمه‌ «فخریکا» که میزبان چندین قبر بودند. گوردخمه‌ای هم چون «دکان داوود» طاقچه‌هایی هم برای نذورات و هدایا داشته است، شاید برای ادای دین به متوفی یا دور کردن شرش. متوفی احتمالا سرشناسی بوده که برای تدفینش چنان آرامگاهی در دل کوه حفر شده است. این آرامگاه‌های متعدد مادی، اجداد قبور هخامنشی بودند؛ مقابری چون مقابر چهارگانه‌ نقش‌ رستم و مقابر صخره‌ای تخت‌ جمشید.

«فرصت شیرازی» از سخن‌سرایان دوره‌ قاجار، در «آثار عجم» آرامگاه‌های صخره‌ای تخت‌ جمشید راه های تدفین در ایران باستان را این‌ گونه وصف کرده است: «از عرصه‌گاه تخت چون به جانب کوه روند و به مقدار پانصد قدم بالا رفته در کمر، دخمه‌ای است؛ آنجا قطعه‌ای از کوه را مسطّح نموده‌اند… در بدنه‌ مذکوره، شکل چهار ستون را از کوه مجسّم کرده‌اند که خیلی برجسته است و بر سر هر ستونی، راه های تدفین در ایران باستان دو سر گاو است و بر بالای ستون و سرهای گاو، دو رسته آدم نقش نموده‌اند… مثل این که تخت پادشاه را بر روی دست داشته باشند و بالاتر از آن آدم‌ها، تمثال پادشاهی است ایستاده… مقابل پادشاه، رو به بالا، صورتی است که… آن را فروهر می‌نامیدند. پائین دو ستون از ستون‌های چهارگانه‌ مذکوره، سوراخی است مربّع که مدخل دخمه است… آنجا طاقی است که کوه را بریده‌اند… در صفّه‌ای که زمین این طاق باشد، دو حفره است… و اینها مقبره‌اند… و بر سر هر یک از آن مقبره‌ها، سنگی انداخته بوده‌اند، بسیار عظیم به شکل مربّع مستطیل… لیکن آن سنگ‌ها را از روی قبر برداشته‌اند و به کنار انداخته و بعضی را شکسته‌اند… بالجمله، به جای میّت، الحال به‌ غیر از مشتی خاک و زبل حیوان، چیزی نیست.»

ظاهرا تفاوتی ندارد، مقبره در قعر زمین باشد یا در دل کوه، زمان و زمانه که بگذرند جز مشتی خاک و زبل حیوان چیزی باقی نخواهد ماند.

بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

بزرگ ترین غار دست کند ایران

غار کرفتو بی شک یکی از جذاب ترین نقاط دیدنی غرب کشور محسوب می شود که ایرانیان باستان بدون داشتن ابزار برقی و تنها با وسایل دستی آن را ایجاد کردند

غار کرفتو مجموعه ای از زیبایی های طبیعی و تلاش انسان های پیشین برای غلبه بر طبیعت و زندگی بهتر و ایمن تر است. این اثر باستانی و تاریخی در صخره مرتفعی حدود ۷۰ کیلومتری شمال غرب شهر دیواندره و با احتساب همین مسافت تقریبی در شرق شهر سقز واقع شده است. غار کرفتو از نوع غارهای آهکی و طبیعی است و به احتمال زیاد در دوران سوم زمین شناسی شکل گرفته است.

بزرگ ترین غار دست کند ایران

در گذشته بر اثر سکونت اقوام گوناگون، تغییرات، دگرگونی ها و دخل و تصرفاتی در غار ایجاد شده و فضاهایی به صورت اتاق های تو در تو، راهرو و دالان عبوری و …. به وجود آمده و از این جهت غار کرفتو در میان غارهای دست کند از شهرت خاصی برخوردار است و این شهرت بی دلیل نیست زیرا این غار از لحاظ بافت ساختمانی بی نظیر است. ارتفاع دهانه ورودی غار (دهانه ورودی فعلی) از سرِ تپه حدود ۲۰ الی ۲۵ متر بوده که در گذشته راهی نسبتا سخت و دشوار در کمر کوه و صخره بیرونی، هدایت بازدیدکنندگان به داخل غار را به عهده داشت، به صورتی که با قرار دادن تعدادی سنگ چین و استفاده از پلکان های چوبی علاقه مندان می توانستند با دشواری به داخل راه یابند.

معماری غار
در قسمت جلویی غار، چهار طبقه معماری صخره ای و دست کند ایجاد شده که در هر طبقه علاوه بر ایجاد اتاق های تو در تو با پنجره ها و نورگیرهایی به فضای بیرونی و درگاهی های مربوطه ساخته شده اند. دالان ها و راهروهای عبوری به منظور بزرگ ترین غار دست کند ایران ارتباط به طبقات، پله ای تراشیده شده در سنگ و حتی ایجاد جای مناسب کلون و چفت و بست پنجره ها و درگاهی ها باعث تامین امنیت هر قسمت می شده و این موضوع نشان از نوعی معماری پیشرفته در آن زمان دارد. البته به دلیل ریزش هایی که در اثر گذشته زمان در صخره های بیرونی و پیرامون دهانه ورودی در مجموعه معماری صخره ای غار ایجاد شده، تعداد اتاق ها و راهروهای موجود در کلیه طبقات در حال حاضر مشخص نیست و به نظر می رسد مجموعه معماری صخره ای و دست ساز غار بسیار گسترده تر از وضعیت کنونی آن بوده باشد و آثار این تخریب ها هنوز هم کاملا مشخص است. بزرگ ترین غار دست کند ایران روی دیوارهای برخی از اتاق های غار و راهروهای عبوری آنها نقوشی از جانوران و گیاهان وجود دارد. زیباترین بخش معماری غار، طبقه سوم آن است. دقت در تراشیدن و کندن اتاق ها، فرم خاص سقف ها به شیوه کمانی و ایجاد درگاهی ها و پله های آستانه آن در پنجره ها و نورگیرهای اتاق ها از اهمیت خاصی برخوردار است و از نظر تزئینات موجود در پنجره ها قابل مقایسه با آثار موجود در معماری تپه نوشیجان ملایر از دوران مادهاست.

شناسایی کامل غیرممکن
ستون فقرات اصلی غار نزدیک به ۷۵۰ متر طول دارد که در این مسیر پر پیچ و خم، دهانه ها و دالان های گوناگونی منشعب می شود و بزرگ ترین غار دست کند ایران به همین جهت تاکنون کسی قادر به شناسایی تمامی این مسیرها و تهیه نقشه کامل از آن نشده است. بزرگ ترین غار دست کند ایران مسیر طبیعی غار در طول خویش دارای تفاوت های بسیاری است، به طوری که در برخی بخش ها علاوه بر وسعت خاص دالان ها و تالارهای طبیعی و ارتفاع زیاد سقف آنها، قسمت هایی وجود دارد که باید به حالت سینه خیز و به دشواری از آنها عبور کرد. همین وضعیت خاص باعث شده افسانه ها و داستان های بسیاری در میان اهالی منطقه وجود داشته باشد و بسیاری از طلسم غار و نحوه ایجاد آن سخن به میان آورند. حتی این امر در نوشته های نویسندگان محلی استان تاثیر گذاشته و به ذکر چنین مطالبی پرداخته اند. غار کرفتو با شماره ۳۳۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

غاری برای الهه یونانی

روی سردر ورودی یکی از اتاق های طبقه سوم کتیبه ای یونانی وجود دارد که تا حد زیادی صدمه دیده است. در این کتیبه از الهه هراکلس یاد شده و به بزرگ ترین غار دست کند ایران همین دلیل بسیاری این غار را معبد الهه یونانی نامگذاری کرده اند. در این کتیبه آمده است: «این خانه هراکلس است، بزرگ ترین غار دست کند ایران هر کس در ان وارد شود در امان است.» وجود این کتیبه سبب شده تا برخی را عقیده بر این باشد که احتمالا این غار مدتی به صورت موقت مورد سکونت و استقرار سلوکیان (جانشینان پس از اسکندر مقودنی) قرار گرفته که پس از فتوحات مهرداد دوم اشکانی به سمت غرب ایران حرکت کرده اند.

بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

گورستان های عجیب جهان ۲

گورستان زیر زمینی پاریس | Catacombs of Paris
گورستان زیرزمینی پاریس یا کاتاکومب پاریس (Catacombs of Paris) را حتما می شناسید! این قبرستان در واقع سردابه ‌ای در شهر پاریس، پایتخت فرانسه است گورستان های عجیب جهان ۲ که محلی برای نگهداری بقایای جمجمه ای حدود ۶ میلیون نفر است. این سردابه به خاطر سبک چینش عجیب و غریب استخوان‌ها معروف شده است. البته داستان‌های فراوانی از وقوع اتفاقات ماوراءالطبیعه ی مختلف تا مواجهه با ارواح در این سرداب هر چند وقت یک بار به گوش می ‌رسد.

گورستان های عجیب جهان ۲

 قبرستان اُکونواین، ژاپن | Okuno-in
اُکونو این (Okuno-in) نام یک روستا در کشور ژاپن است که قبرستانی عجیب و غریب با داستان و روایاتی عجیب تر دارد. می گویند که مؤسس مکتب ژاپنی شینگن، کوبو دائیشی که در این مکان دفن شده است روزی دوباره همراه پیروان و یارانش دوباره متولد خواهند شد. اما ترسناکی این قبرستان فقط به همین جا محدود نمی گردد. گورستان های عجیب جهان ۲ در این قبرستان خانواده هایی که فرزندان مرده‌ شان را در این قبرستان دفن می نمایند، برای سوگواری در این مکان، برای یادبود فرزند خود، مجسمه ای از این راهب را با پیشبند و کلاه نوزادی را بر سر قبرها می‌گذارند. تصور کنید چه صحنه ی عجیب و غریب و حتی شاید ترسناکی است!
قبرستان مری، رومانی | The Merry Graveyard
قبرستان مری (The Merry Graveyard) که در رومانی قرار دارد، توسط یک نجار ساخته شد. این نجار عجیب و غریب در سال ۱۹۳۰ میلادی تصمیم گرفت تا تصویری از مرگ افراد مرده را بر روی چوب حک کند تا نشان دهد آن‌ها چگونه مرده ‌اند. وی سپس یک شعر کوتاه درباره دفن فرد فوت شده بر روی سنگ قبر آنان می‌نوشت. می گویند گورستان های عجیب جهان ۲ که هر شخصی که وارد این قبرستان می گردد، به نحوی بیشتر از حد طبیعی دچار ناراحتی می گردد.

گورستان های عجیب جهان ۲
کَپِلا دوزوسوس، پرتغال | Capela dos Ossos
کَپِلادوزوسوس (Capela dos Ossos) که در کشور پرتغال قرار گرفته است،گورستان های عجیب جهان ۲  در زبان پرتغالی به معنای نیایشگاه استخوان‌ها معنی می گردد. زمانی که در این قبرستان وارد می شوید، دو اسکلت کاملا ایستاده و استخوان‌ و جمجمه‌ هایی را می بینید که با سیمان درون دیوارهای این قبرستان جای گرفته ‌اند. گورستان های عجیب جهان ۲ دیدن این صحنه ها بی شک وحشتناک باعث ترس هر بیننده ای می گردد. می خواهید ترستان بیشتر شود؟ سازندگان این قبرستان برای این که بیشتر شما را هیجان زده نمایند بر سر در این قبرستان اینگونه نوشته اند: ما استخوان‌ها که در اینجا آرمیده‌ایم، در انتظار شما هستیم!
قبرستان قدیمی، چک | Old Cemetery
قبرستان قدیمی (Old Cemetery) که در کشور چک قرار گرفته است، دریکی از محله های قدیمی شهر پراگ قرار گرفته است. این قبرستان از اوایل قرن ۱۵ میلادی تا اواخر قرن ۱۸ میلادی مورد استفاده بوده است. نکته ی عجیبی که درباره ی این قبرستان وجود دارد این است که نمی توان حدس زد که در این قبرستان چند مرده دفن شده است زیرا این قبرها چندین لایه ی نا معلوم دارند! داستان های زیادی از اشباح این قبرستان در بین مردم روایت می شود.

گورستان های عجیب جهان ۲
قبرستان کاپوچین، ایتالیا | Capuchin
قبرستان مسقفی را تصور کنید که از پایین تا به بالای آن به ظرافت هر چه تمام تر، با جسد ۴ هزار راهب کاپوچین (Capuchin) زینت داده شده باشد! در هر بخش این تزئینات استخوانی نیز نیز انواع مختلفی از استخوان ها به چشم می‌ خورد. گورستان های عجیب جهان ۲ ردر این قبرستان که در کشور ایتالیا واقع شده است، مکان هایی به نام دخمه ‌ی استخوان‌های لگن و یا دخمه‌ ی جمجمه‌ ها وجود دارد! زیر کتیبه ی مجسمه ای به نام مرگ در این دخمه اینگونه نوشته شده است: آنچه اکنون هستید، زمانی ما نیز بودیم و آنچه اکنون ما هستیم، زمانی شما خواهید بود.
سردابه ی سِد لِک، چک | Sedlec Ossuary
سردابه ی سِد لِک (Sedlec Ossuary) کلیسایی است که در کشور چک قرار گرفته ایست. این قبرستان کلیسایی در شهر سدلک قرار دارد. در این سردابه اسکلت های ۴۰ تا ۷۰ هزار فرد وجود دارد که استخوان‌هایشان برای تزئین و دکور کلیسا استفاده شده است! گورستان های عجیب جهان ۲ مردم می گویند که ارواح این سردابه شوخ هستند و می خواهند تا با مردم خوش و بش نمایند!!

بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

شکافتن ۸۰ درصد سنگ نگاره های دهتل برای یافتن طلا:

حدود ۸۰ درصد از سنگ نگاره های ۹ هزار ساله دهتل در شهرستان بستک استان هرمزگان تخریب شده است. گفته می شود بخش عمده سنگ هایی که این سنگ نگاره ها بر روی آن طراحی شده، به صورت عمدی و در جستجوی طلا شکافته می شود. با وجود این اما تا کنون مسئولان اداره میراث فرهنگی استان هیچ اقدامی برای محافظت از این آثار انجام نداده اند.

بروزرسانی شده در تاریخ: ۲۱ خرداد ,۱۳۹۸

لوحه‌ی کشف شده در شوش
خط عیلامی مقدم(خط تصویری- خط ماقبل عیلامی)